Και  τώρα  τι ;

 

Του Τάσου Σχίζα

 

Αντιστεκόμαστε  και  παλεύουμε  για:
  1.  Ανατροπή  της  Μνημονιακής  χούντας  και  παραδειγματική Τιμωρία της,

  2.  Αποκατάσταση της αστικής δημοκρατίας και του Συντάγματος, που έχουν καταλυθεί.

  3.  Εκδίωξη  της  Τρόϊκας  από  την  Ελλάδα.

  4.  ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ για το Δημόσιο & για το Ιδιωτικό χρέος:

Παύση  πληρωμών στους IμπεριαλΗστές «δανειστές» της ΕΕ, ΔΝΤ, τρόϊκας.

       Η Ελλάδα δεν θα γίνει αποικία «χρέους».

Διαγραφή και των Ιδιωτικών χρεών προς τις Τράπεζες – τοκογλύφους. όσων αδυνατούν να ανταποκριθούν και ρυθμίσεις που να μπορούν να υλοποιηθούν με όρους κοινωνικής αξιοπρέπειας, για όσους διατηρούν (ακόμη) την εργασία τους. Η ανθρώπινη ζωή πάνω από το  «χρήμα».

5.      Άμεση  επαναφορά  των  εργατικών  και  δημοκρατικών  δικαιωμάτων:

– Κατάργηση του αίσχους της πολιτικής επιστράτευσης και της επίταξης απεργών.

– Καμία νέα απόλυση πουθενά (ούτε στο Δημόσιο, ούτε στον Ιδιωτικό τομέα)

Άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης – γενοκτονίας των εκατομμυρίων ανέργων με αναδιανομή του πλούτου (αξιοπρεπή εργασία ή επίδομα ανεργίας για όλο το  διάστημα  της  ανεργίας,  σε  όλους  τους μισθωτούς & αυτοαπασχολούμενους).

«Λεφτά υπάρχουν» στις Τράπεζες, Τοκογλύφους, εφοπλιστές, στα Μονοπώλια, στο μεγάλο Κεφάλαιο, στα παρασιτικά στρώματα της ντόπιας ξεφτιλισμένης και δοσίλογης «αστικής» τάξης,  στους  λογαριασμούς τους  στις  ξένες τράπεζες  και στις  "off shore".

Καλούμε  το  λαό  και  τη  νεολαία  σε  παλλαϊκό  ξεσηκωμό:

Δεν θα πέσουν από μόνοι τους αν δεν τους ανατρέψει ένα πλατύ μαχητικό εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Προχωράμε σε αποφασιστική κλιμάκωση του απεργιακού μετώπου των εργαζομένων, και σε κάλεσμα (με ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ και ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ) στα εκατομμύρια των ανέργων συνανθρώπων  μας  και  την  οργάνωση  του  αγώνα  για:

ΝΑ  ΠΕΣΕΙ  Η  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΝΑ  ΦΥΓΕΙ  Η  ΤΡΟΪΚΑ. – ΝΑ  ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ  Η  ΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΤΩΝ  ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ  ΚΑΙ  ΟΙ  ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ  ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ  ΠΟΥ  ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ  ΤΗ  ΖΩΗ  ΜΑΣ

Στηρίζουμε ΕΝΕΡΓΑ την προσπάθεια των Ομοσπονδιών Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα  για κοινό συντονισμό και προετοιμασία για την προκήρυξη πολιτικής απεργίας διαρκείας, με στόχο την άμεση ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ κυβέρνησης τις εφαρμόζει (ή σκοπεύει να το κάνει, με οποιοδήποτε πρόσχημα, στο μέλλον).

ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ  ΤΟΥ  ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Τι είναι το Μνημόνιο

Το Μνημόνιο είναι αποτέλεσμα της πολιτικής κυριαρχίας του ονομαζόμενου «νεοφιλελευθερισμού» και όχι μιας κρίσης (γενικώς & αορίστως) του καπιταλισμού. Η κεντρική ιδέα του νεοφιλελευθερισμού είναι η συγκέντρωση της εξουσίας στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και η εξαφάνιση των συντάξεων, της κοινωνικής πρόνοιας και γενικά της κοινωνικής αλληλεγγύης. Ο στόχος του Μνημονίου σήμερα είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε αποικιακή «τριτοκοσμική χώρα» (που σημαίνει τριτοκοσμική για τον λαό και πάμπλουτη για τις εταιρείες που θα την εκμεταλλεύονται).

