Η μεγάλη Αγκαλιά

Του Γιάννη Ποταμιάνου*

Μιλούσε για τα μεγάλα όνειρα

                                 για τις μεγάλες ιδέες

για το επιτακτικό καθήκον

για το βάρος του μέλλοντός μας

                            που συνθλίβει το παρόν

Μιλούσε

Και τα παιδιά έπαιζαν στο πάρκο

                    με αφηνιασμένα ποδήλατα

σηκωμένα στην πίσω ρόδα τους

 

Μιλούσε για τα μεγάλα όνειρα

Όταν οι ανασφάλιστοι τεχνίτες

                               έκοβαν τα χέρια τους

και στα μάτια του τρεμόπαιζε

                                            η μέσα φλόγα

 

Μιλούσε και το ρέμα που κυλούσε

             μινυρίζοντας στις πλατανόριζες

έδειχνε το μεγάλο δρόμο,

το αναπόφευκτο ταξίδι

                           για την αιώνια θάλασσα

με τα σιωπηλά τέρατα

    και τους ανεξερεύνητους βυθούς της

 

Μιλούσε και το ρέμα τραγουδούσε

                                          το μεγάλο ταξίδι

για τη μεγάλη μητέρα των όντων

τη μεγάλη αγκαλιά των ποταμών

                                         και των ονείρων

* http://toxefwto.blogspot.gr/

                                   28 Οκτωβρίου 2013,Γιάννης Ποταμιάνος