ΚΙΝΑ: ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Η Κίνα είναι χώρα με μακραίωνη ιστορία. Η ενδοστρέφεια του λαού της, χαρακτηριστικό πολλών λαών της Άπω Ανατολής, συνετέλεσε στο να δοθούν λίγες ευκαιρίες για να γίνει ο πολιτισμός της ευρύτερα γνωστός. Οι ορδές των μογγολικών φύλων, στις οποίες υπάγονται και οι τουρκικές φυλές, με την αγριότητα και ορμητικότητά τους επέβαλαν στους ευρωπαϊκούς λαούς τον τύπο του βάρβαρου Ασιάτη! Και όμως ακόμη και οι Κινέζοι υπέφεραν κάτω από τον μογγολικό ζυγό. Εκείνο που ανυψώνει πολιτιστικά τους Κινέζους είναι το ότι, αν και ανακάλυψαν την πυρίτιδα, δεν τη χρησιμοποίησαν για πολεμικούς σκοπούς όπως οι Άραβες και οι Ευρωπαίοι.
Η Κίνα παρέμενε επί αιώνες επιφυλακτική έναντι των Ευρωπαίων. Οχληρότατες ήταν οι πιέσεις των κερδοσκόπων της Δύσης, της Ρωσίας συμπεριλαμβανομένης, για την απελευθέρωση του εμπορίου στο έδαφος της Κίνας. Απελευθέρωση των αγορών σήμαινε και σημαίνει κατάργηση του κρατικού παρεμβατισμού και ασυδοσία των κερδοσκόπων σε βάρος της χώρας, οι ιδιοτελείς ηγέτες της οποίας εκποιούν την οικονομία της και κατ' επέκταση την ανεξαρτησία της. Η Κίνα αισθανόταν αυτάρκης και δεν αξιολογούσε κατά τον τρόπο που επιθυμούσαν οι δυτικοί τα «αγαθά» που της προσέφεραν. Εξήγαγε το τσάι, το μετάξι και τις πορσελάνες και ήθελε πληρωμή σε άργυρο. Τους δυτικούς, λόγω της αλαζονείας τους, εξαγρίωνε το πλεονασματικό υπέρ της Κίνας ισοζύγιο των εμπορικών τους συναλλαγών. Γι' αυτό αντέδρασαν κατά τον πλέον αισχρό τρόπο. Σε συνεργασία με άθλιους Κινέζους εμπόρους (σε κάθε εποχή και σε κάθε χώρα υπάρχουν προδότες) επιδόθηκαν στο εμπόριο του οπίου! Η κατανάλωση του θανατηφόρου ναρκωτικού αυξήθηκε από 15 τόνους (1730) σε 1400 τόνους (αρχές του 19ου αιώνα). Ο αυτοκράτορας Τζιατζίγκ θορυβημένος απαγόρευσε τη διακίνηση του οπίου στη χώρα του (1810). Συνέπεια της απαγόρευσης ήσαν δύο πόλεμοι, τους οποίους εξαπέλυσε η Αγγλία, συνεπικουρούμενη από την Γαλλία, κατά της Κίνας, γνωστοί ως πόλεμοι του οπίου (1839-1842 και 1856-1860). Οι Κινέζοι ταπεινώθηκαν και οι νικητές επέβαλαν τις θέσεις τους, με συνέπεια να ενταθεί το αντιδυτικό πνεύμα μεταξύ των Κινέζων πατριωτών. Αυτό εκδηλώθηκε με βία στη γνωστή εξέγερση των Μπόξερς (1900), η οποία στόχευε στην εκδίωξη όλων των ξένων που πλούτιζαν στο έδαφος της Κίνας αλλά και στην ανατροπή της δυναστείας, την οποία θεωρούσαν ως κύρια υπαίτια της παρακμής της χώρας. Οι δυτικοί, σε συνεργασία με τους Ρώσους και τους Ιάπωνες, κατάφεραν να καταστείλουν την εξέγερση των άπειρων περί τις πολεμικές τέχνες από απόσταση (χρήση φονικών όπλων).
