Σήμερα το μάθημα αρχίζει από α

 

Της  …Αλεξίας

 

1. Αντίσταση

Αντί+στάση>ίστημι.
1. η ενέργεια του αντιστέκομαι.

α. προσπάθεια εξουδετέρωσης μιας ενέργειας που στρέφεται εναντίον κάποιου προσώπου

Ένοπλη ~, ένοπλη άμυνα σε επίθεση. Ενεργητική ~, με χρήση βίας. Παθητική ~, με άρνηση να εκτελέσουμε κάποια διαταγή. ~ κατά της αρχής, το αδίκημα της απείθειας, με βίαιο τρόπο, εναντίον της κρατικής εξουσίας.

 

β. επίμονη άρνηση, αντίδραση σε κάτι, […] η προσπάθεια του ανθρώπου να μην υποκύψει σε σωματικές ανάγκες ή επιθυμίες

γ. (για ζωντανό οργανισμό) κινητοποίηση του αμυντικού μηχανισμού […] πηγή: http://www.greek-language.gr/greekLang/…B7&dq=

Ώστε λοιπόν η αντίσταση μπορεί να είναι "κακή" (αδίκημα), και ουδέτερη (άμυνα), και "καλή" (άσκηση); Ώστε λοιπόν βγαίνει από το αντί+στάση, δηλώνοντας μια στάση, έναν τρόπο ζωής, αντίθετο προς κάτι άλλο, προς το συνηθισμένο ίσως;

Δύσκολα μπορεί να ισχυριστεί κάποιος από μας ότι αυτές τις μέρες δεν έχει πάρει χαμπάρι μια προσπάθεια που γίνεται εκ μέρους των καθηγητών, αλλά και πολλών άλλων δημοσίων υπαλλήλων της Ελλάδας, ενάντια σε συγκεκριμένες κυβερνητικές πολιτικές.

Τα αιτήματα των καθηγητών είναι:

1. Να καταργηθεί το νομοσχέδιο για το νέο λύκειο.

2. Να αρθούν οι απολύσεις και η διαθεσιμότητα σε πολυάριθμους συναδέλφους τους.

3. Να μη συνεχιστεί η πολιτική διαθεσιμότητας/απολύσεων.

4. Να σταματήσει η αποδυνάμωση του δημόσιου σχολείου (με απλά λόγια πολλές διδακτικές ώρες για κάθε καθηγητή που όμως πληρώνεται λιγότερο, πολυμελείς τάξεις, πανελλήνιες τριών χρόνων που χτυπούν καμπανάκι για τρία χρόνια φροντιστήρια και πολλά ακόμη)
πιο ξεκάθαρα εδώ: http://www.dimokratiki.gr/…UkKwLD9jNpY

Και πολλά άλλα για τα οποία όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να κοιτάξει εδώ: http://olme-attik.att.sch.gr/…/2013/09/goneis110913.pdf

και εδώ: http://www.alfavita.gr/arthron/…BF

Μία ενδιαφέρουσα άποψη για την προσπάθεια αυτή: alfavita.gr..8E.

"Απεργώ γιατί ξέρω να αγαπώ".

Αντίσταση λοιπόν στο κράτος, αντίσταση και στην κοινή αντίληψη ότι οι απεργίες αφορούν μόνο τα λεφτά και τους… πισινούς μας.

Παραπάνω όμως είπαμε ότι "αντίσταση κατά της αρχής είναι το αδίκημα της απείθειας, με βίαιο τρόπο, εναντίον της κρατικής εξουσίας".

Θα μείνω για λίγο στο "βίαιο τρόπο". Οι καθηγητές στις πορείες τους ένα "βίαιο πράγμα" έκαναν: γέμισαν τις πόλεις με ήχους από ντέφια, τύμπανα, μαράκες, κατσαρολικά και ό,τι άλλο κατάφεραν να κρατήσουν στα χέρια τους χωρίς να τους το πάρει η κρίση. Αποπειράθηκαν να ξυπνήσουν την καθημερινότητα από το βαθύ της ύπνο, το μόνο μέρος όπου μπορεί ακόμα να ονειρεύεται, και της ζήτησαν να πραγματοποιήσει τα όνειρά της. Οι καθηγητές είναι ένοχοι… ηχορρύπανσης!!!

