Χρυσάφι ή κάρβουνα;

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

Κάποιοι πληρωμένοι κονδυλοφόροι, με βαρύγδουπους τίτλους και διατεταγμένη αποστολή ψάχνουν, τάχα να ρίξουν «άπλετο» φως σχετικά με το, ποιοι, πότε και πώς έγραψαν τα Ευαγγέλια και γενικότερα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης.

Στην πραγματικότητα αυτό, που πολλοί επιδιώκουν είναι να σπέρνουν την αμφιβολία και τη σύγχυση στους απλούς ανθρώπους. Έτσι ώστε να σκέφτονται και να λένε:

Αφού υπάρχουν τόσες αμφιβολίες και αφού δεν είναι ξεκαθαρισμένο ποιοι, πότε και κάτω από ποιες συνθήκες, έγραψαν τα ευαγγέλια και γενικότερα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, τι να πιστέψει κανείς και τι να πάρει στα σοβαρά!…

Και, όπως λέει ο λαός, «ο λύκος την αντάρα χαίρεται». Αφού θαμπώσουν τους ανθρώπους με το άπλυτο (αντί για το «άπλετο») φως της σύγχυσης και της συσκότισης, έρχονται στη συνέχεια να μας περιλούσουν και με το βρώμικο φως των πάσης φύσεως αιρετικών τους προκαταλήψεων.

 

Και ποια είναι η απάντηση σ' αυτή την περίπτωση; Είναι νομίζω απλή:

Τα Ευαγγέλια και τα υπόλοιπα βιβλία της Αγίας Γραφής γράφτηκαν, όταν και όπου και απ' αυτούς, που επέλεξε και φώτισε το Άγιο Πνεύμα. Και η μεγίστη απόδειξη είναι ότι χαρακτηρίζονται για τη σοφία της απλότητάς τους και την απλότητα της σοφίας τους.

Δεν έχουν τίποτε απ' το διεστραμμένο και συνεστραμμένο γράψιμο των διαφόρων αιρετικών και πολλών άλλων, που γίνονται ακατανόητοι και αναξιόπιστοι και καταγέλαστοι. Επειδή ακριβώς στην προσπάθειά τους να κάνουν το άσπρο μαύρο, υποστηρίζουν θέσεις και απόψεις, που αλληλογρονθοκοπούνται μεταξύ τους.

Και μέσα σ' αυτό το άπλυτο και ακάθαρτο και βρώμικο φως και τη σκοτοδίνη τους και τη σύγχυσή τους, συγχέουν και συσκοτίζουν και τα νοήματα του Ευαγγελίου.

Το Ευαγγέλιο δεν είναι ένα φιλολογικό κείμενο, για να μπορεί να το διαβάσει και να το αντιμετωπίσει κανείς λεξιλογικά και σχολαστικά. Δεν είναι γραμμένο εγκεφαλικά, για να το περικλείσει και να το επεξεργαστεί μέσα στη στενόχωρη και αλλοπρόσαλλη κρανιοεγκεφαλική του κάψα. Το Ευαγγέλιο είναι γραμμένο με την καρδιά και μόνο με την καρδιά μπορεί κάποιος να το προσεγγίσει.

Το Ευαγγέλιο είναι το βιβλίο της απλότητας, της αγάπης και της δικαιοσύνης. Και, για να το καταλάβει και να το εγκολπωθεί κάποιος, χρειάζεται να διαθέτει κι αυτός πνεύμα απλότητας, δικαιοσύνης και αγάπης.

Αν κάποιος αντιμετωπίσει το κείμενο της Αγίας Γραφής με σχολαστικότητα και προκατάληψη, θα καταλήξει στους αντίποδες του Ευαγγελίου. Και θα καταλάβει, ενδεχομένως, τα τελείως αντίθετα από αυτά, που λέει το Ευαγγέλιο.

Όταν όμως το πλησιάσει με αγάπη, θα ιδεί να ξεδιπλώνονται μπροστά του παράδεισοι ομορφιάς και σοφίας. Και όσο περισσότερο θα θαυμάζει, τόσο περισσότερο το θαύμα και το μυστήριο θα του αποκαλύπτουν τα μυστικά τους…

Και αυτό θα συμβαίνει, γιατί στην περίπτωση αυτή θα έχει συνεργάτη του και συμμέτοχο το Άγιο Πνεύμα. Γιατί, χωρίς το Άγιο Πνεύμα όλες οι πόρτες θα είναι κλειστές και απρόσιτες. Οι λέξεις και οι φράσεις και τα οποιαδήποτε κείμενα θα κρύβουν τη μυστική τους ομορφιά και το αποτέλεσμα θα είναι η μάταιη περιπλάνηση και απογοήτευση.

Με το Άγιο Πνεύμα ανοίγονται όλες οι πόρτες. Οι λέξεις, οι φράσεις, τα κείμενα έχουν να μας αποκαλύψουν τόσα και άλλα τόσα ακατάληπτα μυστικά και ομορφιές.

Αυτός, που πλησιάζει το Ευαγγέλιο, χωρίς αγάπη, το παθαίνει ωσάν αυτούς, που ονειρεύονται θησαυρούς. Οι οποίοι, σύμφωνα με την παράδοση, όταν ανακοινώσουν το όνειρό τους και σε άλλους, αντί για θησαυρούς, βρίσκουν κάρβουνα. Κάρβουνα βρίσκουν και οι αιρετικοί, απ' τα οποία μουτζουρώνονται και οι ίδιοι και μουτζουρώνουν και άλλους με τη μουτζούρα των αιρέσεών τους. Ενώ αυτός, που πλησιάζει το Ευαγγέλιο με αγάπη βρίσκεται μπροστά σε ένα ανεξάντλητο χρυσωρυχείο.

 

Και πού και πώς μπορεί κάποιος να βρει το Άγιο Πνεύμα;

 

Δε χρειάζεται, όπως λέει ο ψαλμωδός, να ανεβεί στον ουρανό ή να κατεβεί στα βάθη της θάλασσας ή στα έγκατα της Γης, για να το ανακαλύψει. Γιατί το Άγιο Πνεύμα είναι δίπλα μας και μέσα μας. Είναι πανταχού παρόν.
Και πρώτα-πρώτα με χίλιες γλώσσες μας μιλάει μέσα απ' το φυσικό μας περιβάλλον. Ο Κύριλλος Ιεροσολύμων-κι αν δεν κάνω λάθος και ο Χρυσόστομος- λένε:

Ποιος έχει θέσει και διατηρεί σε λειτουργία όλα αυτά τα θαυμάσια και ανεξάντλητα μυστήρια, που μας δίνουν την ανεξάντλητη ποικιλία μέσα στον κόσμο της φύσεως; Ποιος τεχνούργησε τα θαυμάσια εργαστήρια, που δίνουν την ποικιλία των αρωμάτων και των χρωμάτων στα λουλούδια; Ή την ποικιλία των χρωμάτων και των κελαηδισμάτων στα πουλιά; Που ευφραίνουν και ξεκουράζουν τις αισθήσεις μας και την ψυχή μας; Σε αντίθεση με το τρισβάρβαρο ορυμαγδό κάποιων μοντέρνων, λεγόμενων, μουσικών, που βασανιζόμαστε και υποφέρουμε, καθώς τις ακούμε. Κι ακόμη ποιος έχει οργανώσει και κινεί τη δική μας σκέψη; Και μας παρέχει την ικανότητα της ομιλίας. Και τόσα άλλα δυσεξαρίθμητα και αξιοθαύμαστα!…

Ο Αριστοτέλης βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση, μας μιλάει για την εντελέχεια. Αλλά αυτή την εντελέχεια, που, μέσα σ' ένα ασήμαντο βελανίδι, για παράδειγμα, σαν σε ηλεκτρονικό εγκέφαλο, κρύβει το θαυμάσιο εργοστάσιο μιας ολόκληρης βελανιδιάς, ποιος την οργάνωσε και ποιος την κατευθύνει;

Οι Πατέρες φωνάζουν: Το Άγιο Πνεύμα! Αυτό το ίδιο, που με μια φούχτα αγράμματους, στην πλειονότητά τους, και άοπλους και πάμπτωχους άλλαξε την όψη του κόσμου.

 

Ναι! Αλλά θα αντιτείνουν κάποιοι, γιατί δεν άλλαξε και την άρχουσα αναρχία;

Γιατί, απλούστατα, όπως μας λέει το Ευαγγέλιο, όποιος έχει πονηρά και άπληστα και άδικα μάτια, δεν μπορεί να ιδεί την ομορφιά του κόσμου και του Ευαγγελίου. Και παραμένει φυλακισμένος στο ψέμα και στο σκοτάδι. Και μεταβάλλει το χρυσάφι, που μας προσφέρει ο Θεός σε κάρβουνο και καταστροφή…

Ενώ το Άγιο Πνεύμα αλλάζει και καθοδηγεί εκείνους, που έχουν, απλά-καθαρά και ξάστερα δηλαδή- μάτια. Και τους οδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν»!…

Την αλήθεια, που ελευθερώνει απ' όλες τις σκλαβιές. Και μας χαρίζει «φως, περισσότερο φως»!…

 

Παπα-Ηλίας, 10-10-2009

http://papailiasyfantis.wordpress.com
http://papailiasyfantis.blogspot.com
E-mail: papailiasyfantis@gmail.com