ΑΝΑΠΟΛΗΣΗ

 

Του Αλέξανδρου Σταθακιού

 

Θυμάσαι που' πες στην αρχή «για μια βραδιά ας κοιμηθώ στης ποταμιάς το γυάλινο χαλίκι»; 

Ένα χλωμό είδωλο του φεγγαριού σε κείνο το φευγαλέο καθρέφτη έκαμες φλάμπουρο,

αλλά ποτέ δεν γεύτηκες την χουρμαδιά της Καρχηδόνας. 

Θυμάσαι π' άκουσες βουή από τ' αγέρι του βουνού μες της σπηλιάς το άσπιλο ψαλτήρι. 

Μ' ένα σφοδρό πόλεμο και φονικά εκείνο το ψωραλέο σεντόνι έλαβες λάφυρο,

αλλά στο τέλος ήθελες μια βάρκα κι ένα μαϊστράλι. 

 

Έμεινες ταμπουρωμένος στην ακτή, σ' ένα χαντάκι μες την άμμο. 

Οι θάλασσες σου γίναν' ένα τίποτα κι η στάχτη η προφητική τσιγάρισε τ' αδέσποτα μαλλιά σου.

28-8-2013