Ο άνθρακας μας ενώνει
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Ένα ποτάμι φουσκωμένο,
ένα γυμνωμένο δέντρο,
ο κεραυνός
κι η φωτοχυσία μες τα σύννεφα
ωσάν σπασμός στ' ουρανού
την εκσπερμάτωση
Αυτό είναι το θέμα μας
η έκρηξη,
η μπόρα που ρέει μες το χείμαρρο
κι η μοναξιά του φυλλοβόλου
Στον κόσμο τούτο τον απερινόητο
όπου η σιωπή γίνεται απόγνωση
κι η έκρηξη ελπίδα
Αυτό είναι το θέμα μας
η αναγέννηση,
το δέντρο που περιμένει την άνοιξη
ν' ανθίσει
κι η μεταμόρφωση του σκώληκα μες
στο κουκούλι του
Έτσι αφού η παγωνιά μνημονεύει θάνατο
κι η άνοιξη ανάσταση
το θέμα μας είναι ο πόθος
κι η ανάληψη στο θάμβος τ' ουρανού
Ένας περίπατος στο ουρανόδασος
στις συστάδες των γαλαξιών
όπου φύεται σεβάσμιος παππούς μας
ο πανάγαθος ο άνθρακας
που μας περιβάλλει
Ακριβώς έτσι, το θέμα μας είναι
το κάτι βαθύτερο που μας ενώνει
Ο άνθρακας, η φωτοχυσία κι η έκρηξη
που ρίχνουν ζαριές στην τυχαιότητα
και γονιμοποιούν εξάρες
στην ομορφιά των λουλουδιών
Εκεί ακριβώς που τα βρίσκει σκούρα
ο ψευτόμαγκας,
ο χλεμπονιάρης θάνατος,
εκεί ακριβώς στην ομορφιά του κόσμου
27 Ιανουαρίου 2013, Γιάννης Ποταμιάνος
