Το ρήγμα της Ανατολίας

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Βγήκαν στα ξάγναντα της Πόλης

                       κι' έσμιξαν με τους ανέμους

Να τραγουδήσουν  

                         Ελευθερία κι' Επανάσταση

Πέταξαν στα σύννεφα

                             σαν φύλλα φθινοπωρινά

κι' άρχισαν να πέφτουνε ξανά

                              με τη βροχή της άνοιξης

φέρνοντας μαζί τους βροντές, κραυγές

                                               και κεραυνούς

 

Έτσι που να θεριεύει ουρανός

                                        και να τρομάζουν

οι σιδερόφρακτοι άγγελοι με τις ασπίδες

 

Όχι δεν στέρεψε ο αγώνας, ρέει

               μέσα απ' τα ρήγματα του τείχους

που λάθρα χτίσανε ολόγυρά μας

Δείχνει το δάχτυλο του καιρού

                         προς τη μεριά του πλήθους

Ιαχές εφόδου ακούγονται 

                              απ' τις μεγάλες πολιτείες

 

Δείχνει το δάχτυλο του καιρού

                    τους αιμοστάλακτους ρήτορες

να μιλάνε πλέον με τα μάτια

Δείχνει τη σιωπή πίσω απ' το οδόφραγμα

αυτού που περιμένει η  δόξα

                                        να τον στεφανώσει

 

Βγήκαν στα ξάγναντα της Πόλης

                                      πολύχρωμα πουλιά

Πέταξαν στον ουρανό τα όνειρα

του άνεργου

              του φοιτητή, του μεροκαματιάρη

που βγήκαν στο Βόσπορο

ατρόμητα δελφίνια

                                να κυνηγήσουν ελπίδα

 

Αυτό το καλοκαίρι βλύσματα ρωγμών

      στο σεισμογόνο ρήγμα της Ανατολίας

προειδοποιούν ένδοξες δονήσεις

 

                       4 Ιουνίου 2013, Γιάννης Ποταμιάνος