Ξέρουμε όμως από τους "καλόκαρδους λειτουργούς" των ΜΜΕ ότι στις 18 Σεπτέμβρη στο τέλος της πορείας των καθηγητών έγιναν βανδαλισμοί σε βάρος ιδιωτών και της περιουσίας τους. Άρα η αντίσταση αυτή δεν ήταν ειρηνική; Δείτε την αναφορά της επίθεσης εδώ:

(Περιμένετε να φορτώσει το βίντεο και σύρετε το δρομέα στο 01:14 ως 05:03 για τη διαμαρτυρία της ιδιοκτήτριας ενεχυροδανειστηρίου).

Η μεγαλειώδης πορεία της ημέρας επισκιάστηκε στα δελτία ειδήσεων από τις αναφορές σε αυτό το περιστατικό. Το αν οι επιτιθέμενοι και οι προθέσεις τους είχαν να κάνουν με τον αγώνα των καθηγητών θα το κρίνετε εσείς.

2. Αγώνας

Το Μάιο του 1886, στο Σικάγο των ΗΠΑ, τα εργατικά συνδικάτα ξεσηκώθηκαν ζητώντας να θεσπιστεί το 8ωρο στην εργασία, καθώς και εν γένει καλύτερες συνθήκες στη δουλειά τους. […] Στην εξέγερση του Σικάγο, όπως και σε κάθε εξέγερση που προσπαθεί να φέρει κοινωνική αλλαγή και ανατροπή, υπήρξαν τραυματίες και νεκροί. πηγή: taneasou.net…103575

Χάρη σε αυτούς, τις πρωτομαγιές έκτοτε φτιάχνουμε στεφάνια και πηγαίνουμε εκδρομές, χάνουμε σχολείο και βάζουμε για λίγο τα πόδια πάνω στο τραπέζι, να χαλαρώσουμε από τις πιέσεις της δουλειάς. Αρκεί όμως αυτό σαν ενθύμιο τιμητικό;

Το Σεπτέμβρη του 2013, στην Ελλάδα της Ευρώπης (;;;), οι καθηγητές ξεσηκώθηκαν κραυγάζοντας: οι καθηγητές δεν είναι συντεχνία, παλεύουν για δημόσια και δωρεάν παιδεία.

Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που ξεπεράστηκαν σχεδόν σ' αυτό τον αγώνα ήταν η συντεχνιακή λογική. Τη Δευτέρα πορεία καθηγητών, την Τρίτη πορεία γιατρών, την Τετάρτη πορεία σκουπιδιάρηδων, την Πέμπτη πορεία ταξιτζήδων. Έχω πολύ καιρό που ακούω μηνύματα-ευχές, από τις καφετέριες και μέσα στα ταξί, στα λεωφορεία και στις σχολικές τάξεις: "μα πρέπει να αγωνιστούμε όλοι μαζί, όχι ο καθένας για τα δικά του!"

Μια βασική πρώτη πρόκληση αυτού του αγώνα λοιπόν είναι η σύμπνοια. Η κοινή γροθιά που ικανοποιεί τις δίκαιες ανάγκες όλων. Μια γροθιά όμως που δε ζητά να σκίσει σάρκα αλλά τη σαπίλα της κυβερνητικής πολιτικής.

Να λοιπόν άλλη μια πρόκληση. Πώς να κρατήσεις την οργή σου και να μην πετάξεις, έστω μια "αγελαδίτσα" βρε αδερφέ, στον πρώτο πολιτικό που θα δεις μπροστά σου; Αντίσταση όμως σημαίνει και η προσπάθεια του ανθρώπου να μην υποκύψει σε σωματικές ανάγκες ή επιθυμίες, όπως είδαμε παραπάνω. Αν ο αγώνας των καθηγητών θέλει να μείνει καθαρός, πρέπει να μείνει και αποστασιοποιημένος από τη βία, έστω τη λεκτική ή τη …"γιαουρτική". Πρέπει να έχει ξεκάθαρα αιτήματα και ειρηνική έκφραση.