Ο  καπιταλισμός  δεν  είναι  μεταφυσική

Στην εποχή μας ο καπιταλισμός βρίσκεται κυρίαρχος ιδιαίτερα στην Ελλάδα του Μνημονίου στην οποία σε όλο και λιγότερα  χέρια συγκεντρώνεται το χρήμα, τα πολύτιμα μέταλλα, η ιδιοκτησία και ευρύτερα ο πλούτος και η εξουσία. Μας μιλάνε για «κρίση χρέους» του ελληνικού κράτους, για «κρίση του καπιταλισμού», για το ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά». Όλοι αυτοί που ανάγουν την οικονομία και την πολιτική στη σφαίρα της μεταφυσικής το κάνουν για να ρίξουν τις ευθύνες στην  «κρίση»  και  σε  έναν  «αόρατο»  εχθρό,  «το  Σύστημα».

Όμως  το Μνημόνιο έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να αποτύχει να δώσει λύση στην κατασκευασμένη «κρίση χρέους» του ελληνικού κράτους και οι ευθύνες πέρα από το Σύστημα (γενικώς & αορίστως) πρέπει να καταλογιστούν πρώτα απ' όλα στα πρόσωπα που στηρίζουν και κερδίζουν από το Σύστημα.

 Συγκεκριμένα παρασιτικά στρώματα πολιτικών, καθηγητών, οικονομολόγων, δημοσιογράφων ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα των Tραπεζών και τις κυρίαρχες οικονομικά Τάξεις.

Σε αυτά τα πρόσωπα, που βρίσκονται πίσω από τον καπιταλισμό και τα χρέη φούσκες, είναι που πρέπει οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να αποδώσουν τις ευθύνες και να απαιτήσουν την παραδειγματική τιμωρία  τους  και  όχι  στην  μεταφυσική  «κρίση»  του …..κακομοίρη  του  Καπιταλισμού, γενικώς και αορίστως, απρόσωπα και  μεταφυσικά.

Αντικαπιταλισμός

Πίσω από τη χούντα του Μνημονίου βρίσκονται διεθνή καπιταλιστικά συμφέροντα. Τα καπιταλιστικά συμφέροντα βρίσκονταν και πίσω από την αστική δημοκρατία της μεταπολίτευσης, αλλά και πίσω από τη χούντα του Παπαδόπουλου, πίσω από το μετεμφυλιακό κράτος και πίσω από τη ναζιστική κατοχή και τη δικτατορία του Μεταξά. Καπιταλιστικά συμφέροντα βρίσκονται σήμερα πίσω από την Κίνα, τις ΗΠΑ, την Κούβα, τη Σουηδία, την όμορφη Αυστραλία, την Αφρική, τη Δανία, τη Σουηδία  και την Λατινική Αμερική.  Παντού Καπιταλισμός.

Όμως το επίπεδο της εξαθλίωσης, το επίπεδο της κοινωνικής αξιοπρέπειας και ελευθερίας είναι παντού ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ευθέως ανάλογο με την ισχύ των λαϊκών κινημάτων, την οργάνωση και συνείδηση των εργαζομένων τάξεων. Οι καπιταλιστές είναι, γενικά, το ίδιο αδίστακτοι και εκδηλώνουν το πραγματικό τους πρόσωπο όταν διαπιστώνουν αποδιοργάνωση στα λαϊκά κινήματα, όπως έχουν κάνει  σήμερα  στην  Ελλάδα  με  το  Μνημόνιο. Επομένως  ο  Αντικαπιταλισμός  έχει νόημα μόνο όταν παράγει ΕΜΠΡΑΚΤΗ και ΧΕΙΡΟΠΙΑΣΤΗ βελτίωση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων, μέσα από ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ νίκες και κατακτήσεις στον παρόντα χρόνο. Ειδάλλως,  μετατρέπεται  σε  Μεταφυσική  και  Υπεκφυγή.

