Ένα γόνιμο «αντί»….
Του Γιάννη Τριάντη
Καμία προσπάθεια ν' αλλάξει η «ατζέντα» του κοινού ενδιαφέροντος – και να κυριαρχήσει καταλυτικά το θέμα της Χρυσής Αυγής – δεν θα ευδοκιμήσει. Το ολέθριο Μνημόνιο συνιστά έγκλημα διαρκείας και δεν απωθείται με τεχνητά μέσα στο περιθώριο… Αλλά και οιαδήποτε απόπειρα να υποβαθμιστεί το μείζον θέμα του οξειδωτικού ναζισμού εν ονόματι υπέρτερου προβλήματος, όπως η μνημονιακή πολιτική, θα καταστεί αυτεπίστροφον για τους εμπνευστές της…
Ο αγώνας εναντίον του Μνημονίου δεν υπονομεύει την αντιφασιστική εγρήγορση. Απεναντίας, την ενισχύει και την καθιστά ικανή να φρενάρει ή να εξοστρακίσει βαθμηδόν το δυναστικό τέρας της Χρυσής Αυγής από τον ουρανό της χώρας…
Παρατήρηση πρώτη, λοιπόν: όσοι πονηρά, λαϊκίστικα και χυδαία αποδίδουν την άνοδο της Χρυσής Αυγής στο αντιμνημονιακό της προφίλ, ξεχνούν ή παριστάνουν ότι λησμονούν ακόμη και τα δικά τους λόγια ή τις διαπιστώσεις ομοδόξων, ημετέρων και ξένων. Ότι η κρίση – επομένως και η μέχρι τούδε αδυναμία κεντρικών επιλογών να την αντιμετωπίσουν δραστικά – έχει οδηγήσει ικανό μέρος της κοινωνίας να στραφεί θολωμένη προς το ερπυστριοφόρο όχημα της Χρυσής Αυγής. Επομένως, η σθεναρή μάχη εναντίον του Μνημονίου και η αποτελεσματική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης θέτει εκποδών ένα προνομιακό για τη Χ.Α. πεδίο. Την εκμετάλλευση της κρίσης.
Φυσικά, το ίδιο δύνανται να ισχυριστούν και οι κυβερνώντες. Ότι η ασκούμενη πολιτική αποσόβησε τη χρεοκοπία, σταθεροποιεί την οικονομία και εγγράφει ευοίωνη προοπτική. Επομένως ανακόπτει την επέλαση της Χρυσής Αυγής… Δυστυχώς για τη χώρα, η πραγματικότητα αντιλέγει. Ούτε τα ποικιλώνυμα success stories ούτε τα δεκανίκια της έξωθεν προπαγάνδας μπορούν να ξορκίσουν τον εφιάλτη που ζουν οι Έλληνες. Ακόμη χειρότερα: τίποτε δεν δίνει σήματα έστω αμυδρής ελπίδας, ειδικά σε ό,τι αφορά τον βραχνά του χρέους και την ανάπτυξη.
Παρατήρηση δεύτερη: Ο συνεπής αγώνας εναντίον του Μνημονίου -με πειστικά επιχειρήματα για εναλλακτική διακυβέρνηση- ουδόλως εμποδίζει τη σύμπηξη δημοκρατικού μετώπου έναντι της φαιάς απειλής, έστω και αν οι κυβερνητικοί εταίροι είτε χυδαιολογούν, επιστρατεύοντας χονδροειδείς ταυτίσεις (αντιμνημονιακοί ίσον Χρυσή Αυγή), είτε επιχειρούν να λευκανθούν από ποικίλα μαύρα στίγματα, ποντάροντας στην όψιμη κινητοποίηση εναντίον του ναζιστικού τέρατος.
Μια ανοιχτόμυαλη Αριστερά οφείλει να μην είναι μικρόψυχη. Η εν εξελίξει επίθεση της πολιτείας – κατ' ουσίαν νόμιμη άμυνα της Δημοκρατίας – έστω και όψιμη πιστώνεται στην κυβέρνηση. Οιαδήποτε μεμψιμοιρία γίνεται μπούμερανγκ. Όσο για την οφειλόμενη αυστηρή κριτική στην οφθαλμοφανή προσπάθεια των κυβερνώντων να «ξεπλύνουν» την επί χρόνια επιλήψιμη πολιτεία και συμπεριφορά τους, ποζάροντας ως σωτήρες, υπάρχει χρόνος. Και τρόπος. Καμία προπαγανδιστική καταιγίδα δεν είναι ικανή να διαγράψει ανομήματα δεκαετιών…
Παρατήρηση έσχατη: Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή και σε ένα άλλο πεδίο. Υπάρχει κίνδυνος εν μέσω ιαχών και αλαλαγμών να νομιμοποιηθούν θεσμικές παρεκβάσεις ή να εκληφθούν ως ίαμα εκτρωματικοί νόμοι (π.χ. αντιρατσιστικός) που θα ποινικοποιούν ιδέες και απόψεις. Τότε, δεν θα είναι απλώς πύρρειος η (πρώτη) νίκη εναντίον του ναζισμού, αλλά θα αποδειχθεί θανάσιμος ιός για το σώμα της Δημοκρατίας.
ΠΗΓΗ: Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013, http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=389413
