῾Ο ἀνταγωνισμός στήν Οὐκρανία ἀναδεικνύει τήν ὑποκρισία τῶν ἰσχυρῶν

Του Γιάννη Ζερβού

 

«…Αὐτὴ τὴ στιγμή, ἰδιαίτερα γιὰ τὴν ἑλληνικὴ κοινότητα, δὲν ὑπάρχει κίνδυνος. Αὐτοὶ ποὺ κυρίως εἶναι στοχοποιημένοι ἀπὸ ἀκροδεξιὰ στοιχεῖα εἶναι οἱ Κομμουνιστές, οἱ ῾Εβραῖοι καὶ οἱ Μοσχοβίτες, ὅπως τοὺς λένε ἐδῶ…».

Αὐτὰ δήλωσε στὴν ἐφημερίδα «ὓὸὰ῝ Νὸἧὖ» τῆς Κυριακῆς 9 Μαρτίου, ὁ κ. Γιῶργος Λιακόπουλος, γενικὸς διευθυντὴς ἑλληνικῆς κατασκευαστικῆς ἑταιρείας στήν Οὐκρανία. Θὰ περίμενε κανείς —τουλάχιστον ὅσον ἀφορᾶ τοὺς ῾Εβραίους— ὅτι τοῦτο θὰ εἶχε «συγκινήσει», ἔστω καὶ κατ᾿ ἐλάχιστον, τὰ «εὐαίσθητα» δυτικὰ Μ.Μ.Ε., τὰ ὁποῖα ὄχι μόνον ἐξεγείρονται σὲ κάθε ὑπόνοια ἀντισημιτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἔχουν ἀποδεχθεῖ τὴν ποινικοποίηση τῆς ναζιστικῆς προπαγάνδας στὴ Δύση. Τὸ ὅτι τὸ (μέχρι τὸ 2004 ἐπονομαζόμενο «ἐθνικοσοσιαλιστικὸ») κόμμα «Σβόμποντα» διαθέτει στέλεχός του (τὸν ἰδεολόγο τοῦ κόμματος ᾿Ολεξάντρ Σὶτς) ὡς ἀντιπρόεδρο τῆς μεταβατικῆς κυβέρνησης καὶ πέντε ὑπουργοὺς δὲν φαίνεται νὰ ἀπασχολεῖ κανέναν, οὔτε τὸ κράτος τοῦ ᾿Ισραὴλ καὶ τὶς ἑβραϊκὲς ὀργανώσεις. ῾Ο ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τοῦ κόμματος ᾿Αντρίι Παρούμπι διορίστηκε γραμματέας τῆς ᾿Επιτροπῆς ᾿Εθνικῆς ᾿Ασφάλειας καὶ ᾿Εθνικῆς ῎Αμυνας, μὲ δεύτερο τῆ τάξει τὸν Ντιμίτρι Γιάρος, ἡγέτη τοῦ «Δεξιοῦ Τομέα», ἄλλου ἀκροδεξιοῦ συνεργαζόμενου κόμματος. ῾Η ἐπιτροπὴ αὐτὴ ἐπιβλέπει τὸ ῾Υπουργεῖο ῎Αμυνας – τοῦ ὁποίου προΐσταται μέλος τοῦ «Σβόμποντα» -, τὶς ἔνοπλες δυνάμεις, τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου, τὴν ἐθνικὴ ἀσφάλεια καὶ τὶς ὑπηρεσίες πληροφοριῶν.

