Τα συσσίτια της Εκκλησίας και τα συσσίτια της Χρυσής Αυγής
Του Κώστα Παπαγιάννη
Η διάλυση του κοινωνικού κράτους και η πτώση του βιοτικού επιπέδου που έχουν επιφέρει οι μνημονιακές πολιτικές έχουν αφήσει ανοικτό πεδίο στη δημαγωγία της Χρυσής Αυγής, η οποία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα χειρότερα ένστικτα επιβίωσης του εξαθλιωμένου ανθρώπου καθιερώνοντας συσσίτια «μόνο για Έλληνες». Αυτά τα συσσίτια έχουν έναν «στόχο», ακόμα κι αν οι ηγέτες της Χρυσής Αυγής δεν το παραδέχονται, κι αυτός είναι η Εκκλησία, στα συσσίτια της οποίας ανέκαθεν σιτίζονταν και μετανάστες, αφού οι κανόνες της Εκκλησίας δεν επιτρέπουν διαχωρισμούς ανάμεσα σε εθνικότητες, ακόμα και θρησκείες, όταν ο πλησίον έχει ανάγκη.
Η Χρυσή Αυγή έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό τις φιέστες παροχής τροφίμων «μόνο σε Έλληνες» σε μεγάλους δημόσιους χώρους και με την απαιτούμενη κάλυψη από τα ΜΜΕ. Σε κάποιες περιπτώσεις, η Χρυσή Αυγή επιδίωξε, χωρίς αποτέλεσμα, συνεργασία με την Εκκλησία, προτείνοντας παροχή τροφίμων με τον όρο της δημοσιοποίησης της προέλευσής τους, κίνηση που δείχνει τη σαφή διάθεση της Χρυσής Αυγής να αποκομίσει πολιτική υπεραξία από το «φιλάνθρωπο» έργο της και να δημιουργήσει νέα πελατειακά δίκτυα ψηφοφόρων. Παρόμοια πρωτοβουλία της ναζιστικής οργάνωσης για αιμοδοσία «μόνο για Έλληνες» αντιμετώπισε την αντίδραση ιατρικών οργανώσεων, καθώς παραβιάζει ευθέως την ηθική του ιατρικού επαγγέλματος.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αντίθεση της Χρυσής Αυγής στη στάση της Εκκλησίας απέναντι στους μετανάστες ξεκίνησε από την αρχή και στον τόπο της εκκόλαψης του φιδιού, δηλαδή τον Αγ. Παντελεήμονα. Ο εφημέριος του ναού είχε δεχτεί απειλές από τα μέλη της οργάνωσης επειδή τάιζε τους εκατοντάδες εξαθλιωμένους Αφγανούς πρόσφυγες που ζούσαν για εβδομάδες στην πλατεία της Εκκλησίας, σε μια περιοχή όπου η Χρυσή Αυγή επένδυσε πολλά για να δημιουργήσει την «εικόνα» της.
Το προσωπείο του «ευσεβή»
Η φιλανθρωπία είναι ένα μόνο από τα προσωπεία που φορά κατά καιρούς η ναζιστική οργάνωση για να κρύψει την αλήθεια της πολιτικής της. Ένα από αυτά τα προσωπεία είναι αυτό του «ευσεβή». Παρά τις παγανιστικές ανησυχίες αρκετών μελών της στο παρελθόν, μεταξύ των οποίων και του ίδιου του αρχηγού της, η Χρυσή Αυγή επιδιώκει τώρα να εμφανιστεί ως υπερασπιστής της Εκκλησίας.
Η περίπτωση της παράστασης Corpus Christi έδειξε ότι τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Η Εκκλησία καταδίκασε από την αρχή το ανέβασμα του θεατρικού έργου, που έχει συναντήσει παρόμοιες αντιδράσεις και στο εξωτερικό, αλλά απέφυγε οποιαδήποτε κινητοποίηση κατά της παράστασης, κάτι που έσπευσε να κάνει η Χρυσή Αυγή. Με τη συνεργασία λίγων μελών παραθρησκευτικών οργανώσεων, η Χρυσή Αυγή εμπόδισε την πρεμιέρα του έργου κι υποχρέωσε το ανέβασμα των υπόλοιπων παραστάσεων υπό αστυνομική παρουσία, πριν οι συντελεστές της παράστασης αναγκαστούν να «ρίξουν» πρόωρα αυλαία.
Μέτωπο στην Εκκλησία κατά της Χρυσής Αυγής
Παρά το «θεάρεστο» έργο της, η Χρυσή Αυγή δέχτηκε αμέσως πυρά από μητροπολίτες, που την επέκριναν για τη στάση της, για τη γενικότερη πολιτική της κατά των μεταναστών, αλλά και για την προσπάθειά της να εμφανιστεί ως υπερασπιστής της Εκκλησίας. Πρώτος ο μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος μίλησε με σκληρά λόγια κατά της Χρυσής Αυγής χαρακτηρίζοντας τις επιθέσεις κατά των μεταναστών αντιχριστιανικές. Ακολούθησαν πολλές ακόμη δημόσιες δηλώσεις μητροπολιτών κατά της Χρυσής Αυγής, αλλά και του ίδιου του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, που τόνισε ότι «η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη από προστάτες και σωτήρες».
