Του παπα Ηλία Υφαντή
Είχα αρκετό καιρό να ιδώ τηλεόραση. Και, όταν αυτές τις μέρες έριξα μια ματιά, έμεινα κατάπληκτος. Ιδιαίτερα από κάποιες δημοσκοπήσεις. Στις οποίες παρουσιάζονται να προηγούνται στην προτίμηση των πολιτών οι αποκρουστικοί εκπρόσωποι των κομμάτων της προδοσίας και της υποτέλειας.
Και μπαίνει το ερώτημα: Λένε την αλήθεια οι δημοσκοπήσεις αυτές; Ή μήπως πρέπει να πιστέψει κανείς ότι αυτός ο λαός κατέχεται από σύνδρομο μαζικής αυτοκτονίας. Όπως συμβαίνει κάποτε με τις φάλαινες που εξοκέλλουν σε κάποιες ακτές, προκειμένου να πεθάνουν! Ή μήπως εξάλλου πρέπει να πιστέψουμε ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού κυριαρχείται από κανιβαλικά αισθήματα σε βάρος των συνανθρώπων τους!…
Βέβαια στην προκειμένη περίπτωση διατυπώνεται η συνήθης ρηχή ένσταση: Και πού να πάνε; Αφού δεν υπάρχει καμιά άλλη αξιόπιστη λύση! Και εν μέρει αυτό φαίνεται να έχει επίφαση αλήθειας. Δεδομένου ότι οι αντιμνημονιακές δυνάμεις παρουσιάζονται απελπιστικά κατακερματισμένες. Για να επαληθεύεται και στην προκειμένη περίπτωση αυτό, που λέει ο Χριστός: Ότι, δηλαδή, «τα τέκνα του σκότους αποδεικνύονται σοφότερα από τα τέκνα του φωτός».
Δεδομένου ότι τα «τέκνα του σκότους», παρά τα αβυσσαλέα μίση και συμφέροντα, που τα χωρίζουν, κατορθώνουν να ενώνουν τις δυνάμεις τους και να πείθουν ενδεχομένως τους αφελείς ότι είναι περισσότερο αξιόπιστα από «τα τέκνα του φωτός». Τα οποία μένουν κατάκλειστα στους αραχνιασμένους πύργους τους και περιμένουν να πάνε οι όποιοι άλλοι, για να φιλήσουν την παπική τους παντούφλα και να πάρουν την «ευλογία» τους.
Μάλιστα κάποιοι-λες και το κάνουν επίτηδες-φροντίζουν να δημιουργούν χάσματα αγεφύρωτα με το κοινό λαϊκό αίσθημα. Αφού, όπως λέει ο λαός, έρχονται να προσφέρουν «γίδινο τυρί και σκύλινο τομάρι». Δηλώνουν, για παράδειγμα, άθεοι, όταν το μεγαλύτερο μέρος του λαού έχει, κατά τεκμήριο, θρησκευτική πίστη. Και, επειδή η θρησκεία είναι μια απ’ τις βασικές εγγυήσεις για την τιμιότητα και την ηθική, εμπνέουν στο λαό τη δυσπιστία για την ειλικρίνεια τους…
Που, σε τελική ανάλυση, σημαίνει ότι οι φερέλπιδες αυτοί πολιτικοί στερούνται πολιτικού αισθητηρίου. Και, για να το καταλάβουμε αυτό, αρκεί να σκεφθούμε ότι ακόμη και ο πατριάρχης της αθεΐας, Ιωσήφ Στάλιν, όταν τα ναζιστικά στρατεύματα επιτέθηκαν εναντίον της Ρωσίας, έδωσε εντολή να χτυπήσουν απ’ άκρου εις άκρον της χώρας οι καμπάνες. Διότι, στην κρίσιμη εκείνη συγκυρία, συνειδητοποίησε την υπέρτατη σημασία του παράγοντα της θρησκευτικής πίστης.