Τα  λαϊκά  δικαιώματα  είναι  αποτέλεσμα  αγώνων

Όλα τα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα, πολλά από τα οποία είχαν θεσμοθετηθεί και με νόμους, υπήρξαν αποτέλεσμα αγώνων και θυσιών των λαϊκών εργατικών στρωμάτων. Κανένας ιδιοκτήτης καπιταλιστής δεν δίνει επειδή υπάρχει ανάπτυξη  αλλά επειδή φοβάται. Η κοινωνική πρόνοια που αφορούσε την υγεία, τις συντάξεις, την παιδεία και τα εργατικά δικαιώματα υπήρξε αποτέλεσμα της οργανωμένης ταξικής σύγκρουσης των εργαζομένων περασμένων γενεών. Σήμερα στην Ελλάδα η κοινωνική πρόνοια συνθλίβεται  όχι  γιατί ο Καπιταλισμός και το κράτος δεν έχει να δώσει (!!!),  αλλά  γιατί  ο  λαός δεν την υπερασπίστηκε με αποτελεσματικό  τρόπο.

Σε αυτή την αποτυχία υπεράσπισης των λαϊκών κατακτήσεων υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες, συνδικαλιστικές και πολιτικές, από όσους θέλουν να λέγονται ακόμα επαναστάτες, αντισυστημικοί, αντικαπιταλιστές και πάει λέγοντας. Όσο αυτές οι ευθύνες δεν αναδεικνύονται στην ημερήσια διάταξη του λαϊκού κινήματος και δεν  καταλογίζονται,  τόσο  θα  διαιωνίζεται  το  πρόβλημα  έλλειψης  άμεσων  στόχων  και  καθηκόντων.

Μνημόνιο  σημαίνει  Χούντα

Το Μνημόνιο αποτελεί σχεδιασμένη διακρατική συμφωνία, η οποία παρακάμπτει το Σύνταγμα της ελληνικής αστικής δημοκρατίας και στρέφεται ενάντια στα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα του ελληνικού λαού. Επομένως το Μνημόνιο αποτελεί ακροδεξιά συνταγματική εκτροπή (χούντα) με την παραδοσιακή κινδυνολογία κάθε πραξικοπήματος: «Η πατρίδα μας βρίσκεται σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης». Εφόσον δεν ανατραπεί το Μνημόνιο με λαϊκή εξέγερση και παραδειγματική τιμωρία των πρωταίτιών του, τότε το Σύνταγμα, το οποίο παρακάμπτεται σήμερα,  θα  αρχίσει  να  προσαρμόζεται  σε  σχέση  με  το  Μνημόνιο  και  τα  αποτελέσματά  του.

Μνημόνιο  σημαίνει  Κατοχή

Το Μνημόνιο εκχωρεί στην Τρόικα τη δικαιοδοσία ελέγχου των πολιτικοοικονομικών αποφάσεων της τυπικής πλέον ελληνικής κυβέρνησης. Σταδιακά οι επίτροποι της Τρόικας βρίσκονται σε κυβερνητικές θέσεις κλειδιά παρακάμπτοντας κάθε έννοια αστικής δημοκρατίας που προϋποθέτει την ανεξαρτησία της χώρας. Αυτή η δραστηριότητα της Τρόικας, δηλαδή των διεθνών καπιταλιστικών συμφερόντων που εξυπηρετεί, της δίνει τον χαρακτήρα κατακτητή της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Η Τρόικα έχει υπό την κατοχή της την Ελλάδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ειδικότερα οι «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες» (ΕΟΖ) αποτελούν την απόλυτη κατοχή, μιας και αυτές αυτονομούνται πλήρως  (από τις εταιρείες που θα τις κατέχουν).

Μνημόνιο  σημαίνει  λαϊκή  γενοκτονία

Βασικό στοιχείο για να ορίσουμε ως λαϊκή γενοκτονία τη Μνημονιακή πολιτική είναι ότι τα μεροκάματα των εργαζομένων δεν μπορούν να σταθούν ικανά για την αναπαραγωγή της εργατικής τους δύναμης, δηλαδή να επιβιώνουν και να κάνουν οικογένειες. Αν λάβουμε υπόψη τις αυτοκτονίες, τη ραγδαία αύξηση ασθενειών, την ανεργία, τη μετανάστευση, τη λαϊκή μιζέρια και μοιρολατρία τότε μπορούμε να κατανοήσουμε ότι κανένας λαός δεν είναι αθάνατος. Η άμεση πτώση του προσδόκιμου ζωής στην Ελλάδα αυτό αποδεικνύει. Το ένστικτο της εξέγερσης  μπροστά  στην  εξολόθρευση είναι απαραίτητο στοιχείο για την επιβίωση κάθε λαού.

