Η Παιδεία στον βωμό της κομματοκρατίας

 

Του Δημήτρη Χρυσικόπουλου*

 

Το συγκεκριμένο άρθρο συμπληρώνει το προηγούμενο άρθρο με τίτλο «Η Παιδεία στον βωμό των Πανελλαδικών Εξετάσεων» και αυτό γιατί οφείλουμε να κλείσουμε την ιστορία αλλά να εξάγουμε τα συμπεράσματα που προκύπτουν (και τα οποία δυστυχώς για ακόμα μια φορά είναι τα ίδια).

Απλά να υπενθυμίσω ότι οι κινητοποιήσεις της ΟΛΜΕ δεν αφορούσαν αύξηση των μισθών των καθηγητών, ούτε κάποια δυσαρέσκεια για την επερχόμενη αύξηση στο ωράριο εργασίας τους. Αφορούσαν αποκλειστικά τη στήριξη και την αλληλεγγύη της στην απόλυση 10.000 αναπληρωτών, τη μετάθεση κατά το δοκούν 4.οοο μονίμων εκπαιδευτικών αλλά και τις συγχωνεύσεις σχολείων στα πλαίσια «εξοικονόμησης πόρων» (δηλαδή απαξίωσης και μαρασμού του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας).

Έχουμε πλήρη συναίσθηση της αγωνίας όλων των μαθητών κατά την είσοδο τους στον στίβο των πανελλαδικών εξετάσεων, αλλά από την άλλη πλευρά δε μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον αγώνα της ΟΛΜΕ παρά έως έναν δίκαιο αγώνα αλληλεγγύης όχι μόνο προς τους, πλέον άνεργους, συναδέλφους τους αλλά και προς τη κοινωνία.

Στην απόφαση της ΟΛΜΕ, η δοσίλογοι της τριπροδοτικής κυβέρνησης (ΝΔΠΑΣΟΚΔΗΜΑΡ) απάντησαν με την έκδοση φύλλων πορείας και τον ωμό εκβιασμό απόλυσης όσων δεν υπακούσουν στις διαταγές. Προφανώς, υπήρχε εκτίμηση πως η απεργία θα έβλαπτε τη δημόσια εικόνα του πρωθυπουργού κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στη Κίνα ή ακόμα ότι θα μπορούσε να πυροδοτήσει κινητοποιήσεις στο μαθητικό ή φοιτητικό κόσμο.

Αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (από το σταλινικό ΠΑΜΕ του ΚΚΕ έως τον ΣΥΡΙΖΑ και την εθνικοσοσιαλιστική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) κινήθηκαν άμεσα προκειμένου να καταδικάσουν την επερχόμενη απεργία αλλά και να νουθετήσουν τους καθηγητές ώστε να αλλά εκτελέσουν τα καθήκοντα τους κατά τα προβλεπόμενα.

Ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα σε πλήρη διάταξη και συνεργασία εναντίον μιας ολομόναχης ΟΛΜΕ και των καθηγητών που τα λυμματοκάναλα του συστήματος αποκαλούσαν βολεμένους και κοπρίτες από το πρωί έως το βράδυ .

Την επόμενη ημέρα ήταν η σειρά της ΑΔΕΔΥ (!!!) αλλά και της ΓΣΕΕ να γυρίσουν και αυτοί με τη σειρά τους τη πλάτη στην ΟΛΜΕ αποδεικνύοντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε πλήρη αποσάθρωση έχοντας παραδοθεί πλήρως στις εντολές των πολιτικών κομμάτων που εδώ και χρόνια έχουν εισχωρήσει σε αυτό. Οι καθηγητές εντελώς μόνοι, ενάντια σε ένα ολόκληρο πολιτικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο που προσκυνά στις εντολές της Τρόικας.

Η απεργία ανεστάλη, η τάξις αποκαταστάθηκε και η διαγραφή του προέδρου της ΟΛΜΕ από το κόμμα της ΝΔ, σαν μέσο παραδειγματισμού των ανυπάκουων στελεχών, ήταν το κερασάκι στη τούρτα.

Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα από αυτή την ιστορία;

Όταν οι πολίτες εκχωρούν εξουσία σε ένα κόμμα, χωρίς το δικαίωμα της ανά πάσα στιγμής ανάκλησης της, εκχωρούν εξουσία σε μία συλλογική οντότητα, που εύκολα μπορεί να εκβιαστεί, να εξαγοραστεί και τελικά να στραφεί εναντίον τους.

Όταν οι εργαζόμενοι  εκχωρούν εξουσία σε έναν συνδικαλιστικό φορέα, χωρίς το δικαίωμα της ανά πάσα στιγμής ανάκλησης της, εκχωρούν εξουσία σε μία συλλογική οντότητα, που εύκολα μπορεί να ποδηγετηθεί, να εξαγοραστεί και τελικά να στραφεί εναντίον των εργασιακών τους δικαιωμάτων και των εργασιακών τους κεκτημένων.

