Οδός Ερμού
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Όπως κάθε πρωί αυτός ο εργάτης
στάθηκε μπρος στον καθρέφτη
πήρε το ξυράφι του και ξυρίστηκε
Μετά άρχισε να κόβει τα δάχτυλά του
και ένα ένα να τα τυλίγει σε μια πετσέτα
Στο δρόμο συνάντησε ένα γενειοφόρο
– Είμαι ο Μαρξ του είπε, μην ξεχνάς
πως εσύ είσαι το αφεντικό
Παρακάτω ο Λένιν μ' ένα πολυβόλο
θέριζε τα «παλαιά ανάκτορα»
Προχώρησε κι έστησε τον πάγκο του
στην οδό Ερμού
Έβαλε επάνω τα δάχτυλά του στη σειρά
κι άρχισε να τα πουλάει
Κάποιοι μουσικοί
στο απέναντι πεζοδρόμιο
πουλούσαν τις φωνητικές χορδές τους
Δύο πουδραρισμένοι ηθοποιοί
άσπροι σαν αγάλματα
στέκονταν ακίνητοι στα βάθρα τους
Ένας λαχειοπώλης στο σταυροδρόμι
πουλούσε κομμάτια ελπίδας
Ενώ ένας κουλουρτζής πουλούσε
λαχταριστά κομμάτια πείνας
Και λίγο πιο κάτω ένα γραφείο τελετών
πουλούσε γνήσιο μαύρο θάνατο
Στην οδό Ερμού όλα πουλιούνται
υλικά και άυλα, ανθρώπινα και θεϊκά
Ο Μαρξ στο απέναντι πεζοδρόμιο
τραβάει τα γένια του αγανακτισμένος
και επιμένει:
-Στον καπιταλισμό όλα πουλιούνται
αλλά μην ξεχνάς
ο άνθρωπος δεν είναι εμπόρευμα
Όμως αυτός ο εργάτης,
εδώ κι εκατοντάδες χρόνια
κάθε μέρα κατεβαίνει στην οδό Ερμού
στήνει τον πάγκο του και πουλάει
τα κομμένα δάχτυλά του
Κάποια μέρα πέρασαν κάποιοι αρχάγγελοι
με τα σπαθιά τους και τις πανοπλίες τους,
τον ρώτησαν ποιος φταίει και οι άνθρωποι
είναι δυστυχισμένοι
Αυτός όμως δεν είχε δάχτυλα στα χέρια του
να τους δείξει τον υπεύθυνο
και βγάζοντας μια τρομερή κραυγή
τους έδιωξε απ' την αγορά
Το βράδυ
γύρισε στο σπίτι του ευχαριστημένος
αυτή η μέρα, του πήγε καλά
είχε πουλήσει όλα τα δάχτυλά του
σε καλή τιμή
Ξάπλωσε στο κρεβάτι του
Μια αφίσα του Μαρξ
πάνω απ' το κεφάλι του
περιμένει να κοιμηθεί
για να μπει στο όνειρό του
Ενώ στον απέναντι τοίχο
ο Φρόυντ χαμογελάει πονηρά
γιατί ξέρει πως το όνειρο
θα ορίσει τελικά την πραγματικότητα
Δίπλα του ο Κορνήλιος Καστοριάδης
κουνάει καταφατικά το κεφάλι φωνάζοντας
«η θέσμιση τη κοινωνίας είναι φαντασιακή»
Αργά τα μεσάνυχτα τον πήρε ο ύπνος
την άλλη μέρα στην οδό Ερμού πούλησε
και τα υπόλοιπα μέλη του σώματός του
Μόνο την καρδιά του κράτησε απούλητη
για να μπορεί να ονειρεύεται
Μήγαρις και πιστεύει
πως το όνειρό του κάποτε
θα γίνει πραγματικότητα;
Μήγαρις κι έχει ακόμα ταξική συνείδηση;
Μήγαρις κι υπάρχει ελπίς ακόμη;
7 Οκτωβρίου 2013, Γιάννης Ποταμιάνος