Έτσι σήμερα ο ελληνικός λαός για την επιβίωσή του είναι ανάγκη να εξεγερθεί ενάντια  στην  επίθεση  που  δέχεται.

Τιμωρία των ενόχων

Οδηγούν σε αυτοκτονία χιλιάδες φτωχούς ανθρώπους, αυξάνουν ραγδαία τις ασθένειες ενώ διαλύουν το σύστημα δημόσιας υγείας, μειώνουν ραγδαία το προσδόκιμο ζωής, βάζουν λουκέτο στην κοινωνική πρόνοια, λεηλατούν τα ασφαλιστικά ταμεία, ρίχνουν τα μεροκάματα κάτω από το όριο επιβίωσης και αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης των εργαζομένων, αυξάνουν την ανεργία σε θεόρατα ύψη, οδηγούν σε μετανάστευση χιλιάδες απελπισμένους νέους και μεγαλύτερους. Όσοι εισήγαγαν το Μνημόνιο και σήμερα το στηρίζουν και το εφαρμόζουν είναι ένοχοι για εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού και ένοχοι εσχάτης προδοσίας ενάντια στην Πατρίδα και το έθνος μας. Πρέπει να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη και να δικαστούν παραδειγματικά. Αν η αστική δικαιοσύνη έχει «φόρτο εργασίας»,  η  δίκη θα  πρέπει  να  γίνει  από ειδικό  λαϊκό  δικαστήριο που θα συσταθεί για αυτό το σκοπό.  Ανάλογα  με  τη  θέση  και  τη  διαπλοκή  τους  με  τις  Μνημονιακές  πολιτικές, πρέπει  να  είναι  αντίστοιχη  και  η  τιμωρία  τους.

H ανάγκη ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗΣ των κοινωνικών εγκλημάτων και η άμεση επιδίωξη ΤΙΜΩΡΙΑΣ, δεν προκρίνεται (προφανώς) για λόγους «συναισθηματικούς», εκτόνωσης ή αντεκδίκησης, αλλά  γιατί  όταν η κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση εξυψώνεται στο επίπεδο της απόλυτης Φρίκης, τότε δεν υπάρχει χώρος για συνύπαρξη των Κοινωνικών δολοφόνων, με τις δυνάμεις της Εργασίας, της Δημιουργίας και της Ζωής, δεν  υπάρχει  χώρος  για ….Κοινωνικά  συμβόλαια. Είναι,  πιά,  αγώνας  της  ΖΩΗΣ  ενάντια  στο  ΘΑΝΑΤΟ.  Ή  Εμείς  ή  Αυτοί.

Τα  αιτήματα  του  Λαού  μας

Σήμερα οι κυρίαρχες τάξεις στην Ελλάδα του Μνημονίου έχουν αποθρασυνθεί. Όπως έχουμε πει αυτό γίνεται γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν πολιτικά και συνδικαλιστικά «ψοφίμια» και όχι ένα συγκροτημένο λαϊκό κίνημα. Για να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση πρέπει πρώτα απ' όλα να κλονίσουμε την κυριαρχία τους με λαϊκά αιτήματα  στον  παρόντα  χρόνο.

Τα άμεσα αιτήματα πρέπει να είναι:

(1) Η ανατροπή της Μνημονιακής χούντας και η παραδειγματική τιμωρία της,

(2) Η εκδίωξη της Τρόικας από την Ελλάδα,

(3) Η παύση πληρωμών στους τοκογλύφους δανειστές,

(4) Η άμεση επαναφορά των εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.

(5) Αποκατάσταση της αστικής δημοκρατίας και της Συνταγματικής λειτουργίας που έχουν καταλυθεί.

