Η παγωνιά πάντα σώζει

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Η πόλις κουράστηκε κι οι δρόμοι έρημοι,

                           έρμαιοι στον άνεμο, απόψε

Στης μοναξιάς το τζάκι τρίζουν τα όνειρα  

σπιθίζουν οι λέξεις, λαμπαδιάζοντας

Σαν φρύγανα αναφλέγονται και σβήνουν

                       ξαφνικά οι πρόσκαιρες ιδέες

να φωτίζουν στις γωνιές της κάμαρης

                                        τον αιμοβόρο τίγρη

 

Μα πώς να μετρήσεις την αγάπη

                  αν όχι με τη μεζούρα της θυσίας

Η παγωνιά πάντα μας σώζει

                               ως ακροτελεύτιος σκοπός

Η παγωνιά πάντα μας λυτρώνει

                                                 απ' την έπαρση

 

Έχετε δει ποτέ τον παγωμένο να επαίρεται;

Έτσι σας χαρίζω απόψε θλίψη, παγωνιά

                             κι ευωδιαστή ταπεινοσύνη

Στο χειμέριο καθαρτήριο της ψυχής

με τα παγωμένα δάχτυλα γαντζωμένα

                                                          στο μολύβι

 

Γιατί όποιος δεν γεύεται την παγωνιά

                              τον αιφνιδιάζει ο θάνατος

 

                                       

14 Ιανουαρίου 2013, Γιάννης Ποταμιάνος