Βέβαια, εδώ μπορεί να διατυπωθεί η ένσταση ότι είναι προτιμότερο να δηλώνει κάποιος άθεος, παρά να παίζει παραμονές των εκλογών το θέατρο του θρήσκου, τρέχοντας στο Άγιο Όρος ή άλλα προσκυνήματα, προκειμένου να εξαπατήσει την κοινή γνώμη. Πολιτευόμενος “κατ’ εικόνα και ομοίωση” του Σατανά, ο οποίος μπορεί να μεταμορφωθεί ακόμη και σε άγγελο φωτός, προκειμένου να εξαπατήσει τους εύπιστους και να τους οδηγήσει στις σκοτεινές ατραπούς και τις θανατηφόρες παγίδες του. Όπως συμβαίνει με τους εκπροσώπους της διαβόητης Μπίλντεμπεργκ πολιτικούς μας. Όταν ακόμη και ο μεγάλος Ντοστογιέφσκι υποστηρίζει ότι ο άθεος βρίσκεται μόλις ένα σκαλοπάτι χαμηλότερα απ’ τον πιστό, ενώ ο υποκριτής βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με κάθε έννοια πίστης και ηθικής.
Και χώρια που μας παρουσιάζονται οι υποκριτές αυτοί και ως αδυσώπητοι τιμητές κάποιων τρομοκρατών και εγκληματικών οργανώσεων. Σάμπως να υπάρχει μεγαλύτερη εγκληματική και τρομοκρατική οργάνωση απ’ τη δική τους συμμορία. Γιατί μπορεί κάποιοι ποινικοί κρατούμενοι, να καταδικάστηκαν πέντε και έξι φορές σε ισόβια. Αλλά οι αχρείοι, που χρεοκόπησαν και υποδούλωσαν την Ελλάδα και τους Έλληνες, θα έπρεπε, αν υπήρχε δικαιοσύνη, να είχαν καταδικαστεί σε ισόβια, όχι πέντε και δέκα, αλλά χιλιάδες φορές. Δεδομένου ότι, πέραν της προδοσίας σε βάρος της πατρίδας, είναι ουσιαστικά οι δολοφόνοι όλων εκείνων, που, εξαιτίας τους, αυτοκτόνησαν. Αλλά και εκείνων, που βρίσκονται στα όρια της αυτοκτονίας επειδή αγωνιούν στα κρεματόρια της «κινητικότητας», εξαιτίας των επαπειλούμενων απολύσεων. Και όσων υποφέρουν μέσα στα γκούλαγκ της αδιέξοδης και αδυσώπητης φτώχειας, εξαιτίας της κατακρεούργησης των αποδοχών τους και της υπερφορολόγησης. Και όσων κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, εξαιτίας της σκηνοθετημένης χρεοκοπίας. Αλλά και όλων εκείνων, που εγκλωβίστηκαν στα γκέτο της οποιασδήποτε απελπιστικής δυστυχίας. Όμως με ποιο νομικό καθεστώς να καταδικαστούν οι κατάπτυστοι αυτοί, όταν με το κατάπτυστο 86 άρθρο του Συντάγματος, φρόντισαν να στραγγαλίσουν κάθε έννοια δικαιοσύνης και ηθικής!…
Και, κατόπιν όλων αυτών, επανερχόμαστε στο αρχικό μας ερώτημα: Πώς είναι, δηλαδή, δυνατόν να υπάρχουν Έλληνες, που θα μπορούσαν να υποστηρίζουν αυτούς τους πέρα από κάθε όριο εγκληματίες και τρομοκράτες! Γιατί βέβαια υπάρχουν παρά πολλοί, που «τα φάγανε μαζί», κατά τον κ. Πάγκαλο, με την εγκληματική αυτή συμμορία. Αλλά να είναι τόσο διεφθαρμένο ένα μεγάλο τμήμα του λαού φαίνεται τελείως, απίθανο.
Γεγονός, που φωνάζει πώς όχι μόνο οι δημοσκοπήσεις, αλλά και οι εκάστοτε εκλογές είναι σκηνοθεσίες απάτης. Στις οποίες ο λαός είναι απλά ο εμπαιζόμενος κομπάρσος. Συνταιριάζονται όμως κατά τέτοιον τρόπο, ώστε με τις απατηλές δημοσκοπήσεις να προετοιμάζεται η κοινή γνώμη για την αποδοχή του απατηλού εκλογικού αποτελέσματος. Που κάθε φορά οι σεφ της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης μαγειρεύουν.
* παπα-Ηλίας, http://papailiasyfantis.wordpress.com, 18-3-2014, e mail: yfantis.ilias@gmail.com