Το αίτημα για ειρήνη συνιστά από μόνο του άλλη μια πρόκληση, διαφορετική από την παραπάνω. Δε μας ζητά μόνο να είμαστε εγκρατείς. Μας ζητά και να ονειρευόμαστε! Γιατί η ειρήνη, η παιδεία και η δικαιοσύνη δεν είναι λεφτά, κάτι χειροπιαστό. Είναι αξίες. Αν ο αγώνας των εργατών στο Σικάγο, που αφορούσε κυρίως μια οικονομική διάσταση, ήταν δύσκολος, πόσο πιο δύσκολος είναι ο αγώνας ενός ανθρώπου που παλεύει για κάτι το οποίο δε μετριέται με αριθμούς; Τι σημασία έχει ένα δημόσιο σχολείο, εκτός από το ότι το πληρώνουμε με τους φόρους μας; Τι σημασία έχει αν την Ιστορία τη διδάσκουν κοινωνιολόγοι; Τι σημασία έχει αν τα παιδιά δίνουν πανελλήνιες τρεις φορές, εκτός από τα έξοδα για φροντιστήρια;

Το Σεπτέμβρη του 2013, από τις 16/9, οι καθηγητές απεργούν. Δεν πληρώνονται. Εξαίρεση αποτελούν οι ιδιαιτεράδες και οι απεργοσπάστες, ένα και το αυτό στην παρούσα περίπτωση, χωρίς εκπτώσεις. Το Σεπτέμβρη του 2013, από τις 16 ως…

Πόσο ακόμα άραγε να κρατήσει ο αγώνας;

3. Αξιοπρέπεια

Χτες, 24 Σεπτεμβρίου 2013, οι καθηγητές προσήλθαν σε μια ακόμη απεργιακή συνέλευση. Έχει ήδη αρχίσει να ακούγεται το μήνυμα διακοπής της απεργίας. Οι συζητήσεις δεν οδηγήθηκαν σε απόφαση. Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν πως η απεργία πρέπει να διακοπεί, καθώς (για παράδειγμα ορισμένων επιχειρημάτων) δε βγάζει αποτέλεσμα και υποσκάπτει τη λειτουργία του χώρου της παιδείας. Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν πως οφείλει να συνεχιστεί μέχρι το υπουργείο να συναινέσει στις προτάσεις-αιτήματα.

Από τη μία πλευρά, πράγματι οι πορείες έχουν καταγραφεί στο μυαλό μας ως άνθρωποι που φωνάζουν, βραχνιάζουν, τσουρουφλίζονται στον ήλιο, κρατούν πανό και πού και πού τις τρώνε από τα ΜΑΤ. Οι υπουργοί συνεχίζουν να κάθονται στις βελουδένιες θεσούλες τους. Οι μαθητές, τα κύρια θύματα της εκπαιδευτικής πολιτικής, δεν μαθαίνουν καν τα νέα, δεν συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, απλά περιμένουν να ανοίξουν τα σχολεία. Ξυπνάνε κάθε μέρα την κλασική ώρα, πηγαίνουν στο σχολείο, μόνο για να βρουν την πόρτα κλειστή και το μπούγιο των ομάδων περιφρούρησης απεργίας να προτρέπει τους συναδέλφους σε αλληλεγγύη. Γυρίζουν λοιπόν πάλι σπίτι και περνούν μια συνηθισμένη μέρα, μέχρι να ανοίξει πάλι το σχολείο. Να ξαναρχίσει ο εφιάλτης τους.

Από την άλλη πλευρά, φέτος υπάρχει μια διαφορά. Δεν είναι οι πόρτες των σχολείων κλειστές από καταλήψεις μαθητών, εύλογες ή άλογες. Είναι ανοιχτές, με λίγους καθηγητές μέσα, και πολλούς άλλους απ' έξω, που, παρά τις οικονομικές δυσκολίες όλων, κάνουν τα στραβά μάτια στο χαμένο μισθό. Φέτος αγωνίζονται οι καθηγητές!

Επίσης, χωρίς να το 'χουμε καταλάβει, το σχολείο δεν κλείνει μόνο με τις καταλήψεις και τις απεργίες. Το σχολείο είναι κλειστό προς το μαθητή και το δάσκαλο, αλλά και την αλληλεπίδραση μεταξύ τους, εδώ και χρόνια. Το σχολείο είναι ο εφιάλτης του μαθητή, που ξυπνά με την τσίμπλα στο μάτι και αγωνιά να θυμηθεί την παπαγαλία, καθισμένος στην ξύλινη θέση του ανακρινόμενου. Το σχολείο είναι ο εφιάλτης του δασκάλου, που μπαίνει στο χώρο της εκπαίδευσης με όνειρα και τον πνίγουν με τη διδακτέα ύλη, τις γνωστικές ελλείψεις στα σχολικά εγχειρίδια, τις απειλές του αβέβαιου επαγγελματικού μέλλοντος.

