Για την κοινωνική μας αξιοπρέπεια και την Ελευθερία – Των Οικιών ημών…
Τάσου Σχίζα
Λίγες σκέψεις βασισμένες στο συγκλονιστικό σχόλιο του Μάνου Χατζιδάκι: "Το πρόσωπο του Τέρατος και ο φόβος μήπως το συνηθίσουμε" στο Τρίτο Πρόγραμμα της …ΕΡΤ (1978)
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του σχολίου αυτού ήταν:
« … Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του Τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη Φρίκη, να μας τρομάζει η Ομορφιά.
Ο …‘Frankenstein' έγινε πόστερ και στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου αγοριού. Το αγόρι ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι ολομόναχο χορεύει με πάθος ένα tango ελλειπτικό:
Δεν υπάρχει μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος και αριθμοί. Χίλιοι, πεντακόσιοι, πέντε χιλιάδες, δέκα, εκατό χιλιάδες, αριθμοί όχι εντελώς αποσαφηνισμένοι των εξαφανισθέντων, βασανισθέντων και νεκρών. Και το tango να συνεχίζεται, το δε ποδόσφαιρο στις φάσεις του, να κόβει την αναπνοή εκατομμυρίων θεατών επί της γης. Εκατομμύρια περισσότεροι απ' όσους εννοούνε ν' αντιδράσουνε στο τέρας, και εξαφανίζονται μες σε χαντάκια, σε ρεματιές ή στις αγροτικές ερημιές.
Από την ώρα που ο Frankenstein γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, o κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένιση του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά γιατί συνήθισε να φοβάται. Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να τό ανεχόμαστε.
Καί ή ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί καί τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του Τέρατος, πού προΐσταται, ελέγχει καί μας Κυβερνά.
Το ερώτημα περνάει απ' τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας:
Πώς θ' αντιδράσουμε και πώς δέν θα συμβιβαστούμε με το Τέρας;
Θυμάστε τι έγινε στην "Ερωφίλη", από την προηγούμενη φορά. Ο κόσμος της είχε για βασικές αξίες, το Ήθος, την Αλήθεια και την Ομορφιά.
Κι έτσι, όταν παρουσιαζότανε η μορφή ενός τέρατος, αναστάτωνε το κοινό αίσθημα εκ βαθέων, και προκαλούσε απρόσμενη, άμεση και καθοριστική αντίδραση:
Μόλις ο Βασιλιάς έβγαλε τον μανδύα του μεγαλείου του και το προσωπείο του αγαθού αρχηγού πατέρα, κι εφάνη στο πρόσωπο του η μορφή του Τέρατος (με τον διαμελισμό του Πανάρετου), ο Χορός από γυναίκες, ορμά πάνω του, τον ποδοπατά, τον θανατώνει και τον εξαφανίζει.
Αυτό σημαίνει πως ο Χορός των γυναικών αυτών, και δεν φοβήθηκε, αλλά και πως δεν θα μπορούσε ποτέ να μοιάσει με… το πρόσωπο του Τέρατος».
Λίγες σκέψεις:
Από την 5-5-2010 που ξεκίνησε η διαδικασία της «τελικής λύσης» για τον Ελληνικό λαό, καρφώθηκαν στο μυαλό μου τα συγκλονιστικά αυτά λόγια του Μάνου Χατζιδάκι.
Δεν χρειάζεται να τα έχει ακούσει κανείς για να καταλάβει τη βασική αλήθεια που φωτίζουν.
Την ανάγκη ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗΣ των κοινωνικών εγκλημάτων και την άμεση επιδίωξη ΤΙΜΩΡΙΑΣ, όχι (προφανώς) για λόγους «συναισθηματικούς», εκτόνωσης ή αντεκδίκησης, αλλά γιατί όταν η κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση εξυψώνεται στο επίπεδο της απόλυτης Φρίκης (του Τέρατος), τότε δεν υπάρχει χώρος για συνύπαρξη με τη Ζωή, δεν υπάρχει χώρος για …Κοινωνικά συμβόλαια.