Η  λαϊκή  αντίσταση

Το Μνημόνιο θα συνεχίσει να εφαρμόζεται και ο καπιταλισμός να κυριαρχεί όσο ο λαϊκός παράγοντας δεν παίρνει την πρωτοβουλία να παρέμβει με δυναμικό τρόπο. Σήμερα οι κυρίαρχες τάξεις βρίσκονται σε θέση ισχύος γιατί τα λαϊκά στρώματα είναι αποδιοργανωμένα έχοντας ατομική και όχι συλλογική συνείδηση. Είναι ανάγκη η ένωση όσων πλήττονται από τις καπιταλιστικές πολιτικές των Μνημονίων στις γειτονιές των πόλεων, στα χωριά και στους χώρους εργασίας. Η συλλογική από τα κάτω οργάνωση θα δώσει την απαραίτητη δύναμη στον λαό να σηκωθεί σαν ένας άνθρωπος  και  με  τη  λαϊκή  αντίσταση  να  αντιμετωπίσει την βία που τον καταδυναστεύει.

Δεν χαρίστηκε τίποτα στον λαό από τον καπιταλισμό,  τα κόμματα, τους  «μεγάλους ηγέτες» και τους πλούσιους. Με την ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ λαϊκή αντίσταση (π.χ. ΧΥΤΑ Κερατέας, μεταλλεία χρυσού Χαλκιδικής) ή την έγκαιρη προληπτική  κινητοποίηση (π.χ. μεταλλεία χρυσού Αλεξανδρούπολης), μπορούν οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι να κερδίσουν τα πάντα, ξεκινώντας από τα πιο απλά έως τα  πιο σύνθετα και μεγάλα. Κανένα κράτος, κόμμα, ηγέτης δεν προνόησε για τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό που προπαγανδιστικά λένε «κράτος  πρόνοιας»  δεν  ήταν  τίποτε  άλλο  παρά  κατάκτηση του λαού σε σύγκρουση με τις κυρίαρχες τάξεις.

Οι άμεσες Προτεραιότητες – Καθήκοντα:

– Όλα τα παραπάνω μπορούν να επιτευχθούν με οργανωμένη Γενική πολιτική απεργία και Παλλαϊκά Συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα, δικτύωση κάθε συλλογικότητας και ΟΡΓΑΝΩΣΗ πάνω στα ΜΕΤΩΠΙΚΑ αιτήματα του παρόντος χρόνου.

– Άσκηση πίεσης στα αντιμνημονιακά (κατά δήλωσή τους) υπάρχοντα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης (παρά τα απερίγραπτα χάλια τους, αποτελούν πολιτικά υποκείμενα που ΜΙΣΘΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ από το αίμα – φορολόγηση του Ελληνικού λαού, άρα του ανήκουν).

Τα στελέχη, μέλη, απλοί ψηφοφόροι (ιδίως των κοινοβουλευτικών κομμάτων της Αριστεράς), πρέπει να πάψουν να λειτουργούν σαν ΟΠΑΔΟΙ και αφισοκολλητές (ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ  ΑΒΟΥΛΟΙ  και  ΜΟΙΡΑΙΟΙ) και να απαιτήσουν από τις ηγεσίες (που λειτουργούν, εν πολλοίς, αυτόνομα) να προκρίνουν τα ΠΡΟΦΑΝΗ  αιτήματα,  ανάγκες  και  προτάγματα  της  ΒΑΣΗΣ τους και να διαθέσουν υλικούς και ανθρώπινους πόρους για την ΟΡΓΑΝΩΣΗ της λαϊκής οργής στο δρόμο, με σοβαρή περιφρούρηση,  συγκεκριμένη  ΜΕΤΩΠΙΚΗ  στοχοθεσία  και  πεποίθηση  νίκης.

Χρέος  των  κομμάτων αυτών  δεν  είναι  η  «επαγγελματική»  αποκατάσταση  ηγεσιών,  προσώπων  και  επαγγελματικών στελεχών, αλλά  να εκφράσουν στο ανώτερο πολιτικό επίπεδο (εποικοδόμημα) τα  συμφέροντα  και τις αβυσσαλέες ανάγκες των κοινωνικών τάξεων & στρωμάτων που τα ψήφισαν. Τίποτε  λιγότερο,  τίποτε  περισσότερο.

 

ΟΛΟΙ  ΣΤΗΝ  ΜΕΓΑΛΗ  ΓΕΝΙΚΗ  ΑΠΕΡΓΙΑ  την ΤΡΙΤΗ  16 Ιουλίου 2013

και στα Συλλαλητήρια – Συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα