Τα ενδεχόμενα της κ. Τζάκρη
Του Δημήτρη Μητρόπουλου*
Σε συνέντευξή της στην εφημερίδα των συντακτών η κα Τζάκρη, θέτει κάποια ουσιαστικά ερωτήματα προς όλους. Το 2010, με την κρίση χρέους σε όξυνση, παρουσιάστηκαν 3 επιλογές, όπως λέει. Η μία είναι να περιμένουν την ελεημοσύνη από την Ε.Ε. και τους δανειστές. Η άλλη να προχωρήσουν σε έξοδο από το ευρώ με αθέτηση πληρωμών. Η άλλη να προχωρήσουν στη λιτότητα των μνημονίων.
Επέλεξαν το τρίτο γιατί το πρώτο δεν υπήρχε απλά ως πραγματικό ενδεχόμενο και το δεύτερο ήταν ασύμβατο με την πολιτική του τότε-ήδη νεοφιλελεύθερου και ξενόδουλου ΠΑΣΟΚ, αφού ήταν επιλογή που ερχόταν σε ευθεία ρήξη τόσο με τους Ευρωπαίους «συμμάχους», όσο και με τις εγχώριες μεγαλοαστικές δυνάμεις που εκτόξευσαν τα κέρδη τους τη δεκαετία του ευρώ.
Σήμερα δεν έχουμε τα οικονομικά στοιχεία που είχαμε τότε, όπως σωστά επισημαίνει η κα Τζάκρη. Δημοσιονομικά τα πράγματα ήρθαν σε μια ισορροπία, μέσα κυριολεκτικά από το αίμα του ελληνικού λαού. Το ερώτημα έχει τροποποιηθεί, είναι ίσως πιο δύσκολο, όμως και πάλι το ζήτημα της ευρωζώνης είναι κεντρικό.
Μπορούμε να ελπίζουμε σε μια καλυτέρευση, έξοδο από την κρίση και ανάπτυξη με φιλολαϊκό χαρακτήρα με Ευρωπαϊκή (Γερμανική) χρηματοδότηση και σφραγίδα ή πρέπει να στηριχθούμε βασικά και κυρίως στις δικές μας δυνάμεις;
Η κα Τζάκρη ισχυρίζεται ότι καταψήφισε την κυβέρνηση, γιατί τώρα είναι η ώρα της διαπραγμάτευσης, επειδή έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Και αναλύει ποια τα επίδικα της «διαπραγμάτευσης» με τους εταίρους. Στην ουσία είναι μέτρα και πολιτικές – ασπιρίνες για τον καρκινοπαθή (διεκδίκηση επενδύσεων από ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία, φοροδιαφυγή, διεκδίκηση να μην καταγράφονται οι πετσοκομένες δημόσιες επενδύσεις στο έλλειμμα κοκ), σε μια οικονομία με 30% ανεργία, διαλυμένα ταμεία, ρευστότητα υπό το μηδέν και το κυριότερο με συγκεκριμένους όρους και πλαίσια που υπαγορεύει η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη. Κι αν δεν πετύχει η διαπραγμάτευση, την οποία η κα Τζάκρη έβλεπε αδύνατη, όπως λέει η ίδια, το 2010 αλλά θεωρεί εφικτή το 2013 όπου το χρέος μας έχει γίνει θεσμικό; Θα βγάλουμε το «πυρηνικό μας όπλο» και υπονοεί ένα μορατόριουμ σε μέρος των τόκων.
Η πολιτική κατεύθυνση της κας Τζάκρη, θυμίζει σε πολλά τις απόψεις πρωτοκλασάτων στελεχών και οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ.
Το εντυπωσιακό είναι ότι 3 χρόνια μετά τις απαντήσεις, που έδωσε τότε, απέναντι στα τρία ενδεχόμενα το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, με εκτελεστή το ΠΑΣΟΚ, τα ενδεχόμενα παραμένουν τα ίδια, παρά την αλλαγή των δημοσιονομικών μεγεθών με την συνεπακόλουθη οικονομική και παραγωγική διάλυση. Με διαφορετικά επίδικα όμως, περισσότερο «υπαρξιακά» για το μέλλον.
Το πρώτο είναι η συνέχιση της λιτότητας και της εποπτείας, μαζί με το ξεθεμελίωμα του όποιου λαϊκού δικαιώματος. Εκφράζεται από την εθελόδουλη στάση του Άδωνι «δεν θα μου κλέψει εμένα ο Τόμσεν τη δόξα για τις απολύσεις».
Το δεύτερο είναι αυτό που περιγράφει η κα Τζάκρη και εκφράζει, με το τρόπο του, και ο ΣΥΡΙΖΑ. Διαπραγμάτευση για ελεημοσύνη από τους εταίρους. Για μια ισορροπία, να μπει πάτος στο βαρέλι, για μερικά ψίχουλα από την Ε.Ε., για μια οριακή ανάπτυξη σε μια οικονομία διαλυμένη με 30% ανεργία. Και αν η διαπραγμάτευση δε πετύχει βλέπουμε…
Η τρίτη παραμένει η έξοδος από το ευρώ και η αθέτηση πληρωμών. Με διαφορετικό στοίχημα όμως. Όχι απλά για να μην υποκύψουμε στους εκβιασμούς των δανειστών και για να μην μπούμε στα μνημόνια, όπως τέθηκε το 2010. Αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος, απέναντι σε μια νεοφιλελεύθερη και αντιδημοκρατική «Γερμανική» Ευρώπη όπου ο Νότος καταδικάζεται σε ελεύθερη οικονομική ζώνη του Βορρά, για διέξοδο από την κρίση προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
ΥΓ: Η κα Τζάκρη ισχυρίζεται ότι δεν ακολούθησε το ενδεχόμενο της εξόδου από το ευρώ το 2010, που ήταν η μόνη αντίπαλη πρόταση στην μνημονιακή λιτότητα, γιατί θα βύθιζε την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση (!!!) και την Ελλάδα πιθανά σε πόλεμο! Περίεργο. Αυτές οι απειλές πρέπει να είναι τελευταίας κοπής. Το 2010 το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό έλεγε ότι ψηφίζει το μνημόνιο για να μη γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα όπου πολλοί έλληνες θα χάσουν μέρος της αξίας της περιουσίας τους και το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί. Τρία χρόνια μετά που οι συνέπειες της παραμονής στο ευρώ, σε αυτά αλλά και σε άλλα, έχουν ξεπεράσει κάθε σενάριο τρόμου του 2010 για τις συνέπειες από την έξοδο από το ευρώ, ανακαλύψαν την Αποκάλυψη του Ιωάννη! Είναι κι αυτό ενδεικτικό.
ΠΗΓΗ: Δευτέρα, 18 Νοεμβρίου 2013, http://antapocrisis.gr/index.php/politics/item/992-mitropoulos,
* Ο Δημήτρης Μητρόπουλος είναι εκπαιδευτικός, στέλεχος του «Σχεδίου Β΄»