Είναι, πιά, αγώνας της ΖΩΗΣ ενάντια στο ΘΑΝΑΤΟ. Αυτά τα απλά πράγματα, τα κατάλαβε το πιο ταξικό και λαϊκό κομμάτι της Κοινωνίας, ήδη από το μεγάλο Συλλαλητήριο της 5-5-2010 (κι έπειτα Ιούνιο 2011 και Φλεβάρη 2012).
Μίλησε για κλέφτες, Δολοφόνους, Τέρατα, «Κρεμάλες», εσχάτη προδοσία, Φυλακή κ.λ.π. και προσπάθησε να ορμήσει προς τη Βουλή (διαβλέποντας ότι αυτή είχε μετατραπεί πλέον σε ένα φρικιαστικό χουντικό Κ-Υ-νοβούλιο, το οποίο δεν είχε ούτε κάν «πλατωνική» σχέση με την Αστική δημοκρατία).
Και μόλις τα πράγματα έγιναν επικίνδυνα για το …Τέρας, πετάχτηκαν (ωσάν την πορδή), οι …. «έμπειροι». Τα «αντιμνημονιακά» και «ταξικά» κόμματα που σταυλίζονταν εκείνη την ώρα μέσα, νομιμοποιώντας την Συνταγματική εκτροπή που εξόφθαλμα συντελείτο.
Η Αλέκα και ο Αλέξης «δώρισαν» μονομιάς όλον αυτό τον κόσμο στο παρακράτος και στη …Χρυσή Αυγή (ούτε το… Jumbo δεν κάνει τέτοια δώρα).
Προκειμένου να μη διασαλευτεί η …δημοκρατική …ομαλότης, ξαφνικά όλος αυτός ο κόσμος αξιολογήθηκε ως …χρυσαυγίτες, επειδή …δύο τρείς από τους μπροστινούς, ήσαν ….καραφλοί !!.
(Να το ξέρετε αυτό όλοι οι …καραφλοί: Σύμφωνα με την Αλέκα και τον Αλέξη είστε …Χρυσαυγίτες. Οι έχοντες …τριχόπτωση είσαστε …εθνικιστές και οι καραφλοί, σε κάθε περίπτωση, χρυσαυγίτες).
Κι έτσι «μάθαμε» από την ΗΓΕΣΙΑ του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ (συνειδητά δεν αναφέρω από το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ, πολύ περισσότερο από τον κόσμο του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ), ότι στην Ελλάδα οι μόνοι που επιζητούν ΤΙΜΩΡΙΑ των υπευθύνων της κοινωνικής – ταξικής – εθνικής Γενοκτονίας του λαού μας, είναι (ή οφείλουν να είναι) ….χρυσαυγίτες.
Περίφημα !!!
Τότε και ο Χορός των γυναικών του Χατζιδάκι είναι …χρυσαυγίτισσες !!! (έχουν άλωστε ανάγκη από …γυναίκες στη Χ.Α.).
Κι έπειτα, μπήκε μπροστά η κασέτα:
Δεν φταίνε τα πρόσωπα, φταίει μόνον ο Καπιταλισμός. Εσχάτως από τους …αντιεξουσιαστές που έχουν πιάσει …πρώτο τραπέζι πίστα έξω από την …Κρατική τηλεόραση της ΕΡΤ, μαθαίνουμε ότι φταίει ο …Ολοκληρωτισμός. Προφανώς. Επίσης φταίει ο Βουδισμός, ο Ζωροαστρισμός, ο Χριστιανισμός, η Αγία Τριάδα και το Άγιο Πνεύμα.
Όπως για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δεν φταίει ο Κορκονέας, φταίει ο …Κρατισμός.
Για τους βασανισμούς που διέπραξε ο Μάλιος και ο Ντερτιλής δεν ευθύνονται οι ίδιοι, αλλά ο …Φασισμός. Για τα εγκλήματα των Ναζί δεν έφταιγαν οι ίδιοι, αλλά …ο Ναζισμός (το ίδιο ακριβώς πίστευε και ο …Βελουχιώτης).