Οἱ πολιτοφυλακὲς τῶν Νεοναζὶ ἔχουν ὑποκαταστήσει τὴν ἀστυνομία, καὶ ρωσικὰ μνημεῖα (ἀκόμη καὶ πρὸς τιμὴ τοῦ τσαρικοῦ στρατηγοῦ Κουτούζοφ) καταστρέφονται. Παράλληλα, καταργήθηκε ὁ Νόμος τοῦ 2012 σχετικὰ μὲ τὰ δικαιώματα τῶν μειονοτικῶν γλωσσῶν καὶ ἀποποινικοποιεῖται ἡ ναζιστικὴ προπαγάνδα μὲ παράλληλη θέση ἐκτὸς νόμου τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος.
᾿Ανταπόκριση τοῦ ΒΒἒ στὶς 26.12.2012 ἀναφέρεται ἀναλυτικὰ στὴ θεαματικὴ ἄνοδο τοῦ νεοναζιστικοῦ «Σβόμποντα», ποὺ θυμίζει τὴν πορεία τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς» στὴν ῾Ελλάδα. Τὸ 2004, ὁ σημερινὸς ἀρχηγός του ῎Ολεχ Τιάχνιμποκ ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τὸ δεξιὸ κόμμα τοῦ πρώην προέδρου Βίκτωρ Γιουστσένκο, διότι ὄχι μόνον εἶχε καλέσει τοὺς Οὐκρανοὺς σὲ ὁμιλία του νὰ ἀγωνιστοῦν ἐνάντια στὴ «Μοσχοβίτικη καὶ ῾Εβραϊκὴ μαφία», ἀλλὰ εἶχε ὑπενθυμίσει ὅτι τὸ εἶχαν πράξει στὸ παρελθὸν μὲ τὰ ὅπλα, ἐνῶ τὸ 2005 κατήγγειλε «τὸν ὀργανωμένο ἑβραϊσμὸ», ὅτι σχεδίαζε «γενοκτονία» κατὰ τοῦ οὐκρανικοῦ λαοῦ.

῾Ο χαρισματικὸς Τιάχνιμποκ, οὐνίτης στὸ θρήσκευμα, ἀνέβασε στὶς τελευταῖες βουλευτικὲς ἐκλογὲς τοῦ 2012 τὸ Σβόμποντα, ἀπὸ τὸ 0,7% τῶν προηγούμενων ἐκλογῶν στὸ 10% σὲ ὅλη τὴ χώρα, μὲ ποσοστά ποὺ στὴν περιοχὴ τοῦ Λβὸφ πλησιάζουν τὸ 40%, ἐνῶ στὴν πρωτεύουσα Κίεβο ἦλθε δεύτερο. ῍Αν στὸ Λβὸφ καὶ στὴ δυτικὴ Οὐκρανία ἀξιοποίησε τὴ δυσπιστία τοῦ πληθυσμοῦ ἀπέναντι στὴ Ρωσία, ταυτόχρονα στὴν ὑπόλοιπη χώρα συγκέντρωσε ψήφους διαμαρτυρίας κατὰ τοῦ διεφθαρμένου πολιτικοῦ συστήματος, χάρη στὴν ἀντισυμβατικὴ καὶ βίαιη συμπεριφορὰ τῶν μελῶν του.

Στὶς διαδηλώσεις μετεῖχαν ἄτομα ποὺ ὑπηρέτησαν στὸν ἰσραηλινὸ στρατό;

῾Η διαδικτυακὴ ἐφημερίδα «Τhe Huffington post» τῆς 28.2.2014 φιλοξενεῖ ἄρθρο τοῦ ᾿Αβραὰμ Φόξμαν, ἐθνικοῦ διευθυντῆ τῆς ΑDL(Anti- Defamation League- ἕνωση κατὰ τῆς δυσφήμησης τοῦ ἑβραϊκοῦ λαοῦ), μὲ τίτλο «῾Η νέα κυβέρνηση πρέπει νὰ καθησυχάσει τὴν ἑβραϊκὴ κοινότητα». ῾Ο ἀνωτέρω ἐπισκέφθηκε τὴν Οὐκρανία. Μεταφέρει τὴν πληροφορία ὅτι ὁ Γιάρος συναντήθηκε μὲ τὸν ἰσραηλινὸ πρεσβευτὴ Ρουβὲν Ντὶν ῍Ελ καὶ τοῦ δήλωσε ὅτι ἡ κίνησή τους ἀπορρίπτει καὶ δὲν θὰ ἐπιτρέψει τὸ ρατσισμὸ καὶ τὴν ξενοφοβία. ᾿Αναφέρεται ἐπίσης καὶ στὴ συνέντευξη τοῦ Σεργκέι Μιστσένκο, στελέχους τῆς κίνησης Σπίλνα Σπράβα στὴν οὐκρανοεβραία δημοσιογράφο ᾿Ελεονώρα Γκρόισμαν, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπίσης καθησυχαστικὸς καὶ ἔφτασε νὰ δηλώσει· «Στὸ Μαϊντὰν εἴχαμε μαζί μας ῾Εβραίους, ποὺ ὑπηρέτησαν στὶς ἰσραηλινὲς ἔνοπλες δυνάμεις. Τὰ πήγαμε πολὺ καλὰ καὶ ἀγωνιστήκαμε ὁ ἕνας πλάι στὸν ἄλλον…».

