Ωδή στο μικρό αφγανόπουλο

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

 

Μη κλαις μικρό παιδί της ξενιτιάς

στις γραμμές του τραίνου.

Έτσι μπράβο,

τάϊσε τα πολλά περιστέρια,

 που σε κύκλωσαν

μόλις έμαθαν το ταξίδι

του μεγάλου σου αδελφού.

*****

Έφυγε χωρίς εσένα μεμιάς

 στις αφές της  Δύσης.

Με καημό,

μέσα στου φορτηγού τ’ απόκρυφα,

έκλαιγε κι αυτός

το μαράζι αδελφού, μόνου

σε  πλήθος πατρινών βουβών.

*****

Εμείς διατρέχουμε σαλαγώντας

 αγοράς παρυφές.

Ναι με μισθό

που πείνας μοιάζει απρόσφορης,

 δίψας καυτερής,

σύμβολο διπλής ανημπόριας,

σε ψυχές γεμάτες λαθών.

*****

Αγοραία πλάνα πάλι πήραν

παιδικής σου όψης.

Τώρα θα δω

σκουπίδια στα λιμανίσια μάτια,

ώρες παγερές,

της πολιτικής απόφασης;

Τ’ αδιέξοδο των αρχών…

******

Πώς να ψάλλουμε ένατη ωδή

της πρωίας Χριστού;

Ναι απορώ,

Χριστού της γέννας σε ξένα μέρη,

γης των Αφγανών,

τρομοκράτες του πολέμου,

παρα-λογές των αστών…

Οβρυά, 23-12-2007.