Τέλος, για τα εγκλήματα των Τραπεζιτών & Κεφαλαιοκρατών, της Μέρκελ, Σόιμπλε, Μπαρόζο, Λαγκάρντ, του Γιώργου Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Πάγκαλου, Βενιζέλου, Σαμαρά, Δένδια, Φώτη Κουρέλη, όσων υπογράφουν το ένα Μνημόνιο πίσω απ' το άλλο, δολοφονώντας το λαό μας, όλα αυτά τα Τέρατα, δεν ευθύνονται ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, φταίει ΜΟΝΟΝ το Σύστημα.
Ελπίζω πως με ένα …ευχέλαιο, νηστεία, προσευχή και ένα καλό Τρισάγιο, μπορούμε να απαλλάξουμε την ανθρωπότητα και τις μέλλουσες γενεές απ' όλους αυτούς τους – ισμούς και να τελειώνουμε μια και καλή μαζί τους.
Κι έτσι, με τόσους «έμπειρους» τριγύρω, πώς να διατηρηθεί ζωντανή η Λαϊκή ΟΡΓΗ, πώς να μετεξελιχθεί σε ΑΝΩΤΕΡΟ στάδιο ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, όταν όλοι τριγύρω είναι με τους ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ …πυροσβεστήρες στο χέρι;
Κι έτσι, η πρωτογενής ανάγκη τουΛαού να αισθανθεί, εξωτερικεύσει τη ΔΙΚΑΙΗ οργή του (ως προϋπόθεση και ένστικτο κοινωνικής αυτοσυντήρησης, πιά) μετατρέπεται, μέρα τη μέρα, σε … athenspride.
Απ΄ την πρώτη μέρα, το πιο «οργισμένο» σύνθημα που μπόρεσε να εφεύρει η «καθώς πρέπει» Αριστερά ήταν το περίφημο:«Εεε, οοο, πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δώ, …Ούστ!!» (…ανατριχιάζει κανείς και οι παλμοί του χτυπούν… πιο γρήγορα, μόλις το ακούει).
Μπόλικες… σφυρίχτρες, τύμπανα, πολύχρωμες σημαίες και «δικαιώματα». Τον πρώτο ρόλο αναλαμβάνουν, πιά, οι Μ.Κ.Ο., οι «ομάδες Ψυχραιμίας» της πλατείας Συντάγματος και οι «συνελεύσεις» για το αν θα πρέπει να … παραμείνουν οι πάγκοι των μικροπωλητών στην πλατεία.
Κι έτσι έμεινε στα…ΑΖΗΤΗΤΑ, η απαίτηση ΤΙΜΩΡΙΑΣ, η ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ τιμωρία (δίκαιη και νόμιμη, όχι εκδικητική, μα σε κάθε περίπτωση: απρόσμενη, άμεση και καθοριστική, όπως λέει και ο Χατζιδάκις). Το Εκλογικό παζάρι να ‘ ναι καλά, «να μπαίνει κόσμος στο μαγαζί» και …όλα καλά.
Λίγοι άνθρωποι (και ακόμη πιό λίγοι πολιτικοί χώροι) επιμένουν σε αυτή την ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ.
Κι έτσι μας προέκυψαν εσχάτως και τα «Συνταγματικά τόξα» :
Κι έτσι, αυτοδιοικητικοί παράγοντες της …Ριζοσπαστικής και ….ανυπότακτης αριστεράς συναντιούνται με τον δοσίλογο Γιώργο Παπανδρέου για να τους …βοηθήσει στην υπόθεση του θαλάσσιου μετώπου της Πάτρας (να τους βοηθήσει ο άνθρωπος που το …ξεπούλησε !!).
Κι έτσι, φθάνουμε στο Σήμερα, στα Συλλαλητήρια έξω από την ΕΡΤ, χωρίς πολιτικούς φορείς (υποκείμενα) που θα οργανώσουν τη λαϊκή οργή στο δρόμο και θα οδηγούσαν σε Γενικές Απεργίες, δεν μιλάει (σχεδόν) κανείς για Τιμωρία των δολοφόνων μας.
Άχρωμες, άγευστες, αμήχανες συγκεντρώσεις περιπατητών, που μυξοκλαίνε υπό τους ήχους… Κλασσικής μουσικής, χορωδιών και πολλών πλαστικών σημαιών.