Βέβαια, ἄσχετα ἂν ὁ Φόξμαν — γιὰ τὰ μάτια τοῦ κόσμου — δηλώνει ὅτι ἐξακολουθεῖ νὰ ἀνησυχεῖ, ἡ στοχοποίηση τῶν ῾Εβραίων, ποὺ εἶναι ἐμφανὴς καὶ ὑπαρκτὴ στὴν Οὐκρανία, δὲν προκαλεῖ τὴν καταδίκη τοῦ νέου καθεστῶτος, οὔτε τῶν δυτικῶν κυβερνήσεων ποὺ τὸ στηρίζουν πολιτικά.

Στὴν ἴδια γραμμὴ κινεῖται καὶ ὁ κ. Ντέιβιντ Χάρις, ἐκτελεστικὸς διευθυντὴς τῆς ᾿Αμερικανοεβραϊκῆς ᾿Επιτροπῆς (AJC) σὲ συνέντευξή του στὴν «᾿Εφημερίδα τῶν Συντακτῶν» (7.3.2014)· Σὲ ἐρώτηση πῶς σχολιάζει «τὴ συμμετοχὴ στὴ νέα κυβέρνηση νεοναζιστῶν τῆς οὐκρανικῆς ᾿Ακροδεξιᾶς» ἀποφεύγει νὰ ἀπαντήσει καὶ θίγει τὸ θέμα μόνον, ὅταν γιὰ δεύτερη φορὰ ὁ δημοσιογράφος ἐπανέρχεται· «Σᾶς ρώτησα γιὰ τοὺς ναζιστὲς τοῦ Σβόμποντα»· «Τὸ Σβόμποντα εἶναι ἕνα πολιτικὸ κίνημα ποῦ τὸ παρακολουθοῦμε πολὺ προσεκτικά…᾿Ανησυχοῦμε πολὺ γιὰ τὰ ἀκροδεξιὰ κινήματα στὴ σημερινὴ Οὐκρανία…. ῞Ομως ταυτόχρονα, ὑπάρχουν καὶ ἄλλα κόμματα καὶ κινήματα στὴ χώρα ποὺ ἀπορρίπτουν τὶς ἀντισημιτικὲς καὶ ξενοφοβικὲς διαστάσεις… Δὲν εἶμαι σίγουρος ὅτι κάθε άντισημιτικὸ περιστατικὸ προέρχεται ἀπὸ τὸ Σβόμποντα. ᾿Επίσης, δὲν ἔχουν ὅλοι τὴν ἴδια ἄποψη στὸ Σβόμποντα…».

Νομιμοποίηση τῶν Νεοναζί

Εἶναι προφανὲς ὅτι στὴν περίπτωση τῆς Οὐκρανίας διαφαίνεται μιὰ νομιμοποίηση τῶν Νεοναζὶ ὡς συμμάχων καὶ στηριγμάτων τῆς πολιτικῆς τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς Ε.Ε. στὴν Οὐκρανία. Τὰ δυτικὰ μέσα ἐνημέρωσης ὑποβαθμίζουν ἢ καὶ ἐξαφανίζουν τὶς «δυσάρεστες» εἰδήσεις καὶ οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι ποὺ ἀπειλοῦσαν νὰ ἀφαιρέσουν τὴν προεδρία τῆς Ε.Ε. ἀπὸ τὴν ῾Ελλάδα λόγω τῆς ἀνόδου τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς» σιωποῦν ἢ σφυρίζουν ἀδιάφορα. ῎Αραγε, ἡ Οὐκρανία νὰ εἶναι μία πρόβα γιὰ τὴν ἐπιβολὴ ἀκόμα πιὸ αὐταρχικῶν ἐπιλογῶν τῆς ἄρχουσας τάξης σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη;

