Ο καπιταλισμός είναι κανιβαλισμός!

 

Του παπα-Χρήστου Ζαρκαδούλα*

 

«Ο θάνατός σου η ζωή μου» και «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Είναι δυο συνηθισμένες ρήσεις με τις οποίες ο απλός άνθρωπος περιγράφει τις ανθρώπινες σχέσεις στη σημερινή κοινωνία, δηλαδή στο υπάρχον κοινωνικοοικονομικό σύστημα, τουτέστιν στον καπιταλισμό. Σε περιόδους εύρυθμης λειτουργίας του ο καπιταλισμός κρύβει τους μεγάλους και αιχμηρούς κυνόδοντές του κάτω από διάφορα προσωπεία. Σε περιόδους όμως κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε, τα προσωπεία πέφτουν και το βαμπίρ μας δείχνει εκφοβιστικά το απάνθρωπο πρόσωπό του.

Μέχρι την έναρξη της οικονομικής κρίσης οι διάφοροι λακέδες του συστήματος, τηρώντας πιστά τις εντολές των αφεντικών τους, για μη χρήση ωμής βίας, χρησιμοποιούσαν τη μέθοδο της αποπλάνησης και μας ξεγελούσαν με διάφορες καραμέλες και σοκολατάκια (επιδόματα, βοηθήματα, επιδοτήσεις, ενισχύσεις, δήθεν δυνατότητας πρόσβασης όλων στην παιδεία και τις υπηρεσίες υγείας, κοινωνική πρόνοια κ.λπ.). Σήμερα όμως οι εντολές άλλαξαν και οι «παιδεραστές» (αδύναμο και ανώριμο παιδί είναι ο λαός, που ωριμάζει μόνο μέσα και δια της επαναστατικής διαδικασίας) μετατράπηκαν σε άγριους βιαστές.

Μέχρι πρόσφατα, άμεσα δια της απλήρωτης εργασίας και έμμεσα δια της κρατικής εξουσίας, ιδιοποιούνταν τον πλούτο που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι άσχετα αν αυτοί βρίσκονταν σε σχέση εξηρτημένης εργασίας ή δραστηριοποιούνταν ως «ελεύθεροι» επαγγελματίες. Έτσι, αφού άρπαζαν και συσσώρευαν στα ταμεία τους τον κοινωνικό πλούτο, εμφανίζονταν στη συνέχεια ως ευεργέτες και δάνειζαν τα κρατικά ταμεία με τα κλεμμένα για να ανταπεξέλθουν τα τελευταία στις ανάγκες τους. Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκαν τα τεράστια κρατικά χρέη.

Σήμερα που το μεγάλο κεφάλαιο διανύει κρίση, έρχεται και απαιτεί να του επιστραφούν τα κλεμμένα που δάνεισε. Γι' αυτό αυτός ο ομαδικός βιασμός των λαών. Ο καπιταλισμός μας έδειξε το αληθινό του πρόσωπο, αυτό του κανίβαλου και του βαμπίρ, για να μη ζημιωθούν ούτε κατ' ελάχιστον όχι οι ίδιοι οι καπιταλιστές, αλλά οι επιχειρήσεις τους.

Από τα παραπάνω γίνεται ολοφάνερο ότι ο λαός, επειδή δεν χρωστά σε κανέναν (είναι βλακώδες να θεωρούμε ότι χρωστάμε αυτά που μας έκλεψαν και στη συνέχεια μας δάνεισαν), πρέπει να καταργήσει στην πράξη τα όποια ληστρικά εναντίον του φορολογικά μέτρα. Ταυτόχρονα πρέπει να απαιτήσει τη στάση πληρωμών προς τους κλέφτες δανειστές και να κινηθεί προς την ανατροπή αυτού του κοινωνικοοικονομικού συστήματος, που κάνει τον άνθρωπο λύκο για τον συνάνθρωπό του.

Φυσικά και η μετέπειτα πορεία δεν είναι εύκολη. Για να υπάρξει μια κοινωνία που δεν θα στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά στην αγάπη που θα πηγάζει από την κοινή προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον, απαιτείται η κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής και διαρκής λαϊκή επαγρύπνηση που θα περιφρουρήσει αυτή την οικονομική βάση από κάθε παρέκκλιση και απόπειρα ανατροπής. Απαιτείται ωριμότητα, υπευθυνότητα, απάρνηση του εαυτούλη μας και πρωτίστως οικοδόμηση ταξικής συνείδησης.

* Ο παπα-Χρήστος Ζαρκαδούλας είναι εφημέριος της ενορίας Αγίων Αναργύρων Καραβόμυλου Φθιώτιδας

ΠΗΓΗ: Παρασκευή, 01 Φεβρουάριος 2013, http://www.pagliriki.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2:2013-02-01-20-36-48&catid=1:2013-02-01-20-31-40&Itemid=2. Το είδα:  Σάββατο, 21 Δεκεμβρίου 2013, http://www.indexanthi.gr/component/content/article/33-featured/81-papa-xristos-kapitalismos.html