Αυτές τις μέρες οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ (οι οποίοι στην Αθήνα επέτρεψαν στους εργατοπατέρες και στα κομματόσκυλα να κάνουν εκπομπή με την εκατομμυριούχο celebritie των Μνημονίων κα Έλλη Στάη, τον γιαουρτοεισπράκτορα «του λαού» Γιώργο Νταλάρα και κάμποσους διατεταγμένους πρασινογαλαζοκόκινους δοσίλογους παπαγάλους, «συντάκτες» και εκδιδόμενους «εκδότες»), αυτές τις μέρες λοιπόν, οργανώνουν Συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα και ζητούν τη συμπαράσταση και τις απόψεις Φορέων, Σωματείων, πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων, συλλογικοτήτων και απλών πολιτών.
Στην Πάτρα, την Παρασκευή 7:30 μμ στην πλατεία Γεωργίου.
Οι ΑΠΟΨΕΙΣ μου εν τάχει:
– Σήμερα στην πατρίδα μας δεν ισχύει αστική δημοκρατία. Υπάρχει (ήδη από 5-5-2010) σαφής Συνταγματική εκτροπή και άνευ όρων εκχώρηση (από κυβέρνηση δοσίλογων) της Εθνικής και Λαϊκής κυριαρχίας.
– Οι υπεύθυνοι (όσοι υπέγραψαν τα σχετικά Μνημόνια, Δανειακές συμβάσεις, Νόμους, Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου) έχουν διαπράξει εσχάτη προδοσία και πρέπει να παραπεμφθούν, με αυτές τις κατηγορίες, στην αστική δικαιοσύνη. Αν η αστική δικαιοσύνη έχει «φόρτο εργασίας» αυτή την περίοδο, να παραπεμφθούν σε αρμόδιο Λαϊκό δικαστήριο που θα συσταθεί για αυτό τον ειδικό σκοπό.
– Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με Γενική πολιτική απεργία και Παλλαϊκά Συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα. Οι Έλληνες πολίτες (αν θέλουν να ζήσουμε ως ελεύθεροι άνθρωποι και όχι ως Χατζηαβάτες προσκυνημένοι, άβουλοι, καταθλιπτικοί, μοιραίοι), θα πρέπει να πούμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη: Όχι άλλα μπουζούκια και βιολιά, όχι άλλο Νταλάρα, Πάριο και Αλεξίου. Μετράμε νεκρούς, δολοφονημένους, «αυτοκτονημένους», άστεγους, άνεργους, ξεσπιτωμένους. Αν δεν μπορούμε (ή δεν θέλουμε) να κάνουμε τη ζωή μας όπως θέλουμε (και όπως πρέπει), τουλάχιστον ας μην την ευτελίζουμε (όπως θα μας έλεγε ο Καβάφης).
– Αμέσως μετά, ο λαός προχωράει σε Προκήρυξη ελεύθερων εκλογών, έχοντας απαγορεύσει τη συμμετοχή των «κομμάτων» που κατέλυσαν την αστική δημοκρατία (και μετατρέπουν τη χώρα σε αποικία χρέους, μέσω ΚΑΤΟΧΗΣ), καθώς και των νεοναζιστικών παρακρατικών οργανώσεων:
Αν όλοι Εμείς, συνάδελφοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, συνάδελφοι εργαζόμενοι στο δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, συνδικαλισμένοι και ασυνδικάλιστοι, ΑΝΕΡΓΟΙ, νέοι, μαθητές, φοιτητές, γονείς, άντρες και γυναίκες, αποφασίσουμε ότι αντίς να πράξουμε αυτό που οι Καιροί ζητούν από εμάς, προτιμάμε (ακόμη και μετά από τρία ολόκληρα χρόνια), τα μπουζούκια, τα βιολιά και τα κλαρίνα, τα μιξοκλάματα, τη ρηχή συγκίνηση και τον πολιτικαντισμό, τότε αντίς για οτιδήποτε άλλο ας πιαστούμε χέρι χέρι και ας ….τραγουδήσουμε όλοι μαζί:
«Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν…»
Τ. Σ., 20-06-2013
