Αστραπές στο μισοσκόταδο, του Παν. Α. Μπ.

3 Σχόλια

Αστραπές στο μισοσκόταδο

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Ήταν παγωμένο το δωμάτιο στο όζον μισοσκόταδο,

μα και αιχμηρές ματιές τσουρούφλιζαν φρύδια,

ενώ κρυφά μειδιάματα μηδενιστών του ελάχιστου μικρού

προμήνυαν μια δήθεν καταιγίδα σε αίθριο καιρό.

****

Σε υπερθέρμανση κι ο ανένταχτος πλέον χώρος,

αφού το υποκείμενο του άρδην πάλι επίμονα εκλείπει,

οι ρήξεις έχουν εκθέτες και οι ρωγμές φυσικές τις ρίζες

στη μιζέρια μιας ανέμελης θεολογικής μεσσιανικότητας.

****

Η πατροκτονία ανέκαθεν ήταν μια κάποια λύση στη μιζέρια,

το αίμα – του άλλου – δίνει ελπίδα στο πολύ του τίποτα,

γι’ πράγματα που τα μικρά τα χέρια αργούν να φτάσουν

με άλλοθι το δρόμο που οδηγεί δήθεν στον φαύλο κύκλο.

****

Ο πατέρας, που του δόθηκε άδικα ο τίτλος, ξεκάθαρος πλέον,

μια λύση έχει ώστε αίμα άδικο να μη χυθεί στ’ αλώνια.

Να πάψει να εκτίθεται ορθός στον παροξυσμό της καταιγίδας

και να βρεθεί, πέρα από το σκοτάδι, μειλήχιος κι απλός.

 

Οβρυά, 31-3-2014/

3 σχόλια στο “Αστραπές στο μισοσκόταδο, του Παν. Α. Μπ.”

  2. manitaritoubounou

    Πολύ όμορφο και επίκαιρο. Πολύ καλή και στοχευμένη η αφιέρωση. Την καταθέτω δημόσια.

    ****
    Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

    Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί
    Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο

    Μα στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

    Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
    Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,
    Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
    Oνόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.

    Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.

    Μ. Αναγνωστάκης, Τα ποιήματα, Πλειάς

    Απάντηση ↓

Απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.