ΔΙΑΚΩΜΩΔΗΣΗ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Βουλευτής της ελληνικής Βουλής και συγκεκριμένα του χώρου της μείζονος αντιπολίτευσης είχε την «φαεινή» έμπνευση να διακωμωδήσει το κεντρικό μυστήριό της Εκκλησίας, τη θεία Ευχαριστία! Αν ήταν η πρώτη φορά που εκπρόσωπος του πολιτικού αυτού χώρου έβαλλε κατά της Εκκλησίας, αν υπήρχε έστω και χλιαρή αντίδραση των κεντρικών οργάνων του κόμματος κατά της ενεργείας αυτής ή, έστω, αν δηλωνόταν αποστασιοποίηση κάποιων στελεχών αυτού, θα θεωρούσα ότι ήταν μία ατυχής για τον βουλευτή στιγμή.
Δυστυχώς όμως ο χώρος αυτός ποτέ δεν απέκρυψε το αντιεκκλησιαστικό του μένος και τα στελέχη του δεν χάνουν ευκαιρία να επιτίθενται λαύρα κατά της Εκκλησίας, να χύνουν πικρή χολή εμπάθειας ή να ειρωνεύονται τους πιστούς καυχώμενοι για τις πρωτοποριακές τους αντιλήψεις! Ο βουλευτής όχι μόνο δεν συνειδητοποίησε το ολίσθημά του, αλλά, μετά την καταδίκη της πράξεώς του από μικρό αριθμό μητροπολιτών πέρασε στην αντεπίθεση καλώντας τους να συνειδητοποιήσουν ότι αυτά που ήξεραν έχουν περάσει!
Μερίδα του λαού και ιδίως του θρησκευόμενου, που είναι ακόμη σημαντική παρά την αλλοτρίωση, ασφαλώς θα σχημάτισε για μία ακόμη φορά την εσφαλμένη αντίληψη: Από οπαδό της Αριστεράς τί καλό θα μπορούσε να αναμείνει κάποιος; Ποιο είναι το σφάλμα; Το ότι είναι εγκλωβισμένοι στο ιδεολόγημα, το οποίο επέβαλαν οι νικητές του εμφυλίου πολέμου: «Η καλή δεξιά και η κακή αριστερά»! Όμως παρούσα στη σκηνή διακωμώδησης του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας ήταν και βουλευτής της «εθνικόφρονος» παρατάξεως, η οποία δεν έδειξε να αγανακτεί για τη βλασφημία, αλλά απεναντίας διασκέδασε με την βεβήλωση, μέσω της οποίας, για τον κάθε εχέφρονα, γελοιοποιήθηκε ο επιχειρήσας τη διακωμώδηση!
Είναι καιρός ο λαός μας να απεγκλωβιστεί από τα σχήματα δεξιά αριστερά και να συνειδητοποιήσει ότι έχει να επιλέξει να ταχθεί με την Εκκλησία ή με τους εχθρούς της. Και εχθροί της Εκκλησίας υπάρχουν σε όλο το πολιτικό φάσμα. Όσο για τους κήρυκες της ανατροπής (!) δεν είναι τίποτε πέρα από μια εναλλακτική για το σύστημα λύση, όταν διαπιστώσει ότι ο λαός έχει πάψει πλέον να ανέχεται το φαύλο πολιτικό δίδυμο των κομμάτων, που εναλλάσσονταν ως τώρα στην εξουσία. Αν πράγματι επιδίωκαν την ανατροπή του συστήματος οι εκ του ασφαλούς παλικαράδες, θα ήταν τώρα κλεισμένοι σε «λευκά» κελιά! Το σύστημα τους θέλει για άλλου είδους ανατροπή.
Ασφαλώς και δεν είναι η πρώτη φορά που διακωμωδούνται τα ιερά και όσια της πίστεως μεγάλου μέρους του λαού μας. Σε πλείστες όσες καρναβαλικές εκδηλώσεις (λαϊκά δρώμενα τα επονομάζουν οι λάτρεις της Αφροδίτης και του Διονύσου) κάποιοι χυδαιότατοι υπαρακόντιζαν τους χυδαίους καρναβαλιστές μη αρκούμενοι στον αφροδισιασμό. Δαιμονικοί στο έπακρο ήθελαν να πλήξουν τη «σκοταδιστική» Εκκλησία, που δεν επιτρέπει τον άνθρωπο να χαρεί! Κάθε φορά που συνέβαινε κάτι παρόμοιο υπήρχαν φωνές διαμαρτυρίας σε τοπική ή ευρύτερη κλίμακα και σε λίγο το θέμα είχε παραδοθεί στη λήθη.