Ακολούθησε η επεκτατικότητα της Ιαπωνίας, η οποία κατέλαβε την Μαντζουρία ορεγόμενη δυτικές «δόξες». Τότε εμφανίστηκε και ο κομμουνισμός, στο στρατόπεδο του οποίου επικράτησε ως ηγετική φυσιογνωμία ο Μάο. Ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε έφερε τη χώρα, όπως και κάθε χώρα που μαστίζεται από εμφύλιο, σε άθλια κατάσταση. Οι Ιάπωνες στρατοκράτες κυρίευσαν τη χώρα, η οποία δοκιμάστηκε όπως και η δική μας από τα στρατεύματα κατοχής κατά τη διάρκεια του Β΄ μεγάλου πολέμου. Με την συντριβή των δυνάμεων του στρατοκρατικού ολοκληρωτισμού άνοιξε ο δρόμος για την επικράτηση του κομμουνισμού στη χώρα. Ο Μάο, ο οποίος ίσως θαυμάστηκε περισσότερο εκτός Κίνας, ανεδείχθη σε διάδοχο του Στάλιν, κατά την αγριότητα και ωμότητα. Βέβαια έγινε και αυτού η αποκαθήλωση, πλην όμως ενώ ο κομμουνισμός κατέρρευσε επί του ευρωπαϊκού εδάφους, στην Κίνα ασκούν ως σήμερα την εξουσία οι κομμουνιστές!
Για τους Κινέζους κομμουνιστές έπλεξαν εγκώμιο κατά καιρούς κορυφαίοι του δυτικού κόσμου πολιτικοί και οικονομολόγοι. Κανείς δεν έθεσε το ερώτημα: Είναι αυτοί που ασκούν την εξουσία πράγματι κομμουνιστές; Πώς εξηγείται το εγκώμιο που πλέκουν κορυφαίοι του καπιταλισμού; Πώς εξηγείται η αθρόα εισροή κεφαλαίων προς επένδυση στο κινεζικό έδαφος. Πού πήγε αυτή η πατροπαράδοτη επιφυλακτικότητα των Κινέζων αξιωματούχων απέναντι στη Δύση; Πώς εξηγείται το ότι η Κίνα αγόρασε στο παρελθόν μεγάλες ποσότητες ομολόγων των ΗΠΑ, διευκολύνοντας τα «γεράκια» να εξαπολύσουν πολέμους στη Μέση Ανατολή; Κομμουνιστές είναι όντως μόνο έναντι του κινεζικού λαού, του οποίου στραγγαλίζουν τις ελευθερίες, συνεργαζόμενοι ακόμη και με τους ελέγχοντες το διαδίκτυο (οι κινέζοι δεν έχουν ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο). Κομμουνιστές είναι στο μέτρο που οι εργαζόμενοι δεν έχουν δικαιώματα εργατικά και εργάζονται αντί πινακίου ρυζιού, προκειμένου οι πλουτοκράτες του κόσμου να καρπούνται την, κατά Μάρξ, υπεραξία της εργασίας!
Αλλά γιατί οι απάτριδες πλουτοκράτες επενδύουν στην Κίνα του κομμουνιστικού καθεστώτος; Είναι δυνατόν να διακινδυνεύουν τα χρήματά τους με μια ενδεχόμενη αλλαγή πολιτικής των ασκούντων την εξουσία κομμουνιστών; Ασφαλώς όχι. Οι ασκούντες την εξουσία στην Κίνα «κομμουνιστές», η νομενκλατούρα, έχουν αποδεχθεί πλήρως τον καπιταλισμό, τον οποίο και λατρεύουν. Το παιχνίδι αφανισμού της μικρομεσαίας επιχείρησης στην Ευρώπη είναι παιχνίδι συνεργασίας του απλήστου τραπεζικού κεφαλαίου και κινέζων νεομανδαρίνων, που ελάχιστα νοιάζονται για τον λαό τους! Αυτοί στηρίζουν με τις παραγγελίες ειδών πολυτελείας, κυρίως οχημάτων, τη γερμανική βιομηχανία, τώρα που έχουν καταρρεύσει οι αγορές του Νότου των «γουρουνιών»! Πόσο άραγε επωφελείται ο μέσος Κινέζος εργαζόμενος από τις τρομακτικές εξαγωγές της χώρας του στην Ευρώπη, την οποία φαίνεται να εκδικείται η Κίνα για τα εγκλήματα σε βάρος της της αυτοκρατορικής Βρετανίας (πόλεμοι του οπίου) και όλων των Ευρωπαίων αποικιοκρατών (κατάπνιξη εξέγερσης των Μπόξερς); Μακάρι να επωφελείτο ο κινεζικός λαός! Δυστυχώς τα κέρδη είναι του τραπεζικού κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης, η οποία ξεπουλά τον λαό της χώρας στο όνομα ενός ξεπεσμένου διεθνισμού. Το κεφάλαιο θα αντιμετωπίσει προβλήματα στην Κίνα μόνο όταν ανατραπεί το ψευδοκομμουνιστικό καθεστώς από κάποιο πατριωτικό μέτωπο. Τότε ίσως ανασάνει οικονομικά και η Ευρώπη που βρίσκεται σε οικονομικό επιθανάτιο ρόγχο. Η Κίνα έχει ανάγκη ζωτικού χώρου, καθώς ο πληθυσμός της έχει αυξηθεί τρομακτικά. Ίσως στο μέλλον η αραιοκατοικοιμένη Σιβηρία ανοίξει την όρεξη των Κινέζων με την παρότρυνση των δυτικών, που θα αισθάνονταν με την ταπείνωση της Ρωσίας την ίδια ικανοποίηση μ' εκείνη των Φράγκων, όταν κυρίευσαν την Κωνσταντινούπολη
Οι πολιτικοί μας στην κατάντια μας στηρίζουν τις ελπίδες τους στις κινεζικές επενδύσεις στη χώρα μας. Ο έλεγχος όμως υποδομών από μέρους της Κίνας θα συντελέσει στην περαιτέρω επιδείνωση του εμπορικού ισοζυγίου μεταξύ Ευρώπης και Κίνας που είναι και πάλι πλεονασματικό υπέρ της δεύτερης. Τώρα δεν είναι ισχυρές οι πάλαι ποτέ αποικιοκρατικές δυνάμεις, ώστε να εξαπολύσουν εμπορική επίθεση με όπιο. Τώρα το όπιο κατευθύνεται προς τις ευρωπαϊκές αγορές και σκοτώνει τα νιάτα των εγκληματιών αποικιοκρατών. Η Ευρώπη σβήνει διατηρώντας την αλαζονεία της με την ψευδαίσθηση της υπεροχής της!
Η Διοικούσα Εκκλησία της χώρας μας, θεραπαινίδα της Πολιτείας, κίνησε προσπάθεια με στόχο τον θρησκευτικό τουρισμό των αθέων Κινέζων πλουτοκρατών «κομμουνιστών»! Γι' αυτό πρόσφατα επιτροπή επισκέφθηκε την Κίνα. Αλλά αντί να φροντίσει για τη μετατροπή των αγιασμένων τόπων μας σε αξιοθέατα αθέων ή ετεροθρήσκων καλό είναι να μεριμνήσει η Διοικούσα Εκκλησία για την εξωτερική ιεραποστολή. Αυτή της ρωσικής Εκκλησίας είχε δώσει αξιόλογους καρπούς στην Κίνα, ως την εποχή που η τσαρική Ρωσία συμμάχησε με τους ισχυρούς κατά του κινεζικού λαού στον πόλεμο των Μπόξερς. Η ρωσική Εκκλησία πλήρωσε βαρύτατο το τίμημα της υποταγής της στην τσαρική αυλή με την επανάσταση των μπολσεβίκων που ακολούθησε.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 2-7-2013
