ΕΥΤΥΧΩΣ  ΠΟΥ  ΔΕΝ  ΤΑ  ΠΑΤΗΣΑΜΕ

Του Τάσου Σχίζα*

Δύο μεθυσμένοι επιστρέφουν αργά το ξημέρωμα υποβασταζόμενοι και σταματούν, για μια ανάσα, κάτω από έναν στύλο ηλεκτροφωτισμού της ΔΕΗ.

Εκεί, στο πεζοδρόμιο μπροστά στα πόδια τους τυχαίνει να βρίσκεται και μια ολοστρόγγυλη …κουράδα. Την κοιτάζουν με απορία οι δύο μπεκρήδες και αναρωτιούνται:

«Τι είναι αυτό ρε Μήτσο;»

«Ξέρω γω ρε μαλάκα; που θές να ξέρω;»

«Κάτσε να δούμε» (και σκύβοντας παίρνει λίγη με το δάχτυλο και το βάζει στο στόμα: «Ρε σύ δεν μου θυμίζει τίποτα».

«Κάτσε ρε μαλάκα, να δώ κι εγώ!» (και κάνει το ίδιο).

Συνεχίζοντας την άκαρπη …γευσιγνωσία, οι δύο φίλοι τρώνε, τελικά, ολόκληρη την κουράδα, οπότε στην τελευταία μπουκιά, το πρόσωπο του Μήτσου  φωτίζεται: «Ρε σύ, ξέρεις τι είναι; ΣΚΑΤΑ  είναι  ρε  μαλάκα!

Και ο άλλος:  Σώπα  ρε  φίλε,  ΕΥΤΥΧΩΣ  ΠΟΥ  ΔΕΝ  ΤΑ  ΠΑΤΗΣΑΜΕ!!!

Έτσι και με το Μνημόνιο, τις τρόϊκες και την κοινωνική εξαθλίωση:Όπως εύστοχα γράφει και ο Pitsirikos, «…όταν η πλειοψηφία των Ελλήνων έκαναν ξανά κυβέρνηση τα δυο κόμματα που ξέσκισαν την χώρα επί δεκαετίες και την οδήγησαν στην χρεοκοπία και τον εξευτελισμό, ποιος να αντιδράσει πια και για ποιο λόγο;  Αφού ήταν ολοφάνερο πως μεγάλο  κομμάτι  της  ελληνικής κοινωνίας επιβράβευσε  τους  εγκληματίες  και  αδιαφόρησε  για  την  απονομή  δικαιοσύνης…».

Η πλειοψηφία  του Ελληνικού λαού αποφάσισε (συνειδητά, πιά, μετά από τρία χρόνια) να επενδύσει στην πνευματική οκνηρία & τον «τρυφηλό» ναρκισσισμό που σπούδασε καλά τις τελευταίες δεκαετίες κι έτσι αντιμετώπισε  την καπιταλιστική μνημονιακή ….κουράδα, με την …στωικότητα & …σοβαροπρέπεια  των  μπεκρήδων  από  το  παραπάνω  ανέκδοτο:

1. «Υπεύθυνοι» (διάβαζε: εξωνημένοι) πνευματικοί άνθρωποι και (κατά φαντασίαν) διανοούμενοι, από τον Αρχιεπίσκοπο μέχρι τους Σαββοπουλο – Τατσόπουλους, τους Ράμφους και τους Φιλόθεους …Φάρους, που διαλαλούν ότι η κρίση είναι πρωτίστως …πνευματική (!!!) και καλώς παθαίνουμε ό,τι …παθαίνουμε (και, κατά την κρίση τους, θα πρέπει τώρα πνευματικοί ογκόλιθοι εγνωσμένης ανιδιοτέλειας σαν τον Βενιζέλο Τσογλάνογλου, Άδωνι Γεωργιάδη,  ΣαμαροΨαριανοΚουβέληδες, τους 58 χατζηαβάτες της …κεντροαριστεράς και άλλα τέτοια …μπουμπούκια, αυτοί λοιπόν θα νουθετήσουν την ελληνική κοινωνία  και θα  δώσουν το στίγμα της …αξιακής  μας  αναγέννησης.

2. Μια υπέροχη «μεσαία» τάξη που εκπορνεύτηκε τα προηγούμενα χρόνια, με κάθε ευκαιρία, δοκιμάζει, σήμερα, το …σκατό του Μνημονίου και το βρίσκει…. «υπεύθυνα γλυκόξινο, μα αναγκαίο, διότι …υπάρχουν και χειρότερα».