Στις αντιδράσεις διακρίνονται δύο γραμμές, από τη μια μεριά μια πιο επιθετική, με καταδίκη της ρητορείας της Χρυσής Αυγής ως επί της ουσίας αντιχριστιανικής, κι από την άλλη μια μετριοπαθέστερη γραμμή «δυσαρέσκειας» για την προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να εμφανιστεί ως υποστηρικτής της Εκκλησίας. Δυστυχώς υπήρξε και μια τρίτη γραμμή, από τους υπερσυντηρητικούς μητροπολίτες Καλαβρύτων Αμβρόσιου και Πειραιώς Σεραφείμ, που συνέπλευσαν με τη Χρυσή Αυγή για να δεχτούν επικρίσεις από άλλους μητροπολίτες για αυτή τους τη στάση.
Το μέτωπο της Εκκλησίας κατά της Χρυσής Αυγής είναι πολύ σημαντικό, όχι μόνο γιατί διευρύνει το αντιφασιστικό τόξο, αλλά και γιατί αποτρέπει ένα σημαντικό σε μέγεθος ακροατήριο συντηρητικών, στην πλειοψηφία τους, ανθρώπων από το δεχτούν εύκολα τα ρατσιστικά κηρύγματα της Χρυσής Αυγής. Οι διαχρονικές ευθύνες της Εκκλησίας για την άνοδο του εθνικιστικού συναισθήματος, ιδιαίτερα κατά την περίοδο του Χριστόδουλου, είναι δεδομένες, όπως κι η συμβολή των οικονομικών σκανδάλων στα οποία μπλέχτηκαν (κι όπως φαίνεται συνεχίζουν να εμπλέκονται) παράγοντες της Εκκλησίας στη δημιουργία μιας γενικότερης αποστροφής προς το «σύστημα». Όμως πολλοί ιεράρχες δείχνουν να αντιλαμβάνονται έγκαιρα τους κινδύνους της φασιστικής απειλής και να μη δείχνουν πρόθυμοι να προσφέρουν «άφεση αμαρτιών» στην Χρυσή Αυγή.
Οι μητροπολίτες Διδυμοτείχου και Ιλίου μιλούν στην "Αυγή" για τα συσσίτια
Η «Αυγή» επικοινώνησε με δύο μητροπολίτες που μας μετέφεραν τη θέση της Εκκλησίας για τη σίτιση των μεταναστών στα συσσίτια που διοργανώνει:
Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός:
Η Εκκλησία δεν κάνει διακρίσεις φυλής, εθνικότητας, θρησκείας και γλώσσας. Όλοι είναι παιδιά του Θεού. Το ανύσταχτο ενδιαφέρον της Εκκλησίας καλύπτει όλους τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη για ψωμί, ρούχα, ζέστη.
Δεν θα υποκαταστήσουμε την Πολιτεία. Το θέμα με τη μετανάστευση ήταν να μη φτάσουμε ώς εδώ. Από εκεί και πέρα πρέπει να βοηθήσουμε, αυτό είναι το καθήκον μας. Αν είναι ένας άρρωστος, μπορείς να τον αφήσεις χωρίς βοήθεια;
Μητροπολίτης Ιλίου, Πετρουπόλεως και Αχαρνών Αθηναγόρας:
"Ξένος ήμουν και με βάλατε στο σπίτι σας" (Μετάφραση Ματθ. κε' 31-46). Αυτή η φράση του Χριστού από την περικοπή της κρίσεως τα λέει όλα για τη στάση της Εκκλησίας απέναντι σε κάθε ξένο. Ο Χριστός στην ίδια περικοπή μάς βεβαιώνει «ό,τι εκάνατε στον καθένα από αυτούς τους ασήμαντους αδελφούς μου, σε μένα το κάνατε».
Η Εκκλησία βλέπει στο πρόσωπο του πεινασμένου ξένου μετανάστη μια ευκαιρία διακονίας και προσφοράς αγάπης, ενώ αναγνωρίζει ότι όλοι έχουμε ίδια δικαιώματα στη ζωή, αφού πλαστήκαμε σαν εικόνες του Θεού.
Η Εκκλησία, με την προσφορά συσσιτίου και ιματισμού, ακόμα και σε ξένους, εφαρμόζει την ευαγγελική ρήση «η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» κι ιδιαίτερα σε περιπτώσεις διαφορετικότητας φυλής, χρώματος ή θρησκείας.
Με δύο λόγια, κάνει πράξη το σοφό γνωμικό «Ξένους ξένιζε, μη λαθών Χριστόν ξενίσης», δηλαδή να είσαι φιλόξενος, μήπως κατά λάθος φιλοξενήσεις τον ίδιο τον Χριστό.
Η προσφορά φαγητού και ιματισμού είναι άσχετη με το θέμα απόδοσης ιθαγένειας ή υπηκοότητας ή άδειας παραμονής. Εκεί η Εκκλησία δεν εκφέρει άποψη, γιατί είναι θέμα πολιτικής του κράτους.
