Φθινοπωρινό Πρελούδιο

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Κουλουριασμένος αίλουρος

                                           παραφυλάω

Ενέδρα έστησα στο στίχο

                   στην άκρη των ματιών της

Μακρύ το ταξίδι από την πηγή

                                        στην θάλασσα

Η καρδιά μου είναι η θάλασσα

Στο μονοπάτι της έμπνευσης

                                          παραμονεύω

Για στίχους διερχόμενους,

                                           περαστικούς

Για στίχους ξεχασμένους

μακριά από το κοπάδι του ποιήματος

Για στίχους αφελείς ή καχύποπτους

                            Μπουκέτο να φτιάξω,

ποίημα για να χαρίσω στα μάτια της

 

Θαμπός είναι ο δρόμος το φθινόπωρο

Στα μάτια της καταχνιά και σύννεφα

Και εγώ ψάχνω το στίχο

                 που θα τα κάνει χαρούμενα

Όμως ο χρόνος κυλάει

          γλιστράει ανάμεσα στα δάχτυλα

       κι ο στίχος υδράργυρος, ξεφεύγει

 

Σε δυο μέρες μπαίνει φθινόπωρο

Το φθινόπωρο τα φύλλα είναι κίτρινα

Το φθινόπωρο τα σύννεφα

                                               είναι γκρίζα

Το φθινόπωρο βρέχει

                              έρωτας είναι η βροχή

                        έρωτας είναι και ο στίχος

 

Σε δυο μέρες μπαίνει φθινόπωρο

κι οι ποιητές

           ετοιμάζουν στίχους θλιμμένους

πως αλλιώς αφού το φθινόπωρο

                 τα μάτια της είναι θλιμμένα;

 

Σε δυο μέρες μπαίνει φθινόπωρο

                            θα ‘ρθουν τα σύννεφα

να φέρουν στίχους και βροχή

                    για τα θλιμμένα μάτια της

 

Ναι γι' αυτό υπάρχει το φθινόπωρο  

για να τρυγάω τη θλίψη  

                 που αναβλύζει στα μάτια της

Έτσι

  για να γράφω μουσκεμένα ποιήματα

  

Επανέκδοση: 28 Σεπτεμβρίου 2013, Γιάννης Ποταμιάνος

 

Πίνακας:  Alfredos Jurevicius

 

* http://toxefwto.blogspot.gr/