ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ

 

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

 

Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στις ΗΠΑ ο πρωθυπουργός μας σε συνέντευξή του καταδίκασε τη «Χρυσή Αυγή» για την έκνομη δράση της, τόνισε όμως παράλληλα ότι πρέπει να αντιμετωπισθεί και το άλλο άκρο, που τάσσεται υπέρ της αποχωρήσεώς μας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Άμεση και πλήρως κατανοητή ήταν η αντίδραση του ΚΚΕ στη θέση αυτή, καθώς είναι ο μόνος σχηματισμός της Βουλής, ο οποίος πρεσβεύει τη θέση αυτή. Όλοι οι άλλοι έχουν προσφέρει γην και ύδωρ στο σύστημα.

Ασφαλώς οι διεθνείς συνθήκες δεν είναι παρόμοιες με τις επικρατούσες κατά την περίοδο που επέφεραν τον διχασμό και τον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε, καλό όμως είναι να στοχαστούμε κάποιες αναλογίες και να διδαχθούμε από τα σφάλματα του παρελθόντος.

Βρισκόμαστε υπό κατοχή. Το θλιβερό είναι ότι κατοχικές δυνάμεις είναι δυνάμεις, που αναπτύχθηκαν εντός των αποκαλουμένων ελευθέρων εθνών! Οι δυνάμεις του ολοκληρωτισμού φαίνεται να έχουν καταρρεύσει! Ο «Άξων» έχει στιγματιστεί για τα φρικτά εγκλήματα σε βάρος της ανθρωπότητας και ο σταλινισμός τελεί υπό σιωπηλή καταδίκη με το ελαφρυντικό της συμμαχίας με τις «δημοκρατικές» δυνάμεις! Το σύστημα έχει θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του άνευ αντιπάλου πλέον και προχωρεί με γοργότατους ρυθμούς στην επιβολή της παγκοσμιοποίησης με στόχο τη σώρευση του πλούτου των λαών στα χέρια των ολιγαρχών της νέας τάξης πραγμάτων, τον αφανισμό των λαών και την κατάρρευση της θρησκευτικής πίστης. Ονειρεύονται οι κρατούντες την παγκόσμια κοινωνία, την μονοπολιτισμική (δηλαδή απολιτισμική), αν και δήθεν υποστηρίζουν προς εξαπάτηση των λαών τις πολυπολιτισμικές. Πιστεύουν ότι το τεράστιο χωνευτήρι τους θα αφομοιώσει όλες τις ιδιαιτερότητες των λαών και θα έχει επιβάλει τον ακραίο συγκρητισμό στις θρησκευτικές πίστεις. Το σύστημα θεωρεί πλέον επικίνδυνο καθέναν που ισχυρίζεται ότι κατέχει πλήρη την αλήθεια!

Την οικονομική αφαίμαξη των λαών αντιμάχονται οι οπισθοφυλακές του κομμουνισμού. Αυτές καταγγέλλουν την αγριότητα του διεθνούς καπιταλισμού, αποφεύγοντας ωστόσο να αναφέρουν το ονοματεπώνυμό του. Άλλωστε ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να μάθουν τον χρηματοδότη της μπολσεβικικής επανάστασης. Συνεπείς προς την ιδεολογία τους πάντως καταγγέλλουν την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ως μηχανισμούς, μέσω των οποίων ο καπιταλισμός επεκτείνει την ισχύ του σπέρνοντας συμφορές σ' όλη την έκταση του πλανήτη. Είναι ψευδής ή αληθής η καταγγελία; Όσοι έχουμε ανοικτά τα μάτια μας, δεν είναι δύσκολο να συμφωνήσουμε ότι είναι αληθής; Τότε τί είναι εκείνο που μας οδηγεί σε αποστασιοποίηση από τις θέσεις του ΚΚΕ; Προφανώς για πλείστους η ιδεολογία του, η άκρως εχθρική προς την ελευθερία και, για τους χριστιανούς, η αθεΐα και η πολεμική κατά της πίστεως.

Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην εθνική αντίσταση. Οι άλλες αντιστασιακές οργανώσεις σχηματίστηκαν με αγγλικό δάκτυλο, ο οποίος από τότε προετοίμαζε τον εμφύλιο που θα ακολουθούσε στη χώρα μας. Για λόγους σκοπιμότητας οι ηγέτες των αστικών κομμάτων δεν ακολούθησαν, ώστε να μην έχουν οι ελάχιστοι κομμουνιστές τον απόλυτο έλεγχο στην αντίσταση. Και όχι μόνο δεν ακολούθησαν, αλλά και παρέμειναν αδρανείς ή κατέφυγαν στην Αίγυπτο, ευελπιστούντες στη νίκη των «συμμάχων» και σε μελλοντικά οφέλη κατά τη νομή της εξουσίας από τους ισχυρούς. Ο λαός άδολος, απονήρευτος και με ψυχή πατριώτη συγκινήθηκε από την έκκληση των κομμουνιστών, οι οποίοι τον κάλεσαν σε απελευθερωτικό όχι σε ταξικό αγώνα. Και υπέστη αργότερα τα πάνδεινα από τους νικητές, οι οποίοι χαρακτήρισαν ως αντεθνικώς φρονούντες μεγάλο μέρος των πολιτών της χώρας και το υπέβαλαν σε πλείστες όσες ταλαιπωρίες επί δεκαετίες. Και το ΚΚΕ καυχάται ότι αυτό και όχι ο ελληνικός λαός, που αγνοούσε τον κομμουνισμό, πραγματοποίησε το έπος της εθνικής αντίστασης.