῎Αλλωστε, ὁ ὀλιγάρχης ῎Ιγκορ Κολομόϊσκι, (μὲ διπλῆ οὐκρανικὴ καὶ ἰσραηλινὴ ὑπηκοότητα), τρίτος πλουσιότερος Οὐκρανὸς μὲ περιουσία 2,4 δισ. δολλάρια ΗΠΑ, πρώην πολιτικὸς σύμμαχος καὶ χρηματοδότης τῆς Γιούλια Τιμοσένκο καὶ ἤδη βασικὸς σπόνσορας τοῦ (ἑτέρου κυβερνητικοῦ) κόμματος «Οὐντὰρ» (γροθιὰ) τοῦ ἐκλεκτοῦ τοῦ Βερολίνου πρωτοπυγμάχου Βιτάλι Κλιτσκό, διορίστηκε κυβερνήτης τῆς περιφέρειας Ντνιεπροπετρόφσκ. ῞Οπως ἀναφέρει ἡ ρωσικὴ «Οἰκονομικὴ Πράβντα» (13.7.2012), ἡ μεγαλύτερη οὐκρανικὴ Τράπεζα «Πριβὰτ μπάνκ», ἰδιοκτησίας του, μόνο στὸ πρῶτο δίμηνο τοῦ 2012 ἐξήγαγε ἀπὸ τὴν ἤδη χρεωκοπημένη Οὐκρανία ὑπὸ τύπον ἐμβασμάτων σὲ οἰκονομικοὺς παραδείσους τὸ ἀστρονομικὸ ποσὸ τῶν 3,863 δισεκατομμυρίων δολλαρίων.

Στὴν αὐτοκρατορία τοῦ Κολομόισκι περιλαμβάνεται καὶ τὸ τηλεοπτικὸ κανάλι «Jewish News 1» (ἑβραϊκὰ νέα), ποὺ μεταδίδει στὰ ἀγγλικὰ καὶ στὰ ρωσικὰ καὶ ἔχει γραφεῖα στὶς Βρυξέλλες, στὸ Κίεβο, στὸ Τὲλ ᾿Αβίβ, στὴν Οὐάσιγκτον, στὸ Παρίσι καὶ στὸ Λονδίνο. ῾Ο ὡς ἄνω ὀλιγάρχης ἔχει καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ Προέδρου τοῦ «Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου ῾Εβραϊκῶν Κοινοτήτων». Εἶναι φανερὸ ὅτι στὸ Κίεβο πλέον κυβερνᾶ ἕνας συνασπισμὸς Νεοναζί, ὀλιγαρχῶν καὶ πολιτικῶν – μαριονετῶν τῆς Δύσης. ᾿Ιδιαίτερα ὕποπτος παραμένει καὶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο αἱματοκυλίστηκαν οἱ —ἐπὶ ἑβδομάδες εἰρηνικὲς— διαδηλώσεις τοῦ Κιέβου. ῾Υποκλαπεῖσα τηλεφωνικὴ συνομιλία τοῦ ᾿Εσθονοῦ ὑπουργοῦ ἐξωτερικῶν καὶ τῆς ὑπουργοῦ ἐξωτερικῶν τῆς Ε.Ε. λαίδης ῎Αστον, τὸ περιεχόμενο τῆς ὁποίας προβάλλουν τὰ ρωσικὰ Μ.Μ.Ε. καὶ δεν διαψεύστηκε, ἀποκαλύπτει ὅτι εἶναι σφόδρα πιθανὸν τὰ φονικὰ πυρὰ νὲ ξεκίνησαν ἀπὸ ἐλεύθερους σκοπευτὲς στὴν ὑπηρεσία ἡγετικοῦ στελέχους τῆς ἀντιπολίτευσης ποὺ δὲν κατονομάζεται.

Τὰ οἰκονομικὰ συμφέροντα εἶναι τεράστια καὶ δὲν χωροῦν «εὐαισθησίες». ῾Η Δύση θέλει νὰ κυριαρχήσει στὴν Οὐκρανία, προκειμένου νὰ ἀποδυναμώσει τὴ Ρωσία καὶ νὰ ἐλέγξει τὸ φυσικὸ πλοῦτο τῆς Χώρας, ποὺ εἶναι σιτοβολώνας. Τεράστια εἶναι καὶ τὰ γεωπολιτικὰ συμφέροντα. ᾿Εὰν ἐπέλθει διχοτόμηση, ἡ Δύση θὰ ἐνσωματώσει ὁριστικὰ τὸ δυτικὸ τμῆμα καὶ θὰ μπορέσει νὰ ἐπεκτείνει ἐκεῖ τὴν «πυραυλικὴ ὀμπρέλα» τοῦ ΝΑΤΟ.

