"Εμπόδιο" θεωρεί τις …κυβερνήσεις των κρατών η ΕΕ

 

 Του Γιώργου Δελαστίκ

 

Καταπέλτης ήταν ο Αντρέ Γκρεμπίν, διευθυντής Ερευνών στο γαλλικό Κέντρο Μελετών και Διεθνών Ερευνών Πολιτικών Επιστημών, αναφερόμενος στο πώς αντιμετωπίζει η ΕΕ τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών: «Οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις εκλαμβάνονται ως δημαγωγικοί θεσμοί, για να μην πούμε ότι θεωρούνται εμπόδια που παρενοχλούν την ομαλή λειτουργία (!)» της ΕΕ, γράφει σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ».

Ο δημόσιος διάλογος έχει φουντώσει στη Γαλλία γύρω από την πορεία του ευρώ και της ΕΕ. Ιδίως μετά το σοκ του αποτελέσματος των ιταλικών εκλογών, η διανόηση και οι πολιτικοί της Γαλλίας έχουν συνειδητοποιήσει ότι πλέον έρχεται η σειρά της δικής τους χώρας να μπει στην περιδίνιση της κρίσης υπό όρους που θα καθορίσει το Βερολίνο. Ο Αντρε Γκρεμπίν κάνει πολύ οξυδερκείς επισημάνσεις, αναζητώντας τις βαθύτερες αιτίες της κρίσης που συγκλονίζει την ευρωπαϊκή οικοδόμηση. «Έχει συγκροτηθεί ένας παράξενος αστερισμός που αποτελείται από αναρίθμητους μη εκλεγμένους κοινοτικούς θεσμούς και από εθνικές κυβερνήσεις. Αυτές οι τελευταίες, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, δεν έχουν απογυμνωθεί από τις εξουσίες τους, αλλά δεν μπορούν να τις ασκήσουν παρά μόνο υπό τον όρο ότι θα ακολουθούν τους κανόνες που τους έχουν επιβληθεί από το εξωτερικό… Κάτω από την επιρροή της γερμανικής ορθοδοξίας και του περιβάλλοντος νεοφιλελευθερισμού, οι κανόνες που έχουν επιβληθεί στα κράτη-μέλη της ΕΕ επιτείνουν την αδυναμία τους» υπογραμμίζει.

Αυτή την αφαίρεση των πολιτικών αρμοδιοτήτων από τα κράτη – μέλη ο αρθρογράφος τη χαρακτηρίζει «σκουλήκι που σάπισε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα» και οδήγησε σε πλήρη διαστροφή τον τρόπο άσκησης της πολιτικής στις χώρες της ΕΕ. «Γενικά οι κρατικοί ηγέτες καθορίζουν μια στρατηγική, η οποία αποτελείται από προωθήσεις και παραχωρήσεις σε συνάρτηση με τους στόχους που προτείνονται. Οι ηγέτες μας, αλλά όχι μόνο αυτοί, έχουν υιοθετήσει την αντίστροφη πορεία: είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τις εκλογικές υποσχέσεις τους για να συμμορφώνονται προς τους κανόνες που τους έχουν επιβληθεί. Οι παραχωρήσεις δεν είναι πια γι' αυτούς ένα μέσον για να πετύχουν τους στόχους τους. Κάνουν όλες τις απαραίτητες παραχωρήσεις για να φτάνουν στη συναίνεση εντός της ΕΕ που έχει γίνει η προτεραιότητά τους, όποιες και αν είναι οι συνέπειες» τονίζει ο Αντρέ Γκρεμπίν.

Ακριβώς αυτή είναι η στάση των ηγετών και τις δικής μας χώρας – γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια όσα υποσχέθηκαν στον ελληνικό λαό και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα υλοποιήσουν τις εντολές της ΕΕ που στην περίπτωσή μας έχουν την πρόσθετη επιβαρυντική μορφή του Μνημονίου. Έτσι ενεργούσαν ο Παπανδρέου, ο Παπακωνσταντίνου, ο Λοβέρδος και όλοι οι υπουργοί της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, έτσι ενεργούσαν ο Παπαδήμος και ο Βενιζέλος ως υπ. Οικονομικών, έτσι ενεργούν σήμερα ο Αντ. Σαμαράς και ο Στουρνάρας και τα υπόλοιπα ασήμαντα πολιτικά πρόσωπα που συναπαρτίζουν την παρούσα κυβέρνηση. Ο Γάλλος αρθρογράφος δείχνει αρκετά απαισιόδοξος αναφορικά με τις ρεαλιστικές δυνατότητες δημοκρατικού μετασχηματισμού αυτού του τρόπου λειτουργίας της ΕΕ: «Σε ένα δημοκρατικό σύστημα, ακόμη και σε ένα αυταρχικό, η λαϊκή δυσαρέσκεια μπορεί να κατευθυνθεί προς έναν στόχο – εναντίον μιας πλειοψηφίας που μπορεί να ελπίζει να αντικατασταθεί, εναντίον ενός δικτάτορα που αναμένει να ανατραπεί. Σε ένα ολιγαρχικό σύστημα όμως όπως αυτό που επικρατεί στους κόλπους της ΕΕ, η εξουσία έχει επαρκώς διαχυθεί για να μη μπορεί να προσβληθεί» αναλύει.

Εντυπωσιακό πρωτίστως το γεγονός ότι χαρακτηρίζει «ολιγαρχικό» το σύστημα που επικρατεί στην ΕΕ ένας Γάλλος διανοούμενος, τη στιγμή μάλιστα που η χώρα του κάθε άλλο παρά υποφέρει από την πολιτική της ΕΕ – τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Ο Γκρεμπίν θίγει ακόμη ένα θέμα, το οποίο ουδέποτε έχει συζητηθεί στην Ελλάδα: τη διεκδίκηση όλο και μεγαλύτερου ρόλου από τους μηχανισμούς των Βρυξελλών. «Έχουν υποβάλει την υπό διαμόρφωση κοινότητα σε έναν κοινωνιολογικό νόμο που θέλει οι γραφειοκρατικές δομές να μην έχουν άλλο στόχο παρά τη δική τους επέκταση, αφενός διευρύνοντας ασταμάτητα τη σφαίρα δραστηριοτήτων τους και αφετέρου σφετεριζόμενες ταυτόχρονα όλο και περισσότερη εξουσία σε έναν όλο και μεγαλύτερο αριθμό τομέων αρμοδιοτήτων» υπογραμμίζει. Τελικά, παντού συζητούν και προβληματίζονται για το ευρώ και την ΕΕ, εκτός από την Ελλάδα που έχει βυθιστεί και σε απερίγραπτη πνευματική ένδεια.

ΠΗΓΗ: Δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» την Τρίτη 12 Μαρτίου 2013. Το είδα: http://aristeri-diexodos.blogspot.gr/2013/03/blog-post_12.html