Πρέπει ο λαός, ο προδομένος για μία ακόμη φορά από τις αστικές αλεπούδες, να επιτρέψει το ΚΚΕ να μονοπωλήσει τον αγώνα κατά του καπιταλισμού της νέας τάξης πραγμάτων; Είμαστε οι πλείστοι ικανοποιημένοι από την ελευθερία που μας προσφέρει το σύστημα; Είμαστε τα πιστά μέλη της Εκκλησίας ευχαριστημένοι από τον σεβασμό του συστήματος προς την ορθόδοξη πίστη; Αν όχι, ας παραμερίσουμε την ιδιοτέλειά μας και τη δειλία μας. Πρέπει να λάβουν οι κρατούντες το μήνυμα ότι δεν είναι ελάχιστη μειοψηφία αυτοί που αντιτίθενται στους μηχανισμούς του ολέθρου. Να μάθει ότι είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί. Να δείξουμε ότι ξέρουμε πότε θα έλθει η ανάπτυξη στον τόπο μας: Όταν διαλυθεί η ΕΕ, καταρρεύσει ο μύθος της ελεύθερης αγοράς και επανέλθουμε σε ισχυρά εθνικά κράτη με έντονο τον παρεμβατισμό στον τομέα της οικονομίας (και όχι στη δικτατορία του «προλεταριάτου» ή του μαύρου φασισμού). Να καταγγείλουμε με θάρρος το ΝΑΤΟ ως μηχανισμό συμφοράς και θανάτου, που υποκατέστησε τις ορδές του βαρβάρου ολοκληρωτισμού! Αν πολλοί το υποστηρίξουμε αυτό, θα βοηθήσουμε και τους κομμουνιστές να συνειδητοποιήσουν τα ολέθρια σφάλματά τους, τώρα που δεν υπάρχει κάποιος «πατερούλης» να τους παραμυθιάζει. Θα βοηθήσουμε και εκείνους που αφελώς ή ιδιοτελώς ελπίζουν ακόμη σε μία πολιτική αλλαγή στα πλαίσια του συστήματος.

Δυστυχώς αρκετοί, που έχουν ευαισθησίες πατριωτικές και πίστεως βλέποντας την φανερά εχθρική πλέον στάση του συστήματος έναντι πατρίδος και της Εκκλησίας (ιδιαίτερα, εκείνοι που προτάσσουν την πατρίδα από την πίστη) ρέπουν προς τον καταδικασμένο ολοκληρωτισμό! Έχουν λησμονήσει, καθώς οι νικητές του εμφυλίου έδωσαν άφεση αμαρτιών στους δοσιλόγους, το αιώνιο όνειδος των συνεργατών των Γερμανών και τη σημαντική ευθύνη τους για τον εμφύλιο. Ο ολοκληρωτισμός είναι η πλέον εχθρική προς την Εκκλησία του Χριστού ιδεολογία ως στερητική της ελευθερίας του προσώπου. Και όσοι πιστοί παρασύρονται απ' αυτήν την ιδεολογία, δίνουν και πάλι τροφοί στους εχθρούς της Εκκλησίας, όπως με τη στάση τους έναντι της ξενοκίνητης χούντας του συστήματος. Στώμεν καλώς.  

Τέλος δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τόσο ο ολοκληρωτισμός, όσο και ο καπιταλισμός εξήλθαν από θρησκευτικές μήτρες του κακεκτύπων χριστιανισμού που αναπτύχθηκαν στη Δύση, του παπισμού και του προτεσταντισμού. Και υπάρχουν κληρικοί και θεολόγοι, που δεν κρύβουν το πνεύμα υποτέλειας έναντι της δυτικής χριστιανοσύνης, που έχει παραδοθεί άνευ όρων στο νεωτερικό πνεύμα του «διαφωτισμού» και συνοδεύει τους νέους κατακτητές, όχι εδαφών πλέον αλλά συνειδήσεων, όπως οι ιεραπόστολοι τους αποικιοκράτες.

Στο μέτρο που απομακρυνόμαστε από την πίστη και τις παραδόσεις μας, θα εντείνεται η υποταγή μας στους κατακτητές μας και θα γινόμαστε έρμαια αυτών. Και αν κάποτε εξεγερθούμε, τότε δεν θα είναι δύσκολο σ' αυτούς να σπείρουν νέο διχασμό με αναπόφευκτες τις ολέθριες συνέπειές του, όπως και τόσες άλλες φορές κατά το παρελθόν. Θέλουμε λοιπόν να διδαχθούμε από την ιστορία ή όχι;     

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 7-10-2013