Εκμαγείο

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Κρύφτηκες

πίσω απ' το σύννεφο

καμώνεσαι

πως δεν υπάρχεις

Όμως εγώ σε μυρίζω

στη βροχή

στους πόθους των φυτών

π' ανθίζουν

στη μουσική των μελισσών

που ευγνωμονούν

τα τριαντάφυλλα

 

Κρύφτηκες μέσα στο φως

μες στο ουράνιο τόξο

και περιμένεις τον άνεμο

να φουσκώσει τα πανιά σου

Καράβι ταξιδιάρικο

γλιστράς

μες στο γαλάζιο όνειρο

 

Θολώνει η εικόνα σου

στου πρωινού την πάχνη

Κέρινο εκμαγείο

αγάπης αμετάκλητης

 

Μια πυρκαγιά άναψε

στο στήθος μου

η νοσταλγία

και λιώνω

στη θρυμματισμένη

ανάμνησή σου

 

                 22 Ιουλίου 2012, Γιάννης Ποταμιάνος

 

* http://toxefwto.blogspot.gr/