Ο ΑΝΕΡΓΟΣ

 

Του μνημονιακού

 

Ο άνεργος είναι ένα "τίποτα". Δεν υπάρχει! Εάν υπάρχει, φέρει απάνω του και διαρκώς την καίρια και ζοφερή συνθήκη του που τον βαρύνει και μόνον αυτήν.

Ο άνεργος "ζει" , "αναπνέει", "πορεύεται" κάθε ημέρα μέσω της ανεργίας. Τον ακολουθεί σαν σκιά. Τον υποσκάπτει σαν δίνη. Τον έλκει στην χοάνη του τίποτα. Αφού η συγκεκριμένη συνθήκη του  υπενθυμίζει το "τίποτά" του, προϊόντος του χρόνου παρωθείται να μεταλλαχθεί σε απόλυτο τίποτα.

Ο άνεργος είναι ένοχος. Είναι αναπολόγητος. Ο άνεργος έχει άδικο. Τελεί εν αδίκω. Ακόμη και δίκιο να έχει, εντούτοις έχει άδικο επειδή είναι άνεργος.

Ο άνεργος δεν προσμετράται, δεν σταθμίζεται, δεν λογίζεται. Απλά δεν υφίσταται!

Ο άνεργος δεν συγκρίνεται με οτιδήποτε υπαρκτό, γιατί απλούστατα είναι ανύπαρκτος. Κι αν υπάρχει, θα ήταν καλό να μην υπάρχει γιατί και η ύπαρξή του είναι ανύπαρκτη. Δεν υπάρχει. Δεν επιτρέπεται να υπάρχει. Κι αν λέει ότι υπάρχει, εντούτοις είναι σαν να μην υπάρχει.

Ο άνεργος δεν έχει αξία. Δεν είναι αξία. Είναι απαξία. Είναι η απόλυτη γνώση της απαξίας.

Ο άνεργος είναι η πλήρης λησμοσύνη. Είναι η τρομερή και κραυγαλέα υπόμνηση ότι οφείλει και πρέπει να τελεί εν λήθη.

Ο άνεργος δεν έχει τιμή. Είναι άτιμος, αλλά δεν μπαίνει σε κανένα πλαίσιο εκτίμησης ή αποτίμησης. Ως εκ τούτου είναι το άκρως αντίθετο του ατίμητου. Ο ατίμητος έχει υπερκεράσει κάθε τιμή. Ο άνεργος δεν αξίζει καμιά τιμή. Είναι η απόλυτη απουσία κάθε τιμής. Είναι το απόλυτο "υπο-τζάμπα" της κάθε τιμής. Είναι η απόλυτη απουσία κάθε τιμής. Και αυτό αποδίδεται με την α-τιμία που αποδίδεται στην ανεργία.

Ο άνεργος είναι άχρηστος. Δεν χρησιμεύει σε τίποτα. Δεν χρειάζεται σε τίποτα. Δεν του οφείλουν τίποτα. Δεν του οφείλεται τίποτα. Οφείλει όμως τα πάντα. Το φιλότιμο του λείπει. Χρωστάει τον αέρα που αναπνέει. Χρωστάει το φαί του και το νερό που πίνει δεν το δικαιούται.

Ο άνεργος είναι η ακραία έλλειψη της πλέον στοιχειώδους εγγύησης. Γιατί ο άνεργος είναι η πλήρης αφερεγγυότητα. Γιατί;  τι έχει να εγγυηθεί ο άνεργος;  Ο άνεργος δεν ζει. Τον "ζουν". Δεν παράγει τα μέσα της ύπαρξής του. Δεν δικαιολογεί την ύπαρξή του. Και για αυτό αποδεικνύεται ξανά ότι είναι άδικος.

ΣΩΣΤΑ!!! Αυτός που αξιοδοτεί, αποφασίζει και ποιος του κάνει και πιος δεν του κάνει. Έτσι είναι η μηχανή που σμιλεύει  "τι πρέπει να βιοί", "τι πρέπει να μην βιοί" και "τι πρέπει να λαθροβιοί". Έτσι ο άνεργος κείται μεταξύ νεκρότητος και λαθροβιώσεως. Λάθρα ζει. Λάθρα κινείται. Λάθρα υπάρχει και πορεύεται. Ο χρόνος κάθε μέρα τον καταργεί. Γιατί ο άνεργος είναι ο καταργούμενος, ο ακυρούμενος, ο αναιρούμενος. Ο άνεργος εσωτερικεύει την κατάργησή του, την ακύρωσή του, την αναίρεσή του.

Ο άνεργος εφόσον δεν δουλεύει, είναι αναπολόγητος. Δεν μπορεί να απολογηθεί. Δεν έχει δικαίωμα να απολογηθεί. Ο άνεργος είναι η απόλυτη απουσία κάθε δικαιώματος απολογίας. Ίσως το μόνο δικαίωμα που θα του επιτρεπόταν , θα συνίστατο στο να προβεί ο ίδιος στην αυτοκατάργησή του. Μάλλον τότε και μόνον τότε θα πρόσφερε υπηρεσίες. Αν όλο και περισσότεροι άνεργοι, σκέφτονταν έτσι ίσως να μειωνόταν ο ειδεχθείς αριθμός τους και μετά θα μειωνόταν το ποσοστό της ανεργίας. Να μια καλή υπηρεσία που θα πρόσφερε ο άνεργος στην μείωση των αρνητικών δεικτών της Εθνικής μας Οικονομίας. Θα ήταν πιο εύκολο για την επίτευξη του στόχου αυτού εάν ο ίδιος ο άνεργος και ο κάθε άνεργος προέβαινε ιδιοβούλως στην αυτοκατάργησή του. Μία καλή πρόταση προς τους κρατούντες θα ήταν η ίδρυση ενός φορέως που θα οδηγούσε στην εξάλειψη του βδελυρού αποστήματος της ανεργίας. Να ιδρύσουν λοιπόν οι κρατούντες τον οργανισμό με τον τίτλο: Φορέας Ομαλής Νουθέτησης Ολοτελών Σκυβάλων. Φ.Ο.Ν.Ο.Σ.!!!  Αυτή είναι η λύση.  Ο Φ.Ο.Ν.Ο.Σ. λοιπόν  θα πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στην Εθνική Οικονομία. Αφού ο άνεργος είναι σκύβαλο, και όσα σκύβαλα δεν αυτοκαταργούνται, τότε οι εργαζόμενοι του Φ.Ο.Ν.Ο.Σ.  θα ανελάμβαναν το εξαίρετο έργο της ομογενοποίησης όλων των υπάρξεων στο εργασιακό ιδεώδες των κρατούντων: Να φθάσει το ποσοστό ανεργίας στο 0 % και να σωθεί τοιουτοτρόπως η Εθνική Οικονομία. Μάλιστα ο τεχνολογικός εξοπλισμός του Φ.Ο.Ν.Ο.Σ. θα έπρεπε να είναι τέτοιας αιχμής, ώστε ο συντελεστής εξάλειψης ανεργοσκυβάλων ανά εργαζόμενο να έχει φθάσει στα ανώτατα όρια βελτιστοποίησής του. Όσο πιο άρτια στην τεχνοεξόντωση καθίσταται ο Φ.Ο.Ν.Ο.Σ. τόσο πιο ανταγωνιστική θα καταστεί η Οικονομία μας.

 

 Ο μνημονιακός, 25-06-2013