Η ΝΕΑ ΦΩΤΙΑ

Του  Ἄγγελου Καλογερόπουλου*

1.

Τὰ νερὰ τῆς νύχτας κατεβάζουν ἀπὸ τὸν οὐρανὸ

Κάποια κρυφὴ φωτιὰ κι ἀστράφτει ὁ κόσμος

Καθὼς προκύπτει στὴν ἑωθινή του καινοφάνεια.

Τότε μικρὲς ἱστοριοῦλες γιὰ χαμένα πρόβατα

ὑποδέχονται τ’ἀστέρια ποὺ πέφτουν.

Κι ὁ ἥλιος ἀνεβαίνει ψηλὰ πάνω ἀπ’τὴ θάλασσα

πάνω ἀπὸ τὸ γοργὸ περπάτημα ἀνθρώπων εὐτραφῶν

πάνω ἀπὸ τοὺς κάδους τῶν ἀπορριμμάτων

μὲ τὰ σκυμμένα κεφάλια

ποὺ θὰ ὁρμᾶνε ἀλαλάζοντας κάποτε

γιὰ ἕνα καρβέλι

γιὰ ἕνα γινάτι

γιὰ μιὰ προσευχή.

 

Ἀφοῦ ἔχει παγώσει μέσα μας ἡ ἀγάπη

ἔχει παγώσει ἡ ἀγάπη.

 

2.

Μιὰ πυρκαγιὰ μπορεῖ νὰ κάψει μιὰ πατρίδα

Τότε μὴ σὲ τρομάξουνε τ’ ἀποκαΐδια καὶ οἱ στάχτες

Τὰ ἔρημα τὰ μάτια νὰ φοβᾶσαι

Τὶς ἀδειανὲς ψυχὲς

Τὸν κρότο τοῦ κενοῦ

Πάνω ἀπ’ τὶς ἀχανεῖς μεγαλουπόλεις

Καθὼς οἱ νέοι ὁρίζοντες θ ‘ἀνακοινώνουν

Τὰ ἐπώδυνα πλὴν ἀναγκαῖα νέα μέτρα

 

Ἀφοῦ ἔχει παγώσει μέσα μας ἡ ἀγάπη

ἔχει παγώσει ἡ ἀγάπη

 

3.

Ὁ ἥλιος μπῆκε στὸν Αἰγόκερω. Ἀρχίζει ὁ χειμώνας

Πέφτει ἡ νύχτα ἡ μεγαλύτερη τοῦ χρόνου

Μὰ ἡ σκοτεινή της μήτρα τίκτει ξανὰ τὸ νέο φῶς

Τὸ φῶς ποὺ κρύβεται ἀπὸ τὸ ρεῦμα αὐτοῦ τοῦ κόσμου.

 

Θὰ μοιάζει μὲ χριστούγεννα μετὰ

Μὰ θἆναι ἁπλῶς μιὰ Τρίτη

Παιδάκια στολισμένα μὲ λαμπιόνια

Μοιράζουνε στοὺς ἄστεγους μερίδες θαλπωρή

Στοὺς πεινασμένους

ἕνα φιλάνθρωπο πακέτο ρύζι

Τὰ εὐλογοῦν οἱ τραπεζίτες, οἱ μεσίτες κι οἱ ἀρχιερεῖς.

Οἱ διανοούμενοι σαφῶς κατανοοῦν τὸ δράμα

 

Ὅμως ἔχουν δουλειὰ ἀκόμα μὲ τὰ αἴτια

Καὶ μὲ τὴν καίρια σύλληψη ποὺ πάλι τοὺς ξεφεύγει.

 

Καὶ ὁ εὐαίσθητος ἐγὼ

ποὺ συνεχῶς ρωτῶ ἂν ξέρουνε ποιος εἶμαι

ἀνηλεῶς κρίνω τοὺς ἄλλους.

 

Μὰ ἔχει παγώσει μέσα μου ἡ ἀγάπη

Ἔχει παγώσει μέσα μου ἡ ἀγάπη.

 

4.

Ἂς μᾶς προλάβουν, Κύριε, οἱ οἰκτιρμοί σου

ὅτι ἐπτωχεύσαμεν σφόδρα**

Κι ἀπόμειναν στεφάνια μιᾶς κηδείας στὰ σκουπίδια

Μαζὶ μὲ τ’ἀποφάγια μιᾶς γενιᾶς

Ποὺ τρώει ἀκόμη τὰ σκατά της.

Ποὺ νιώθει τὴν ἀδικία γιατὶ ἀδικήθηκε

Ποὺ νιώθει τὸ στρίμωγμα γιατὶ στριμώχτηκε

Κι ἀκόμα δὲν κατάλαβε Χριστὸ

Γιατὶ δὲν πόνεσε ἀκόμα ὅσο πρέπει.

 

Ἀφοῦ ἔχει παγώσει μέσα μας ἡ ἀγάπη

Ἔχει παγώσει ἡ ἀγάπη

 

5.

Τρίζει ἡ θύρα τοῦ ἱεροῦ μέσα στὴ νύχτα

Τὸ νέο παιδὶ ἀνάβει τὴ φλογίτσα του -ἐλᾶτε

Θὰ κάψει ἡ φωτιά του τὴν καρδιά μας

Τοῦ κόσμου τούτου τοὺς ναοὺς θὰ κάψει

Τὶς τράπεζες, τοὺς πύργους καὶ τοὺς οἴκους

Γιὰ νὰ γλυτώσει τὸν φτωχὸ ἀπ’τὸν δυνάστη

Γιὰ νὰ λυτρώσει ἀπὸ τὴν ἀδικία τὴ ζωὴ κι ἀπὸ τὸν τόκο*

Ἐλᾶτε

Ὡραῖοι τῶν λαμπερῶν ὁρέων μυστικοὶ

θ’ ἀποκαλύπτουνε τὴ φωτεινὴ πλευρὰ τῶν νεφελῶν

Θὰ καταλαβαινόμαστε μὲ τὸ ἄστραμμα

μέτοχοι μυστικοὶ κι ἐμεῖς τῆς ἀρχαίας ὑπόσχεσης

ποὺ θὰ χωρέσει στὴ χώρα της ξανά.

Μιὰ νέα φωτιὰ θὰ ξημερώνει τὴν καινούργια ὀμορφιά.

 

Γιὰ νὰ ζεστάνει μέσα μας ἡ ἀγάπη

Νὰ μᾶς ζεστάνει ἡ ἀγάπη.

 

** Οἱ στίχοι στὰ πλάγια ἀπὸ τοὺς ψαλμοὺς τοῦ Δαβίδ Ο καὶ ΟΑ ἀντίστοιχα

* Χριστούγεννα 2012-Θεοφάνεια 2013,  Νέα Μάκρη 2013