Είναι καιρός να αναλογιστούμε οι πιστοί τη δική μας ευθύνη για το ότι έχουν τόσο πληθυνθεί οι πολέμιοι της Εκκλησίας στη χώρα μας. Γράψαμε πως κάποιοι μητροπολίτες διαμαρτυρήθηκαν. Αρκεί αυτό; Δεν πρέπει να λάβει θέση επί του θέματος η Διοικούσα Εκκλησία συνοδικώς; Αλλά όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά και για το θέμα της «Χρυσής Αυγής», για την οποία οι απόψεις της Ιεραρχίας φάνηκε να διίστανται ( ελάχιστοι κατά, ελάχιστοι υπέρ και οι πλείστοι αδιάφοροι). Δεν είναι μεταξύ των οπαδών του ολοκληρωτισμού και συνειδητά μέλη της Εκκλησίας; Δυστυχώς είναι. Και αυτοί μιμούνται τη στάση των πλείστων μελών της Ιεραρχίας κατά την επτάχρονη δικτατορία, τότε που ιεράρχες αμιλώνταν στα εγκώμια των επιόρκων καταλυτών της έστω ψευτοδημοκρατίας μας! Δεν συνετέλεσε η τότε στάση των πλείστων μητροπολιτών της ελλαδικής Εκκλησίας στο αντιεκκλησιαστικό μένος που ξέσπασε κατά την πρώτη δεκαετία της μεταπολίτευσης με αιχμή του δόρατος το κίνημα, στο οποίο ο λαός προσέφερε μετά από λίγο την εξουσία και το οποίο πλέον πνέει τα λοίσθια; Αυτό μπορεί να απέτυχε στην πραγμάτωση του ονείρου του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας, κατάφερε όμως να εναρμονίσει εν πολλοίς το οικογενειακό δίκαιο της χώρας με το σάπιο των χωρών της Δύσης. Έπραξε ότι θα ήθελε διακαώς η Δεξιά να πράξει, αν δεν έβρισκε υπέρμετρο το πολιτικό κόστος. Η Διοικούσα Εκκλησία από τότε που αποδέχθηκε τον υποβιβασμό της από την Πολιτεία σε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου υπηρέτησε τους κρατούντες, οι οποίοι υπήρξαν πλην ελαχίστων εξαιρέσεων φερέφωνα των «προστατών» του προτεκτοράτου ή, σύμφωνα με τους δημαγωγούς, της υπερήφανης και ανεξάρτητης χώρας μας! Πρόσωπα αυτής εμμέσως ή, το θλιβερότερο, αμέσως επηρέαζαν το εκκλησίασμα πολιτικά. Σ’ αυτό έχει δίκαιο ο βέβηλος και συνάμα γελοίος βουλευτής.
Τα προσωπεία έχουν πέσει και ο λαός εν πολλοίς έχει συνειδητοποιήσει το άθλιο παιχνίδι που έπαιξαν τα κόμματα εξουσίας σε βάρος του, τώρα που η νέα τάξη πραγμάτων, η άκρως εχθρική προς την Εκκλησία, τα θέλει να συγκυβερνούν. Όμως το σύστημα δεν είναι αφελές, ώστε να αποδεχθεί τα αδιέξοδά του. Αστείο να δεχθούμε ότι φοβάται τους «ανατροπείς». Αυτοί για άλλο είναι προορισμένοι. Είναι οπαδοί του Βίλχελμ Ράιχ, ο οποίος συνέλαβε τη «φαεινή» ιδέα να συγχωνεύσει τις ιδεολογίες του Μαρξ και του Φρόυντ (καταχρηστικά θεωρώ ιδεολογία τη λατρεία του ενστίκτου). Τελικά ο Φρόυντ κονιορτοποίησε τον Μάρξ! Αυτοί λοιπόν οι «αριστεροί», όταν κυβερνήσουν (με τις ευλογίες του συστήματος) θα αποτελειώσουν την κατεδάφιση του οικογενειακού δικαίου, για την οποία κατεδάφιση καυχώνται προκαταβολικά (γάμος ομοφυλοφίλων υιοθεσία τέκνου από ομοφυλόφιλους γονείς). Μάλλον θα τους παραχωρηθεί και χρόνος για την αναθεώρηση του Συντάγματος, το οποίο όλες οι πτέρυγες της Βουλής περιφρονούν ατιμώρητες, με το να αδιαφορούν για την επίκληση της Αγίας Τριάδος στο προοίμιό του! Θα φύγει αυτό και θα νομοθετηθεί και ο χωρισμός μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας, ο τόσο ποθητός στους «ανατροπείς», και για τον οποίο χωρισμό κάποιοι πιστοί δείχνουν να τρέμουν. Όμως για τους πράγματι πιστούς δεν δικαιολογείται ο φόβος καθώς «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής»! Η Εκκλησία θα λαμπρυνθεί, όταν ο Καίσαρ της αποσπάσει το δεκανίκι της αιχμαλωσίας! Αλλοίμονο στο έθνος μας, που πορεύεται συρόμενο από δημαγωγούς, που έχοντας απωλέσει την πίστη προς τον Θεό θυσιάζουν πλέον και την πατρίδα μας!
Όσο για τα οικονομικά: Αν κόψουν και τους μισθούς των κληρικών, ασφαλώς το χρέος θα αφανιστεί και θα έλθει η ποθητή ανάκαμψη!
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 6-1-2014
