Η εξουσία της ύβρης
Του παπα Ηλία Υφαντή
Ο Χριστός μιλούσε στους μαθητές του, για τη σταύρωση. Κι εκείνοι ονειρεύονταν εξουσίες και μεγαλεία. Μάλιστα ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι γιοι του Ζεβεδαίου, του ζήτησαν και ιδιαίτερα προνόμια. Να καθίσουν, δηλαδή, ο ένας στα δεξιά του και ο άλλος στ’ αριστερά του, όταν θα γινόταν αυτοκράτορας.
Και το χειρότερο ήταν πως, ενώ δεν κατάφεραν τίποτε, προκάλεσαν και την αγανάκτηση των υπολοίπων μαθητών, που κατάλαβαν τις μεθοδεύσεις τους.. Δεδομένου ότι κι εκείνοι είχαν παραπλήσιες μωροφιλοδοξίες… Γι’ αυτό και ο Χριστός τους κάλεσε όλους μαζί και τους είπε:
«Οι κοσμικοί άρχοντες παίρνουν και διατηρούν, συχνά, την εξουσία με δολοφονίες και εγκλήματα, για να γίνουν τύραννοι. Και, ενώ καταδυναστεύουν και καταληστεύουν τους λαούς, δεν ντρέπονται να παρουσιάζονται και σαν ευεργέτες τους και απελευθερωτές τους.
Ε, λοιπόν, η δική σας η κοινωνία, η πολιτεία του Θεού, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να είναι ίδια με την κοινωνία των τυράννων, που αυτοτιτλοφορούνται ελευθερωτές και των ληστάρχων, που αυτοπροσδιορίζονται ευεργέτες. Ενώ αντιπροσωπεύουν την εξουσία της ύβρης σε βάρος των λαών και των ανθρώπων…
Η εξουσία της ύβρης θέλει τους άρχοντες στην κορυφή της πυραμίδας. Έτσι ώστε, όσο ψηλότερα βρίσκονται τόσο και χειρότεροι υβριστές να γίνονται. Ενώ εξάλλου θέλει τους λαούς στη βάση. Σε τρόπο, που, όσο πιο κάτω βρίσκονται, τόσο λιγότερη, έως και ανύπαρκτη να είναι η ελευθερία τους και τόσο αθλιότερη η ζωή τους.
Ε, λοιπόν, εσείς θα κάμετε το τελείως αντίθετο! Θα αναλάβετε το δύσκολο και βαρύ έργο να αναποδογυρίσετε την πυραμίδα της ύβρης. Έτσι ώστε η βάση (δηλαδή οι λαοί) να βρίσκονται πάνω και η κορυφή της (οι άρχοντές του, δηλαδή) κάτω.
Όσοι από σας θα θελήσουν να γίνουν πρώτοι, θα πρέπει να αντιτάξουν, στην ύβρη, την ταπείνωση και στην αρπαγή και εκμετάλλευση την προσφορά και την υπηρεσία προς τους συνανθρώπους τους.
Και βέβαια το κατεστημένο της ύβρης (οικονομικό, πολιτικό, θρησκευτικό, κλπ), δεν θα σας υποδεχθεί μετά βαΐων και κλάδων. Και δεν θα σας ράνει με ροδοπέταλα. Αλλά αντίθετα θα σας επιφυλάξει διωγμούς και βασανιστήρια και μαρτυρικούς θανάτους.
