Να μην ασπρίσει ο καναπές…

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

 

Ο μετροπόντικας της ιστορίας

σκάβει και ξανασκάβει.

Έχει ενώσει πριν σαράντα χρόνια

Πολυτεχνείο και Νομική.

Η ζωή στο έδαφος σπαρταράει,  

στης μεταπολίτευσης τα άλση,

πρώιμης και όψιμης καλέ,

στο όραμα, στο όνειρο, στον ύπνο.

 

Το υπέδαφος ήρεμα το σκάβει

του φασισμού το άρμα,

που πύλες άλλοτε σπάει ή πόρτες

με λουκέτο ερμητικά κλειδώνει.

 

Μια πονηρή ακούστηκε λαλιά

ότι «δεν υπάρχει σάλιο», να θυμάστε,

και μια φωνή σχεδιασμένα πονηρή

αντήχησε στου Καστελόριζου τα πλάτη.

 

Πέρασαν μήνες και μέρες πνιγηρές,

αγώνες αγωνίας και κραυγές συλλογικές,

το τέρας όμως συνέχιζε να σκάβει,

μέχρι στην ΕΡΤ μαύρο μελάνι να πετάξει.

 

Οι Ταξιάρχες λόγιαζαν αύριο γιορτή,

διαμαρτυρίες κούφιες κι οι ηγέτες χθες.

Στη θύρα σύμβολο της ΕΡΤ το τέρας

πού ‘σκαβε, μάτ βλοσυρά φτύνει την αυγή.

 

Σημαδιακά τα πράγματα θαρρώ,

δέκα μέρες πριν στα σαράντα χρόνια γιορτασμό.

Στα χέρια μας σπαράζει η ανατροπή,

αλλιώς ο γύψος τον καναπέ μας θ’ ξανασπρίσει…

07-11-2013