Περί οργανικής θέσης: Πίσω από τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα…
Του Παντελή Αθανασίου
Ο Υπουργός Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος μέσω της εφημερίδας «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» (24-08-2013) και την Κυριακή (25-08-2013) μέσω Δελτίου Τύπου του ΥΠΑΙΘ αναγγέλλει την απόδοση οργανικής θέσης (από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο), σε κάθε εκπαιδευτικό, στο σχολείο, «χωρίς όρια ωρών και γραφειοκρατικά τερτίπια τοποθέτησης, που γεννούν ανασφάλεια και αδιαφάνεια» (www.parapolitika.gr). Tι μπορεί να σημαίνει αυτό;
Οι εκπαιδευτικοί (Α/θμιας, Β/θμιας) υπόκεινται στη δικαιοδοσία του Άρθρου 103, παρ. 2 του Ελληνικού Συντάγματος (2008) σύμφωνα με το οποίο: «Κανένας δεν μπορεί να διοριστεί υπάλληλος σε οργανική θέση που δεν είναι νομοθετημένη». Οι θέσεις των εκπαιδευτικών συνεπώς, είναι νομοθετημένες και οργανικά ενιαίες κατά κλάδο/ειδικότητα όπως αναφέρεται στην κείμενη νομοθεσία (π.χ. Ν. 1566/85). Άρα έχουν οργανική θέση (είτε με «φυσικό» περιεχόμενο – σε συγκεκριμένο σχολείο είτε «εν δυνάμει» – διάθεση ΠΥΣΔΕ). Η εν μέρει ειδική νομοθεσία (Ν. 3528/2007, Άρθρο 2) που διέπει το σώμα των εκπαιδευτικών μάλιστα ρύθμιζε, μέσω των ΠΔ 50/96 & 100/97, τη διατήρηση του κάθε εκπαιδευτικού και εντός του κλάδου/ειδικότητάς του και διατηρώντας τη μονιμότητά του σε περιπτώσεις υπεραριθμίας ή διάθεσης ΠΥΣΔΕ.
Επίσης, το άρθρο 103 του Συντάγματος, παρ. 4 αναφέρει πως «οι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν». Το συγκεκριμένο φαινόταν ως απειλή (μόνο;) για όσους είχαν προσωποπαγείς οργανικές θέσεις και όχι ενιαίες κατά κλάδο/ειδικότητα όπως οι εκπαιδευτικοί. Φάνταζε πολύ δύσκολο-απίστευτο (στους καλοπροαίρετους απέναντι στις Δυνάμεις Κατοχής και τους ντόπιους υπαλλήλους τους) να απειληθούν ολόκληροι κλάδοι/ειδικότητες. Αμ δε!
Στο Ν. 4093/12.11.2012/Ζ.2 – ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ (Μνημόνιο III) ψηφίσθηκε (υπογράφει και ο κ. Αρβανιτόπουλος) πως μόνιμοι πολιτικοί υπάλληλοι του Δημοσίου των οποίων καταργούνται οι θέσεις τίθενται σε διαθεσιμότητα. Αν καταργούνται ορισμένες μόνο θέσεις του ίδιου κλάδου, οι υπάλληλοι που τίθενται σε διαθεσιμότητα-απόλυση είναι αυτοί με τα λιγότερο ουσιαστικά προσόντα. (Σημείωση: η Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και η Αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας όπου θα γίνεται αποτίμηση προσόντων βάσει εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων, έρχονται…). Με το συγκεκριμένο Μνημονιακό νόμο ανοίγει, νομοθετικά, ο δρόμος για τη διαθεσιμότητα-απόλυση εκπαιδευτικών είτε ως κλάδοι/ειδικότητες είτε ως ένας αριθμός από αυτούς μέσα από έναν κλάδο/ειδικότητα. Έλειπε όμως ακόμα ένα κομμάτι, νομοθετικά, για να συμπληρωθεί το πάζλ διαθεσιμοτήτων-απολύσεων, για τους εκπαιδευτικούς. Το οποίο δεν άργησε!
Στον τελευταίο Μνημονιακό νόμο 4172/23.07.2013/Άρθρο 90 (υπογράφει και ο κ. Αρβανιτόπουλος) περιγράφεται πως επιτρέπεται να καταργούνται θέσεις ανά κατηγορία, κλάδο ή και ειδικότητα σε υπουργεία… με απόφαση του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης-Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και του οικείου Υπουργού… μετά από τεκμηρίωση που στηρίζεται σε εκθέσεις αξιολόγησης δομών και σχέδια στελέχωσης. Τα παραπάνω εφαρμόσθηκαν άμεσα (!) στους 2500 εκπαιδευτικούς της Τεχνικής Εκπαίδευσης (Άρθρο 82 του ίδιου νόμου) όταν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κατάργησαν (μέσα σε μια νύχτα) τις 50 ειδικότητες που αυτοί ανήκαν και τις αντίστοιχες οργανικές θέσεις τους! Και ας ήταν γεμάτες από μαθητές (ειδικά ο Τομέας Υγείας και όχι μόνο)…
Η αύξηση του ωραρίου, το κλείσιμο εκατοντάδων σχολικών μονάδων, το τιγκάρισμα των τμημάτων με παιδιά, η μείωση των ωρών διδασκαλίας μαθημάτων, οι επερχόμενες αξιολογήσεις προετοιμάζουν τα επόμενα σύνολα εκπαιδευτικών στα οποία θα εφαρμοσθεί η νομοθεσία των χιλιάδων απολύσεων που ψηφίζουν οι Μνημονιακές Δυνάμεις, οι βουλευτές και οι Υπουργοί τους.
Μετά από όλα τα παραπάνω τι νόημα έχουν τα λόγια του Υπουργού Παιδείας;
– Nα αποκτήσει κάθε εκπαιδευτικός οργανική θέση στο σχολείο (σε κάποιο) και να «δέσει» την τύχη του με αυτή του σχολείου; Αν κλείσει το σχολείο αυτομάτως ποιά θα είναι η δική του τύχη; Eδώ έχουν νομοθετήσει (και ο κ. Αρβανιτόπουλος) όχι μόνο η προσωποπαγής οργανική ούτε και η κατά κατηγορία/κλάδο/ειδικότητα να μην προστατεύεται αλλά να καταργείται σε μια νύχτα! Το έκαναν! Ποιος τους εμπιστεύεται πια;
– Να μας αποκοιμίσουν για άλλη μια φορά με ωραία μεγάλα λόγια βλέποντας να φουσκώνει το απεργιακό κύμα του Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου;
Θα τους πιστέψουμε και θα τους δώσουμε και άλλη πίστωση χρόνου;
Θα τους φοβηθούμε (αν μας ξαναπάνε σε επιστράτευση) και θα κάνουμε πίσω;
Εύχομαι αυτή τη φορά η ΟΛΜΕ, οι κατά τόπους ΕΛΜΕ και ο καθένας μας ατομικά να σταθούμε στο ύψος μας για τον Μεγάλο Απεργιακό Αγώνα που είμαστε υποχρεωμένοι, ως εκπαιδευτικοί (με την υπόλοιπη κοινωνία) να κάνουμε, ανυποχώρητα!
ΠΗΓΗ: Δευ, 26/08/2013 – 12:19, http://www.alfavita.gr/arthron/85#ixzz2d4crdnit