Η λύση προκειμένου να γκρεμίσουμε αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα ονομάζεται Άμεση Δημοκρατία. Μια δημοκρατία στην οποία η εξουσία δεν πηγάζει απλώς από τους Έλληνες Πολίτες, αλλά παραμένει σε αυτούς κάθε στιγμή, με δυνατότητα άμεσης ανάκλησης οποιουδήποτε αιρετού, οποιαδήποτε στιγμή οι πολίτες ή οι εργαζόμενοι το κρίνουν σκόπιμο.

Στο Πατριωτικό Μέτωπο συνεχίζουμε με συνέπεια τον αγώνα που ξεκινήσαμε πριν τρία χρόνια, καλώντας τους Έλληνες και τις Ελληνίδες να ενώσουν τις φωνές τους με τη δική μας φωνή, διεκδικώντας την εξουσία που θα έπρεπε αλλά δεν έχουμε.

Να καταθέσουμε λοιπόν εδώ και το σχετικό άρθρο του Νέου Αμεσοδημοκρατικού Συντάγματος, το σχετικό με την παιδεία. Αφού φυσικά προσθέσουμε πως ως πρότυπο επεξεργαστήκαμε αυτό της Φιλανδίας (με την Πρεσβεία της οποίας είχαμε αλλεπάλληλες συναντήσεις), της οποίας το εκπαιδευτικό σύστημα, θεωρείται, αν όχι το καλύτερο, από τα καλύτερα στον κόσμο.

Στο Φιλανδικό σύστημα παιδείας, βασισμένο στην αρχαία ελληνική σκέψη, ο εκπαιδευτικός είναι το «κέντρο της μάθησης». Εργάζεται από 11 έως 17 ώρες την εβδομάδα, και ο μαθητής, μέχρι την Τρίτη Γυμνασίου, δεν φορτώνεται με άχρηστη μάθηση, αλλά με βάσεις μάθησης που αφορούν στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του. Με κεντρικό στόχο, να μπορεί  να κάνει στη συνέχεια στο Λύκειο, τις Τεχνικές σχολές, τα Πολυτεχνεία και τα Πανεπιστήμια, τις επιλογές ζωής του.

Οι προτάσεις λοιπόν του ΟΟΣΑ, για περισσότερες ώρες διδασκαλίας, με το μοντέλο της παραγωγής μαθητών/κιμά, μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους. Όπως κάθετα αντίθετους μας βρίσκουν οι κατοχικοί κυβερνήτες της χώρας, αλλά και τα παπαγαλάκια τους από την άκρα δεξιά, έως την άκρα αριστερά, οι οποίοι μαζικά ωθούν την παιδεία και τους εκπαιδευτικούς, στην πλήρη τους χειραγώγηση από το κομματικό κράτος και φυσικά την περαιτέρω υπονόμευση της παιδείας.

Τα παιδιά μας, δεν χρειάζονται περισσότερη εκπαίδευση. Χρειάζονται ποιοτική εκπαίδευση. Οι εκπαιδευτικοί μας δεν χρειάζονται περισσότερη καταπίεση/χειραγώγηση, επιθεωρητές και κομματικούς επιτρόπους δήθεν αξιολόγησης. Χρειάζονται κανόνες, μέσα στους οποίους θα μπορέσουν να αναπτύξουν το εκπαιδευτικό τους έργο και κυρίως τη σχέση τους με τους μαθητές τους. Μια σχέση η οποία ενώ όλοι γνωρίζουν πως είναι απόλυτα απαραίτητη για να θεμελιωθεί σε βάσεις γερές το εκπαιδευτικό έργο, τείνει να εξαφανιστεί πλήρως, με την εντατικοποίηση των μαθημάτων, τα οποία είναι πια για τους μαθητές, ένας καθημερινός κακός εφιάλτης.

Υπό αυτήν την έννοια, με την πρότασή του το Κίνημά μας, έχει την πιο ολοκληρωμένη θέση για την Παιδεία, για το αύριο του τόπου μας, για το αύριο των νέων γενιών.

Δείτε τα σχετικά άρθρα του Νέου Αμεσοδημοκρατικού Συντάγματος, το σύνολο του οποίου μπορείτε να βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση, http://www.pamet.gr/constitution.php

 

Αθήνα, 18 Μαΐου 2013.

 

* Δημήτρης Χρυσικόπουλος, Αντιπρόεδρος του Πατριωτικού Μετώπου.  

 

ΠΗΓΗ: 18 Μαΐου 2013

από:	Πατριωτικό Μέτωπο <pametopo@gmail.com>
απάντηση-προς:	pametoporeply@gmail.com
προς:	manitari.tou.bounou@gmail.com
ημερομηνία:	18 Μαΐου 2013 – 4:04 μ.μ.
θέμα:	Η Παιδεία στον βωμό της κομματοκρατίας.
:	Αυτό είναι σημαντικό κυρίως επειδή εστάλη απευθείας σε εσάς.