Αν η απεργία σταματήσει, το σχολείο αφήνεται στη μοίρα της κλειστής πόρτας. Θα γίνει, απλώς, χειρότερο.

Αν οι μαθητές δεν ξέρουν και δε συμμετέχουν, αυτό συμβαίνει επειδή οι γονείς δεν ξέρουν και δε συμμετέχουν.

Για γονείς: http://olme-attik.att.sch.gr/…/2013/09/goneis110913.pdf

Για μαθητές: http://olme-attik…./2013/09/mathites110913.pdf

Αν οι υπουργοί ακόμα κάθονται, αυτό συμβαίνει επειδή οι καρέκλες τους είναι ακόμα εκεί. Η απεργία είναι σαν το σεισμό. Γκρεμίζει σπίτια. Στο χέρι μας είναι να τα ξαναχτίσουμε καλύτερα.

Και τέλος, Αξιοπρέπεια=άξιος+πρέπει.

1. ανωτερότητα: πχ απαντάω με αξιοπρέπεια

2. αυτοσεβασμός: πχ  προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. πηγή: http://el.thefreedictionary.com/…B1

Λόγω της διαφωνίας τους στη συνέλευση, οι καθηγητές άρχισαν να υποσκάπτουν το κλίμα σύμπνοιας, την πρώτη και απαραίτητη πρόκληση που χρειάζεται ο αγώνας για να βγει εις πέρας. "Σιγά μην αγωνιστώ εγώ μ' αυτούς, που κατά βάθος είναι απεργοσπάστες και δεν το ξέρουν". "Σιγά μην ξαναπεργήσω εγώ, να μου χαλάει το λαρύγγι, να χάνω το μισθό μου, για να μη σέβονται τη γνώμη μου στις συνελεύσεις". "Σιγά μην ξαναδώσω εγώ αφορμή στα κομματόσκυλα του Α κόμματος να το παίζουν ηγέτες, οι παλιολαϊκιστές!".

"Έπειτα, η παιδεία με χρειάζεται". Μωρέ άμα σε χρειάζονταν έτσι μόνο σου, θα ήτανε έτοιμοι λες να σε πετάξουν στο καλάθι των υπό διαθεσιμότητα αχρήστων;

Γιατί μόνο ένας από τους δέκα γυρνά να πει ευχαριστώ; Για όλα αυτά που η "παιδεία" του χάρισε τόσα χρόνια! Τους μαύρους κύκλους στα πρόσωπα των μαθητών το πρωί, το μπουνίδι στο διάλειμμα, τα σηκωμένα χέρια στην κάθε ερώτηση, έστω κι αν θέλουν να ζητήσουν τουαλέτα, τις εκδρομές τις πολυήμερες με τους μαθητές να αντηχούν χικ!, τα σκίτσα στο περιθώριο του βιβλίου, τις λεκιασμένες σελίδες τετραδίων, τις γιορτές, τα τραγούδια, τις κουβέντες, τα βλέμματα…

Η παιδεία χρειάζεται όλους μας μαζί. Τους μισούς τι να τους κάνει; Η παιδεία χρειάζεται αγώνες. Για ψωμί παιδεία ελευθερία έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου. Κι ας είναι οι "ήρωές" του τώρα, όσοι επέζησαν, μισοί "μην τον είδατε" και μισοί βολεμένοι σε θεσούλες. Στο χέρι μας είναι.

ψωμί παιδεία ελευθερία

η χούντα δεν τελείωσε το '73

Ας απαντήσουμε με αξιοπρέπεια ακόμα κι όταν οι απόψεις είναι διφορούμενες, το μέλλον αβέβαιο: εγώ απεργώ. Όσοι θέλετε ελάτε μαζί μου.

Ας δείξουμε αυτοσεβασμό κι ας στηρίξουμε όποιον μάχεται για τα δικά του και τα δικά μας δικαιώματα, αξίες.

 

Πρέπει να είμαστε άξιοι των αγώνων και των αποφάσεών μας.

 

Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην.