ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Της Αγγελικής Φατούρου*
Η πρόταση της ΟΛΜΕ για απεργία στις Εξετάσεις δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Αποτελούσε τη συμπύκνωση, προέκταση και κατάθεση της αγωνίας χιλιάδων εκπαιδευτικών που βλέπουν το Δημόσιο σχολείο να απαξιώνεται, το μισθό και τη σύνταξη να σφαγιάζονται και τις σταθερές εργασιακές σχέσεις να καίγονται στην πυρά.
Στην ουσία, η πρόταση για απεργία στις εξετάσεις, που κατατέθηκε πρώτα από τις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις [25/4 δημόσια και στο ΔΣ της ΟΛΜΕ], ήταν το ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής ενός ιστορικού κλάδου, που είδε, ιδιαίτερα την τελευταία τριετία, το δημόσιο σχολείο να διαλύεται, τα εισοδήματά του να μειώνονται κατά 40%, το μέλλον του στο Δημόσιο Σχολείο να είναι επισφαλές [με τις απολύσεις και τις αναγκαστικές μεταθέσεις], το φάντασμα της γενικευμένης απομόρφωσης να απειλεί ένα μεγάλο μέρος του μαθητικού πληθυσμού και μια νεολαία να σέρνεται καταδικασμένη στην αμάθεια, την ανεργία και την κακοπληρωμένη εργασία, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, χωρίς παρόν και μέλλον. Ως εκ τούτου η απεργία ήταν ΔΙΚΑΙΗ.
Η κυβέρνηση Σαμαρά, έχοντας στο πλευρό της ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜ.ΑΡ, Χρυσή Αυγή και ΜΜΕ έδειξε για άλλη μια φορά, ακόμα πιο αποκρουστικά, το αντιλαϊκό, αυταρχικό πρόσωπό της. Εντός και εκτός Ελλάδας, ο Σαμαράς, στο ρόλο νέας Θάτσερ, επιδιώκει να συνδυάσει τη νέα φτώχεια με την άγρια καταστολή. Με την πρωτοφανή απόφαση για προληπτική επιστράτευση 85.000 καθηγητών, η κατασταλτική πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά,σε συνέχεια των ανάλογων μέχρι σήμερα πρακτικών της, επιβάλλει τον αυταρχισμό σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής και το βάθεμα του πολιτικού εκφασισμού (πχ Σκουριές, ΠΟΕ – ΟΤΑ, εργαζόμενοι ΜΕΤΡΟ, ναυτεργάτες κλπ), στοχοποιώντας την αγωνιζόμενη Αριστερά και τα Συνδικάτα που διεκδικούν.
Ανοιχτά υπονομευτικό, έως και απεργοσπαστικό ρόλο, στην προτεινόμενη απεργία έπαιξαν και οι ηγεσίες των ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ, με δηλώσεις και πράξεις τους, με αποκορύφωμα την άρνησή τους να κηρύξουν πανεθνική απεργία στις 17/5. Οι κρατικοί συνδικαλιστές, πρωτίστως των ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, έδωσαν χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση στην πιο κρίσιμη στιγμή του αγώνα μας, ακόμα και στις Ομοσπονδίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που -εκτός της ΔΟΕ- ΚΑΜΙΑ δεν προκήρυξε απεργία για τις 17/5 όπως επίμονα ζητούσε η ΟΛΜΕ [με απόφασή της από την Παρασκευή 10/5].
Αρωγός της άθλιας και βάρβαρης πολιτικής της ΝΔ και της τρικομματικής συμπαιγνίας έγινε αντικειμενικά η ηγεσία του ΚΚΕ που με την κατεύθυνση και την πρακτική της [βλ. προτάσεις ΠΑΜΕ για 48ωρη απεργία εκτός εξετάσεων, δηλώσεις Σοφιανού στο ΜΕΓΚΑ ότι δεν πρέπει να γίνει απεργία στις εξετάσεις, μάλιστα με επιχειρήματα από το βαρύ οπλοστάσιο του αντίπαλου μπλοκ, όλες οι κινήσεις τους μέχρι και τις ΓΣ των ΕΛΜΕ, το γεγονός ότι ούτε μια Ομοσπονδία ελεγχόμενη από το ΠΑΜΕ δεν προκήρυξε ούτε απεργία, ούτε στάση εργασίας, ούτε καν συλλαλητήριο για τις 17/5, κλπ] και το σεχταριστικό – διασπαστικό της ρόλο λειτουργεί υπονομευτικά στην ενότητα των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Αντίστοιχα ο ΣΥΡΙΖΑ δια του προέδρου του αρνήθηκε μέχρι τέλους να καλύψει με δήλωσή του την έμπρακτη υποστήριξή του τόσο στην απόφασή μας για απεργία ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, όσο και κυρίως στο σπάσιμο της επιστράτευσης μέσω της απεργίας και τελικά με κεντρική του απόφαση "απέσυρε" τους συνδικαλιστές του προέδρους των ΕΛΜΕ από την υλοποίηση της απεργίας, η οποία είχε αποφασιστεί από το 92% των ΕΛΜΕ, με παρουσία στις μαζικές γενικές συνελεύσεις που προηγήθηκαν πάνω από 20.000 εκπαιδευτικών. Η πολιτική του "ώριμου φρούτου" και της υποταγής στο συντηρητισμό της εν δυνάμει εκλογικής του πελατείας δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά και την παράδοση των εργατικών-πολιτικών και κοινωνικών αγώνων του τόπου μας. Αποκαλύπτεται, έτσι, και η πραγματική φυσιογνωμία και ο ρόλος του κόμματος αυτού.
Εμείς επιμείναμε μέχρι τέλους στην πραγματοποίηση της απεργίας, θεωρώντας ότι οι πολιτικοί και κοινωνικοί όροι θα διαμορφώνονται ραγδαία μέχρι και την Παρασκευή το πρωί, θέτοντας σαν κεντρικό ζήτημα ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να ανατρέψουμε μια κεντρικά ειλημμένη απόφαση όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων και των συνδικαλιστών τους.
Αλλά τίποτε δεν τέλειωσε! Η υπόθεση της εκπαίδευσης και των αγώνων των εκπαιδευτικών αφορά την κοινωνία, όλο το εργατικό κίνημα, τα συνδικάτα και την Αριστερά. Με την ανεργία να καλπάζει, τις μαζικές απολύσεις να πλήττουν όλο και μεγαλύτερα κομμάτια των εργαζομένων, τη δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία να καταρρέουν, την κρατική βία και τρομοκρατία να θεριεύουν μόνο ένας δρόμος απομένει, αυτός της μαζικής αντίστασης.
Ο αγώνας είναι πολιτικός, ενάντια στο σύνολο των μνημονιακών μέτρων και της πολιτικής κυβέρνησης-Ευρωπαϊκής Ένωσης -ΔΝΤ, στρέφεται ενάντια στην πολιτική βαρβαρότητα, τον αυταρχισμό και την εξάρτηση από τον ιμπεριαλισμό, αφορά την Παιδεία, την εργασία και τη Δημοκρατία. Η αντίσταση και η ανατροπή της βάρβαρης αυτής πολιτικής αποτελεί υπόθεση όλου του λαού. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο και κανείς δεν μπορεί μόνος του να σταματήσει τη λαίλαπα της αντιλαϊκής πολιτικής τους. ΕΝΙΑΙΟΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ πρέπει να είναι η απάντησή μας και σ΄αυτήν την κατεύθυνση θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.
* ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΦΑΤΟΥΡΟΥ,μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ
17-5-2013
Σημείωση: Θα δημοσιευθεί στην αυριανή 'ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ"
