Αναπόληση (Δοκιμή δ')

 

Του Αλέξανδρου Σταθακιού

 

Θυμάσαι που είπες στην αρχή «για μια βραδιά ας κοιμηθώ στης ποταμιάς το γυάλινο χαλίκι»;

Με κείνο το φεγγάρι ταξίδεψες… Στο στόμα όμως έμεινε αλάτι και φαρμάκι..

Θυμάσαι π' άκουσες βουή από τ' αγέρι του βουνού μες της σπηλιάς το άσπιλο ψαλτήρι;

«Ιθύνων νους σχεδόν ανώφελων μαχών» σε κείνο το φαράγγι ακούστηκες.

Κι αν ψωραλέα λάφυρα κέρδισες, αλήθεια πόσο πόθησες ένα μαϊστραλάκι!

 

Έμεινες  ταμπουρωμένος στην ακτή σ' ένα χαντάκι μες την άμμο.

Οι θάλασσες σου γίναν ένα τίποτα και κάηκαν τ' αδέσποτα μαλλιά σου .

 

28-8-2013