Μετασοβιετικὲς παθογένειες

῞Οπως φάνηκε καὶ στὴ γιουγκοσλαβικὴ κρίση, τὰ νέα κράτη ποὺ προέκυψαν ἀπὸ τὴ διάλυση τῆς Σοβιετικῆς ῞Ενωσης, ἔχουν πρόβλημα νὰ ἐπιβιώσουν, διότι τὰ ὅριά τους χαράχθηκαν μὲ τὴν προϋπόθεση νὰ ἀποτελοῦν αὐτόνομες περιοχὲς εὐρύτερου κράτους καὶ ὄχι κράτη ἀνεξάρτητα. Γιὰ παράδειγμα, ἂν ἡ Οὐκρανία δὲν ἀνῆκε στὴν Ε.Σ.Σ.Δ. τὸ 1954, εἶναι μᾶλλον ἀπίθανο νὰ τῆς εἶχε ἀποδοθεῖ ἡ Κριμαία, ἡ μεταβίβαση τῆς ὁποίας ἔγινε ὡς ἐσωτερικὴ διοικητικὴ ἀναδιάρθρωση τῆς Ε.Σ.Σ.Δ. καὶ ὄχι ὡς ἐδαφικὴ μεταβολὴ μεταξὺ ἀνεξαρτήτων κρατῶν. ῞Ομως, μὲ τὴν σημερινὴ ἐπιμονὴ τῆς Ρωσίας γιὰ προσάρτηση τῆς Κριμαίας — ἀκόμα καὶ ἂν ἀλλάξει τὸ καθεστώς τοῦ Κιέβου — δημιουργοῦνται ἐπικίνδυνα προηγούμενα γιὰ ἀλλαγὲς συνόρων στὴν περιοχή καὶ ἀνοίγει ὁ δρόμος γιὰ περαιτέρω ἀκρωτηριασμὸ καὶ διχοτόμηση τῆς Οὐκρανίας. Στὴν ὕπαρξη τῆς Σοβιετικῆς ῞Ενωσης ἦταν ἀντίθετοι καὶ Ρῶσοι ἀντιφρονοῦντες, ὅπως ὁ Σολτζενίτσιν, ποὺ πίστευαν ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀποδοθεῖ ἡ ἀνεξαρτησία στοὺς μὴ σλαβικοὺς λαούς. ῞Ομως, θεωροῦσαν ἀπαραίτητη τὴ διατήρηση σὲ κοινὸ κράτος τῆς Ρωσίας μὲ τὴ Λευκορωσία καὶ τὴν Οὐκρανία, λόγω τῆς στενῆς γλωσσικῆς καὶ ἱστορικῆς συγγένειας τῶν λαῶν αὐτῶν. Στὴ βάση αὐτὴ κινεῖται καὶ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, ποὺ ἐπικαλεῖται τὴν κοινὴ παράδοση ποὺ συνδέει τοὺς λαοὺς αὐτούς, ὥστε νὰ θεμελιώσει τὴν ἐκκλησιαστική του δικαιοδοσία καὶ νὰ ἀποκρούσει τὴ χορήγηση αὐτοκεφαλίας στὶς τοπικὲς ᾿Εκκλησίες τῶν Χωρῶν αὐτῶν. Εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ γλῶσσες τους εἶναι κατανοητὲς μεταξύ τους καὶ ὑπὸ ἄλλες συνθῆκες θὰ μποροῦσαν νὰ θεωρηθοῦν ἐπιμέρους ἰδιώματα ἢ διάλεκτοι τῆς ἴδιας γλώσσας.

῾Η ρωσικὴ γλώσσα θὰ μποροῦσε νὰ συγκριθεῖ μὲ τὴν ἑλληνικὴ καθαρεύουσα, ὡς πιὸ συντηρητικὴ καὶ σεβόμενη τὴν ἱστορικὴ ὀρθογραφία σὲ σχέση μὲ τὴν προφορὰ, ἡ ὁποία ἀποκλίνει σημαντικά. ῾Η οὐκρανικὴ εἶναι δημώδης, μὲ πολλὰ δάνεια στὸ λεξιλόγιό της ἀπὸ τὶς γλῶσσες τῶν γειτονικῶν λαῶν. Τὸ ἀλφάβητό της εἶναι μιὰ παραλλαγὴ τοῦ ρωσικοῦ.

῾Η σύνδεση αὐτὴ εἶναι ἰδιαίτερα ἰσχυρὴ στὴν ἀνατολικὴ Οὐκρανία, ἡ ὁποία καὶ οἰκονομικὰ συνδέεται μὲ τὴ Ρωσία, ἐνῶ ἡ δυτικὴ ἐπιζητεῖ τὴν ἀποκατάσταση τῆς πρόσβασης στὴν κεντρικὴ Εὐρώπη, ὅπως γινόταν ἐπὶ Αὐστροουγγαρίας.

᾿Επικίνδυνα παιχνίδια

Μὲ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ ἐκλεγμένου προέδρου Γιανούκοβιτς, ἔχει ἀνατραπεῖ καὶ ἠ εὔθραυστη ἰσορροπία ποὺ κρατοῦσε ἑνωμένη τὴν Οὐκρανία. ῾Η συμμετοχὴ τῶν φανατικὰ ἀντιρώσων Νεοναζὶ τοῦ «Σβόμποντα» στὴν κυβέρνηση σηματοδοτεῖ τὴν πολιτικὴ ρήξης μὲ κάθε τὶ ρωσικό, σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς προηγούμενες «φιλοευρωπαϊκὲς» κυβερνήσεις Γιουστσένκο/Τιμοσένκο, ποὺ δὲν υἱοθετοῦσαν τέτοιου εἴδους στοχοποίηση καὶ κρατοῦσαν ἰσορροπίες.

Η Ρωσία ἀνησυχεῖ ὅτι ἡ Οὐκρανία ξεκόβει ἐντελῶς μαζί της καὶ ἐπιχειρεῖ νὰ ἀντιδράσει δυναμικά, ἀξιοποιώντας καὶ τὴν ἀνησυχία τῶν ρωσικῶν ἢ φιλορωσικῶν πληθυσμῶν. ῍Αν ἡ Οὐκρανία εἶναι — ἱστορικὰ καὶ πολιτιστικά — ἡ καρδιὰ τῆς Ρωσίας, ἡ Κριμαία εἶναι ἐπιπλέον ζωτικῆς σημασίας γιὰ τὴ Ρωσία, ὡς ἕδρα τοῦ στόλου τῆς Μαύρης Θάλασσας.

Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ ἡ Ρωσία δὲν θέλησε νὰ διακινδυνεύσει ἡ Χερσόνησος νὰ περάσει στον ἔλεγχο τοῦ καθεστῶτος τοῦ Κιέβου καὶ προωθεῖ μὲ γοργοὺς ρυθμοὺς ὄχι μόνο τὴν ἀνεξαρτησία, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐνσωμάτωσή της.

Βέβαια, ἡ κίνηση αὐτὴ τῆς Ρωσίας δημιουργεῖ ἐπίκίνδυνο προηγούμενο, ἀφοῦ μπορεῖ ν’ ἀνοίξουν οἱ ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου καὶ γιὰ ἄλλες μονομερεῖς συνοριακὲς μεταβολές.

Σὲ ἀμέσως ἐπόμενη φάση, ἡ Ρωσία θὰ ἀξιοποιήσει καὶ τὴν οἰκονομικὴ ἐξάρτηση τῆς Οὐκρανίας ἀπὸ αὐτὴν καὶ τὴν ἀδυναμία τῆς Δύσης νὰ καλύψει τὶς τεράστιες ἀνάγκες ποὺ ἀφήνει τὸ κενὸ τῆς ρωσικῆς βοήθειας. Τὰ ρωσικὰ Μ.Μ.Ε. προβάλλουν ἰδιαίτερα τὴν ἐξαθλίωση ποὺ ἔχει προκληθεῖ στὶς χῶρες τῆς περιφέρειας τῆς Ε.Ε., προκειμένου νὰ τονίσουν τὸ μέλλον ποὺ περιμένει τοὺς Οὐκρανοὺς ὑπὸ τὴν ἐπιρροὴ τῆς Ε.Ε.

Παράλληλα, σύντομα θὰ ἀναδειχθοῦν καὶ οἱ διαφορὲς τῶν Δυτικῶν μεταξύ τους. ῾Η Γερμανία καὶ οἱ δυτικότερες χῶρες τῆς Ε.Ε. δὲν θέλουν τὴ ρήξη μὲ τὴ Ρωσία, ποὺ θα τοὺς στοιχίσει οἰκονομικά, ἀφοῦ θα κινδυνέψει ἡ ροὴ τοῦ ρωσικοῦ φυσικοῦ ἀερίου καὶ θὰ χαθοῦν οἱ πρόσοδοι ἀπὸ τὴ ρωσικὴ ἀγορὰ γιὰ τὰ προϊόντα τους. ῍Ας μὴ γίνεται λόγος γιὰ τὸ ρωσικὸ τουριστικὸ συνάλλαγμα, ποὺ εἶναι ἰδιαίτερα ὑπολογίσιμο. ᾿Εμπλεκόμενοι στὴν Οὐκρανία, παρασυρμένοι κυρίως ἀπὸ τὶς ἀνατολικότερες χῶρες (Πολωνία – Βαλτικὰ κράτη) ποὺ ἔχουν ἱστορικὰ «προηγούμενα» μὲ τὴ Ρωσία, οἱ γραφειοκράτες τῶν Βρυξελλῶν δὲν ἀντιλήφθηκαν ὅτι δὲν ὑπονομεύουν μόνο τὴ Ρωσία, ἀλλὰ καὶ τὸν ἴδιο τους τὸν ἑαυτό. ᾿Αντίθετα, τὶς ΗΠΑ συμφέρει ἡ ἀποσταθεροποίηση τοῦ εὐρώ, ἀλλὰ καὶ ἡ ἔνταξη τῆς δυτικῆς Οὐκρανίας στὸ ΝΑΤΟ καὶ στὸ ἀμυντικό της σύστημα, ἀκόμα καὶ ἂν ἡ Ρωσία κρατήσει τὴν Κριμαία καὶ τὶς ἀνατολικὲς περιοχές.

Δὲν εἶναι λίγοι οἱ καλοπροαίρετοι διαδηλωτὲς ποὺ προσβλέπουν στὴ σύνδεση μὲ τὴν Ε.Ε. ὡς λύση γιὰ νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὶς μετασοβιετικὲς παθογένειες καὶ νὰ γίνουν «φυσιολογικὸ εὐρωπαϊκὸ κράτος», κατὰ τὴν προσφιλῆ τους ἔκφραση. Δὲν ἔχουν ἀκόμα ἀντιληφθεῖ ὅτι οἱ ἴδιες οἱ κοινωνίες τῶν Χωρῶν τῆς Ε.Ε. ἔχουν πρὸ πολλοῦ πάψει νὰ ἀντιστοιχοῦν στὴν ἔννοια τοῦ «φυσιολογικοῦ» εὐρωπαϊκοῦ κράτους, ὅπως αὐτὸ ἀναδείχθηκε μετὰ τὸ 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. ῾Η παροῦσα κρίση μᾶς δείχνει ὅτι ἡ δυσπιστία τῶν Δυτικῶν ἀπέναντι στὴ Ρωσία ἔχει πολὺ βαθύτερες ρίζες ἀπὸ τὸ κομμουνιστικὸ παρελθόν της. Κι ὅμως, γιὰ ὅσους θυμοῦνται τὸ σύνθημα γιὰ ῾Ενωμένη Εὐρώπη ἀπὸ τὸν ᾿Ατλαντικὸ μέχρι τὰ Οὐράλια, Εὐρώπη εἶναι καὶ ἡ Ρωσία.

ΠΗΓΗ: Χριστιανική, φ. 913 (1226), Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014. Τι είδα και: Δευτέρα, 17 Μάρτιος 2014, http://www.xristianiki.gr/arkheio-ephemeridas/913/ntagonisms-stn-okrana-nadeiknei-tn-pokrisa-tn-skhurn.html