Αλλά αυτό δεν θα ισχύσει μόνο για σας και για τους μελλοντικούς εργάτες της πολιτείας του Θεού, αλλά και για μένα τον ίδιο. Που δεν ήρθα στον κόσμο, όπως εσείς νομίζετε, για ν’ απολαύσω μάταιες κοσμικές δόξες και ανόητα μεγαλεία. Ούτε να εκμεταλλευτώ και να καταπιέσω τους λαούς. Αλλά να τους υπηρετήσω. Και να προσφέρω τον εαυτό μου θυσία για τη σωτηρία τους και την προκοπή τους…»…
Και μπαίνει το ερώτημα: Έγινε μήπως η χριστιανική κοινωνία, όπως τη θέλησε ο Χριστός; Δυστυχώς όχι! Γιατί, αντί να αναποδογυρίσουν την πυραμίδα της ύβρης, βρήκαν προσφορότερο να αναποδογυρίσουν το Ευαγγέλιο! Κι όχι μόνο η χριστιανική κοινωνία δεν έγινε, όπως την ήθελε ο Χριστός, αλλά ούτε καν η Εκκλησία. Της οποίας οι άρχοντες αρέσκονται να προσφωνούνται, πέρα από κάθε συνείδηση, δεσποτάδες, που σημαίνει τύραννοι. Κάτι, που και στην πραγματικότητα είναι και με βάση το πνεύμα του Ευαγγελίου, η χειρότερη ύβρη. Και σε βάρος του Θεού και σε βάρος των συνανθρώπων τους.
Γιατί, ενώ παρουσιάζονται ως αντιπρόσωποι του Χριστού του ενσαρκωτή της ύψιστης αυταπάρνησης είναι ακριβώς αυτοί, που περισσότερο από κάθε άλλον ενσαρκώνουν το νιτσεϊκό ιδανικό. Αφού θέλουν να είναι νομοθέτες του εαυτού τους και εκτελεστές του νόμου τους. Και να βρίσκονται έτσι σε άκρα αντίθεση με το όραμα, που ο Χριστός θέλησε να εμπνεύσει στους μαθητές του… Βέβαια, όταν κάποιος λέει τέτοια και παρόμοια πράγματα, μπορεί να χαρακτηριστεί αναρχικός. Όμως…
Αναρχικότερη, με αστρονομική διαφορά, έναντι των οποιωνδήποτε αναρχικών είναι η άρχουσα αναρχία, η κοσμική και η θρησκευτική. Δεδομένου ότι μπορεί να καπηλεύονται κάποιες αρχές, αλλά αρχές ούτε έχουν ούτε σέβονται. Και πριν και πάνω απ’ όλες δεν σέβονται τις αρχές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, που είναι οι συνιστώσες της οποιασδήποτε ευνομούμενης κοινωνίας.
Και, για να ’ρθουμε στο εδώ και στο τώρα, είναι ολοφάνερο πως η άρχουσα αναρχία πολιτεύεται με τον πιο άθλιο τρόπο. Αφού κλέβουν με μυριάδες χέρια. Για να περάσουν, τώρα τελευταία, απ’ τις συγκεκαλυμμένες κλοπές στις προκάλυπτες, έστω και νομιμοφανείς ληστείες.
Και μην εντυπωσιαζόμαστε με τα οποιαδήποτε αγχώδη, τάχα, τρεχαλητά τους και τις οποιεσδήποτε φλυαρίες τους περί δικαιοσύνης, που υποκριτικότατα αναμασούν. Η πραγματικότητα φωνάζει πως όχι μόνο δεν θέλουν τη δικαιοσύνη, αλλά και την πολεμούν με όλους τους δυνατούς τρόπους. Όμως…
Το ότι αυτοί επιμένουν στην αδικία δεν είναι καθόλου παράδοξο. Αφού ο προσανατολισμός τους αυτός εξυπηρετεί τα συμφέροντα τα δικά τους και των εντολοδοτών τους. Το παράδοξο και το εξωφρενικό είναι ότι την αδικία και την απανθρωπιά τους, σε βάρος μας, τη στηρίζουμε εμείς οι ίδιοι. Και γι’ αυτό φτάσαμε εδώ, που φτάσαμε σήμερα.
Και δεν θα βρούμε άκρη και τέρμα στον κατήφορο, εφόσον επιμένουμε να τρέχουμε ξωπίσω τους ανόητα και αμετανόητα. Και, ενώ γκρεμοτσακιζόμαστε στου κακού τη σκάλα, επιμένουμε να υποκλινόμαστε μπροστά στην εξουσία της ληστρικής ύβρης τους.
παπα-Ηλίας, Απριλίου 7, 2014, http://papailiasyfantis.wordpress.com/2014/04/07/…CF%82-3/ E-mail: papailiasyfantis@gmail.com
