Η βία στην εποχή της παγκοσμιοποίησης

 

Του Τάκη Φωτόπουλου*

 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η βία στη Νέα Διεθνή Τάξη που ανέτειλε με την ανάδυση της παγκοσμιοποίησης (που μόνο νεοφιλελεύθερη μπορεί να είναι στο σύστημα της οικονομίας της αγοράς, παρά τα αποπροσανατολιστικά παραμύθια της «Αριστεράς») και την κατάρρευση του «Υπαρκτού», έχει μαζικοποιηθεί. Όχι μόνο διεθνώς, αλλά και στη χώρα μας, όπου η οικονομική βία που ασκεί η Υπερεθνική ελίτ σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων (μέτρα φτωχοποίησης, καθιέρωση εργασιακού Μεσαίωνα, ξεπούλημα κοινωνικού πλούτου κ.λπ.) αναπόφευκτα συνοδεύεται από την πρωτόγνωρη ένταση της κρατικής βίας που ασκούν οι …κλητήρες  της ελίτ αυτής  που παριστάνουν τους κυβερνήτες μας.

Έστω και αν αυτή συνήθως παίρνει τη μορφή απειλής μαζικής βίας, αφού δεν είναι συχνά αναγκαία η άσκησή της. Αλλά είναι πράγματι απελπιστικές συνήθως οι αναλύσεις της βίας σήμερα από μια Αριστερά που, στερούμενη αναλυτικών εργαλείων για την ερμηνεία του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης και τη συνακόλουθη ένταση της βίας, προσπαθεί να την αναλύσει με εργαλεία του 19ου αιώνα ή των αρχών του 20ου. Παράλληλα, κάποιοι αμεσοδημοκράτες της συμφοράς ανάγουν το φαινόμενο της βίας σήμερα στην… έλλειψη αμεσοδημοκρατικών μορφών οργάνωσης, φέρνοντας για παράδειγμα τις συνελεύσεις των αγανακτισμένων  στην Ελλάδα και αλλού που δήθεν ανέδειξαν την αξία της συλλογικής δύναμης έναντι της βίας. Και αυτό, όταν άρκεσε η χρήση ήπιας (σχετικά) βίας από το κράτος για να εξαφανιστεί το «κίνημα» των αγανακτισμένων παγκοσμίως!

Αναπόφευκτα, η βία που ξεκινά «από πάνω» και μένει, κατά κανόνα, ατιμώρητη, επεκτείνεται στη συνέχεια σε προνομιούχα κοινωνικά στρώματα, όπως οι εγκληματίες τσιφλικάδες της Μανωλάδας, οι οποίοι εγκληματούν συστηματικά, ακριβώς γιατί έχουν εξασφαλισμένη την ατιμωρησία. Η εναλλακτική «βολική» εξήγηση είναι ότι αυτά αποτελούν ρατσιστικά φαινόμενα. Όπως αντίστοιχα φθάνουν σήμερα πολλοί στην «Αριστερά» να κατηγορούν έμμεσα  για ρατσισμό (αν όχι για φασιστικές τάσεις!) το 10-15% του λαού που όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις προτίθεται να ψηφίσει Χρυσή Αυγή. Έτσι, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, έχουμε και…αντιφασιστικές διαδηλώσεις, λες και είμαστε στη δεκαετία του 1930 που βασίλευε το κράτος-έθνος! Όμως, αυτό δεν είναι τυχαίο γιατί αυτές τις άκρως αποπροσανατολιστικές απόψεις για τα αίτια της σημερινής οικονομικής αλλά και ηθικής εξαθλίωσης τις παράγουν τα ίδια τα πολιτικά και ιδεολογικά όργανα της παγκοσμιοποίησης και κατόπιν τις αναπαράγει η «Αριστερά». Δηλαδή, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, τα ελεγχόμενα από τις ελίτ ΜΜΕ που ωφελούνται από την παγκοσμιοποίηση, και οι ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από τα διάφορα «ευαγή» ιδρύματα τύπου Σόρος για να προπαγανδίζουν την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης που θεμελιώνεται στην ιδεολογία των ατομικών δικαιωμάτων (που δικαιολόγησε τη σφαγή του λαού της Λιβύης χθες και αυτή της Συρίας αύριο).

Έτσι αποπροσανατολίζουν  τα λαϊκά στρώματα για τις πραγματικές αιτίες της καταστροφής τους, που δεν έχουν βέβαια σχέση με την άνοδο του …φασισμού και του ρατσισμού αλλά με τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση που είναι επίσης η απώτερη αιτία της μαζικής αύξησης της μετανάστευσης από τον Νότο – σήμερα και από τον Ευρωπαϊκό Νότο στον οποίο ανήκει και η Ελλάδα. Αντί δηλαδή η Αριστερά να οργανώσει μαχητικές διαδηλώσεις κατά του κράτους που ανέχεται τα κρούσματα ρατσιστικής βίας από ολιγάριθμους ανεγκέφαλους τραμπούκους εναντίον εξαθλιωμένων μεταναστών που μας εξευτελίζουν σαν λαό,  (ή – αν το κράτος αγνοήσει τις διαδηλώσεις αυτές – να οργανώσει επιτροπές περιφρούρησης των μεταναστών), οργανώνει …αντιφασιστικές διαδηλώσεις! Και αυτό, όταν και μόνο η έξοδός μας από την ΕΕ και η ακύρωση της συναφούς συνθήκης του Δουβλίνου θα ήταν σημαντικό βήμα στην επίλυση του προβλήματος των παράνομων μεταναστών, οι οποίοι άλλωστε είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούν βασικά την Ελλάδα σαν διαμετακομιστικό κέντρο.

Η ίδια «Αριστερά» δέχεται χωρίς αντίλογο την αποπροσανατολιστική προπαγάνδα των συστημικών ΜΜΕ ότι δήθεν θα μας σώσει η εξωστρέφεια (δηλαδή η παραπέρα ενσωμάτωση μας στη παγκοσμιοποιημένη οικονομία) που ήταν όμως η απώτερη αιτία για τη σημερινή κρίση.[1]  Σε ένα μάλιστα λόγο-μνημείο ιστορικής ασχετοσύνης, ο αρχηγός της κοινοβουλευτικής Χούντας τόνισε ότι η  Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας για να επιβιώσει στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, αναφέροντας ως ιστορικά παραδείγματα χωρών με ανάλογο μέγεθος που μέσα σε συνθήκες ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών κατάφεραν να αναπτυχθούν … την Ολλανδία, Σκανδιναβικές χώρες, και το Ισραήλ. Φυσικά ακόμη και πρωτοετής φοιτητής Οικονομικής Ιστορίας ξέρει ότι οι μεν πρώτες χώρες ανήκαν στο κλειστό κλαμπ των μητροπολιτικών κέντρων ήδη από τον 19ο αιώνα, το δε Ισραήλ είναι μια χώρα εποίκων από τα μητροπολιτικά βασικά κέντρα με μαζική εισροή κεφαλαίων από τους απανταχού Σιωνιστές. Όμως, μολονότι ανάπτυξη με την έννοια της αύξησης του ΑΕΠ μπορεί πράγματι να σημειωθεί και στην Ελλάδα αν η Κινεζοποιημένη εργασία προσελκύσει κάποιες επενδύσεις, τέτοιου είδους «ανάπτυξη» έχει και η …Ινδία, όπως και η Κίνα, όπου το 80-90% του λαού ζουν σε άθλιες συνθήκες, χωρίς βασικές υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης κ.λπ…

[1]  Βλ. Η Ελλάδα ως Προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ (Γόρδιος, 2010) κεφ. 3

*http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

ΠΗΓΗ: Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (21 Απριλίου 2013). Το είδα: 21-04-2013, http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2013/2013_04_21.html