3. Η πλειοψηφία (το τονίζω: η πλειοψηφία) των σπουδαγμένων νέων (από 25 έως 40 ετών), γνωστοί και με το ψευδώνυμο «Τα καλύτερα μυαλά» ή «διώχνουμε τα καλύτερα μυαλά της χώρας στο εξωτερικό», περιφέρονται ασκόπως επιδεικνύοντας πτυχία ειδίκευσης, τα οποία θα έπρεπε, κανονικά, να γράφουν επάνω ότι το συγκεκριμένο «καλύτερο μυαλό» ξέρει και ενδιαφέρεται, σε τούτη τη ζωή, ΜΟΝΑΧΑ για αυτό το γαμημένο πράγμα στο οποίο εκπαιδεύτηκε (με πτυχίο – Master ή και Διδακτορικό) και είναι, την ίδια στιγμή, παντελώς ΑΝΙΚΑΝΟΣ και, κυρίως, ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ, για οποιοδήποτε άλλο ταξίδι (κοινωνικό, πνευματικό, αυτογνωσίας κ.λ.π.) πέραν του «ταξιδιωτικού πακέτου» που του έχει ετοιμάσει ο καπιταλισμός μέσα στον καταμερισμό της Εργασίας και της απάνθρωπης  εξειδίκευσης «καλύτερων μυαλών» που ούτε καλύτερα είναι, αλλά ούτε καν «μυαλά».

4. Η πλειοψηφία των πιτσιρικάδων (πλήν των υπέροχων φυσιολογικών, καυλωμένων και υπέροχων μαθητών που μουντζώνουν τους ψοφοδεείς δοσίλογους «επίσημους» στις εθνικές παρελάσεις) νομίζει ότι βρίσκεται σε μια διαρκή πενταήμερη εκδρομή και ότι θα χορεύουν …Παντελίδη μέχρι το πρωΐ. Θα ξυπνήσουν, αναγκαστικά. Μπορείς, όμως, να θυμώσεις για πολύ με τα παιδιά; Έχουν κάθε δικαιολογία να περνούν την περίοδο του ….αυνανισμού ζώντας  την  στο  έπακρο. Το πρόβλημα είναι με τους Γονείς και τους Παππούδες τους, οι οποίοι δεν βγήκαν ποτέ από αυτή την ατέλειωτη …λευκή  νύχτα (σαν αυτή του Καμίνη) !!!

Και οι υπόλοιποι, οι απλοί φυσιολογικοί άνθρωποι που θέλουμε να ζήσουμε με μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια, Δικαιοσύνη και Ανθρωπιά; Ίδωμεν, τούτο το χώμα είναι δικό τους, είναι, όμως και δικό μας.

Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται (έστω και σήμερα) η συνδρομή των …γραφικών που χαρακτήριζαν γραφικούς & αποσυνάγωγους όλους τους φυσιολογικούς ανθρώπους που είτε από παλιά, είτε τα τελευταία τρία χρόνια φωνάζουν, απελπίζονται, νοιάζονται και αντιστέκονται  στο «πρόσωπο του Τέρατος» όπως το έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις.

Επειδή σαν φυσιολογικός άνθρωπος που είμαι, τα τελευταία τρία χρόνια έχω ρίξει τα γαμοσταυρίδια της ζωής μου, άκουγα πάντα από «σώφρονες» συναδέλφους και φίλους  την  περιβόητη  έκφραση:

«Καλά τα λές, έχεις δίκιο, αλλά φωνάζοντας χάνεις το δίκιο…σου», λές και αυτά που ούρλιαζα  αφορούσαν  μόνο  το  δικό  μου (!!!)  δίκιο. Επίσης το ακόμη πιο …αποτελεσματικό: «πρόσεξε, γίνεσαι γραφικός».

Πράγματι, ούρλιαζα (φθείροντας τον εαυτό μου, …λίαν) ότι αν δεν αντισταθούμε στη Μαφία των μνημονίων θα ζήσουμε στιγμές άπειρης απελπισίας, αλλά και απείρου …κάλλους.

Επειδή τα τραγικά (τις αυτοκτονίες – δολοφονίες των πιο ευαίσθητων από τους συνανθρώπους μας,  τα  διαλυμένα σπίτια  και ζωές) τα ζούμε ήδη στα σπλάχνα μας και δεν χρειάζεται διαρκώς να τα αναπαράγουμε, ας ασχοληθούμε με τα γραφικά των …«μη γραφικών»:

Φάτε, αγαπητοί φίλοι, λίγη …μη γραφική αιθαλομίχλη σε Αθήνα και Πάτρα.  Απολαύστε το espress-άκι ή το frozen yoghurt στους πεζόδρομους του Κολωνακίου, της Ερμού (και της Ρήγα Φεραίου στην Πάτρα), κάνοντας  βαθιές  εισπνοές.

Όχι δεν είναι αιθαλομίχλη, όχι δεν φταίμε εμείς, όχι δεν είναι ΣΚΑΤΑ. Και, τέλος πάντων, αν είναι: ΕΥΤΥΧΩΣ  ΠΟΥ  ΔΕΝ  ΤΑ  ΠΑΤΗΣΑΜΕ !!!

 

Καλή χρονιά

* Τάσος Σχίζας – Πάτρα, 27-12-2013