Στο δρόμο για την ιδιωτική εκπαίδευση

 

Του Τριαντάφυλλου Σερμέτη*

 

Συνεχίζοντας η κυβέρνηση το καταστροφικό της έργο εν μέσω  καλοκαιριού, μετά τις διαθεσιμότητες ανακοίνωσε μετατάξεις, κινητικότητα και αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα των γυμνασίων, λυκείων και ΕΠΑΛ, παρουσιάζοντας το νέο σχολείο. Οι εκπαιδευτικοί, παραζαλισμένοι από τα απανωτά χτυπήματα, αδυνατούν να παρακολουθήσουν την επίθεση που δέχονται.

Οι μετατάξεις των 6027 εκπαιδευτικών που ανακοινώθηκαν, αντιστοιχούν σε κενές θέσεις στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, στις διευθύνσεις εκπαίδευσης και σε διοικητικές θέσεις των ΙΕΚ. Περισσεύουν, όμως, 1316 εκπαιδευτικοί από αυτές τις θέσεις. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Herald Tribune αυτοί οι εκπαιδευτικοί μάλλον θα απολυθούν. Κάτι αντίστοιχο θα συμβεί και με την εφαρμογή των νέων ωρολόγιων προγραμμάτων. Θα υπάρξουν νέοι πλεονάζοντες, κάποιοι  εκ των οποίων θα απολυθούν.

Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι γιατί να προχωρούν σε απολύσεις κατασκευάζοντας πλεονάζοντες, εφόσον επανειλημμένα έχει ειπωθεί  από κυβερνητικά στελέχη ότι με τις απολύσεις αυτές δεν υπάρχει δημοσιονομικό όφελος, αλλά και κάθε απόλυση δημοσίου υπαλλήλου αντιστοιχεί σε 1,5 απόλυση στον ιδιωτικό τομέα με αποτέλεσμα να αυξάνεται η ανεργία και να βαθαίνει η ύφεση.

Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι ο πραγματικός στόχος είναι η ιδιωτικοποίηση του σχολείου, σύμφωνα με τις επιταγές του ΟΟΣΑ. Η σημερινή αποψίλωση των σχολείων από εκπαιδευτικό προσωπικό θα συνδεθεί στο μέλλον και με την αξιολόγηση των δομών της εκπαίδευσης και κατά συνέπεια με τη χρηματοδότηση των σχολείων. Με τον ίδιο τρόπο, όπως ακριβώς απαξίωσαν δημόσιες επιχειρήσεις και στη συνέχεια τις εκχώρησαν, αποδομούν με πρωτοφανή αναλγησία τη δημόσια εκπαίδευση. Τελικά, θα εκχωρήσουν σε ιδιώτες τις σχολικές μονάδες, εφόσον δε θα μπορούν να σταθούν διαφορετικά, λόγω της χαμηλής στάθμης της παρεχόμενης εκπαίδευσης  και κατά συνέπεια της υποχρηματοδότησης.  Σκοπός είναι να μείνει στην εκπαίδευση ένας ελάχιστος αριθμός στελεχών που θα κινεί τα σχολεία και οι υπόλοιποι να δουλεύουν ως ωρομίσθιοι  με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Επομένως, ο πραγματικός μεσοπρόθεσμος στόχος είναι η ιδιωτικοποίηση. Το ξήλωμα της κλωστής ξεκίνησε από το νομοσχέδιο της αξιολόγησης τον περασμένο χειμώνα, πέρασε στην αύξηση του ωραρίου και κατά συνέπεια στους υπεράριθμους και τους πλεονάζοντες. Ο επόμενος σταθμός είναι η αξιολόγηση των δομών των σχολικών μονάδων. Αυτά επιτάσσει η νεοφιλελεύθερη σχολή του Σικάγο και αυτό έκανε το ΔΝΤ σε όποια χώρα  έχει εμπλακεί.

Όταν η αδικία καθίσταται νόμος, η αντίσταση γίνεται καθήκον. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος!    

* Πρόεδρος Α΄ΕΛΜΕ Πέλλας, Θεολόγος-Φιλόλογος

ΠΗΓΗ: Σάβ, 17/08/2013 – 16:41, B7#ixzz2cKImvkT4