Ο αστροναυαγός
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Διπρόσωπο και διφυές το φως
εμμένει στην αφωνία του
κι ο λόγος αμφίσημος
δηλώνει ανεπάρκεια
Γι αυτό,
όσο κι αν προσπαθεί να πετάξει
ο αστροκαπνισμένος ποιητής,
το ύψος αδιανόητο
κι οι κραυγές της τρέλας γοερές
Όμως όταν στο κουτί των θαυμάτων
χάνει το πρόσωπό της η γεωμετρία
Εκεί
στο σκοτεινό θάλαμο της φυσικής
που το μικρό συναντά το μέγα
Εκεί
σισύφειος ο αστροναυαγός
επισκευάζει τη σχεδία του
Ας τσακίζεται κάθε φορά
στους ουρανόβραχους
Αυτός ο ταπεινός, ο μέγας Άνθρωπος
31 Δεκεμβρίου 2012, Γιάννης Ποταμιάνος
