Σε στάση εμβρυακή
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Εκείνο που με πονά
αστράφτει
στα ασημώματα της νύχτας
Όταν σε στάση εμβρυακή
φοβάμαι
στο σπαραγμό των άστρων
Αφού πίσω απ' την πλάτη μου
το σκοτάδι συνωμοτεί με τη σκιά
χρεμετίζουν τ' άλογα
έρχονται καβαλάρηδες
καλπάζοντας στο μισοΰπνι,
κι αλυχτάνε απορημένοι οι σκύλοι
την πομπή
ώσπου χάνομαι σε ποδοβολητά
και ιαχές, υπνώδης.
Τότε είναι που υπερώο τ' όνειρο
με μυθοπερπατά στα νέφη
και η ουρανομήκης Χίμαιρα
μου ετοιμάζει ανεμογλέντι,
ταξίδι αυγινό
σε γκρεμούς απάτητους
σε αστραποβλόλημα γαλάζιας
αστραπής
Ώσπου με αποθέτει το θεριό
στο ριζιμιό του βράχου
ολόγυμνο
να νυχτομαχώ τον αίλουρο
σε μήτρα
πολυγαμική και ερημόκαρπη
Συνωμοτεί απόψε το φεγγάρι,
έτσι που ψυχόληπτος
να στιχουργώ κατάνυξη
5 Ιουλίου 2012, Γιάννης Ποταμιάνος
