Το ταξίδι
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Ένα ταξίδι είναι η ζωή στ’ αστέρια
μια λάμψη ξαφνική μες το σκοτάδι
που ταξιδεύει στις αιώνιες
φρυκτωρίες των άστρων.
Ένα ανάβλεμμα απολογισμού
λίγο πριν το μαύρο βάραθρο
Ένα ταξίδι είναι η ζωή στη θάλασσα
μ’ ορθόπλωρο καράβι
ένα ταξίδι δεμένο στο κατάρτι
Κι ο άνεμος
με τα φουσκωμένα μάγουλα
να πνέει για το επέκεινα
Αχ! Ο άνεμος
που σχεδόν πιάνω στα δάχτυλά μου
μου γνέφει,
με καλεί να γίνω σύννεφο,
να γίνω βροχή
να γίνω κεραυνός και καταιγίδα,
χείμαρρος στα ρείθρα των βουνών,
ταξίδι για τη θάλασσα
Αχ! Ο άνεμος
Ένα ταξίδι είναι ο άνεμος
ένας κύκλος είναι το ταξίδι
από θάλασσα σε θάλασσα
Κι η ζωή;
Αχ ένα ταξίδι είναι η ζωή
στα σκλαβοπάζαρα
Ένα ταξίδι αταξίδευτο,
Κι εμείς χρονοταξιδευτές δεμένοι
με αλυσίδες
όπως δούλοι
σε κουπιά αρχαίου πλοίου
Αχ η ζωή!
Ένας δουλέμπορος είναι η ζωή
πουλάει το κορμί και το μυαλό μας
όσο όσο
Κέρδος, κέρδος και ευτέλεια
φτώχια, μιζέρια κι αγωνία
που είσαι αξιοπρέπεια
που μας έπρεπες
Δούλοι στα κουπιά
δούλοι και το εμπόρευμα
Ένα χρονοτάξιδο είναι η ζωή
μ’ αρχαίο πλοίο δουλεμπόρου
Ένα χρονοτάξιδο στο φως
μια λάμψη ξαφνική μες το σκοτάδι
μ’ ένα ανάβλεμμα απολογισμού της
για επίλογο
Ένα ταξίδι είναι η ζωή
κι ένα ανάβλεμμα
γι’ αυτό όσο μπορείς μην τα ευτελίζεις
Με πείσμα κάστορα
γκρέμιζε δέντρα και χτίζε φράγματα
Ν’ αλλάξεις τη ροή του ποταμού
μπορείς, μην τα ευτελίζεις
9 Σεπτεμβρίου 2013, Γιάννης Ποταμιάνος
