Για τη μετάβαση από τον «ομολογιακό αντικαπιταλισμό -διεθνισμό» στην πολιτική
Των Κώστα Θεριανού, Παύλου Τουμανίδη, Γιώργου Χερουβή, Βαγγέλη Καραγρηγορίου*
Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τ’ ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.
Ανδρέας Εμπειρικός, Πουλιά του Προύθου
Οι δηλώσεις της Ιωάννας Γαϊτάνη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το όνομα της FYROM που βρίσκονται σε διάσταση με την επίσημη θέση του κόμματος, δημιουργούν την ανάγκη για διατύπωση διαπιστώσεων και προβληματισμών. Η πρώτη διαπίστωση αφορά το χαρακτήρα όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αλλά κάθε οργανωμένου κόμματος. Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις για πολλά ζητήματα, όπως υπάρχει επίσης και η πάλη των γραμμών.
Όμως τα κόμματα, στην προς τα έξω κοινωνική απεύθυνση, οφείλουν να έχουν ενιαία γραμμή. Διαφορετικά παύουν να είναι κόμματα και μετατρέπονται σε συναθροίσεις σχολιαστών. Τα εθνικά θέματα, ειδικότερα, πρέπει να αποτελούν αντικείμενο προσεκτικής προσέγγισης με βασικό και αταλάντευτο κριτήριο τη διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της Πατρίδας μας και την κυριαρχία του λαού μας. Το ζήτημα της FYROM δεν είναι μόνο θέμα ονόματος. Προφανώς και είναι ένα σύνθετο ζήτημα πάνω στο οποίο θα προσπαθήσουμε συνοπτικά να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις:
– Καπιταλισμό δεν έχει μόνο η Ελλάδα, έχει και η FYROM. Η δεύτερη μάλιστα προσπαθεί να τον νομιμοποιήσει με τη διαρκή επίδειξη αλυτρωτικών-εθνικιστικών βλέψεων. Υπάρχει όμως και σοβαρή εσωτερική αντιπολίτευση που αντιλαμβανόμενη το αδιέξοδο της εθνικιστικής γραμμής που έχει επιβάλει το καθεστώς Γκρουέφσκι, επικρίνει το σχέδιο «μακεδονοποίησης». Όπως υπάρχουν, επίσης, και οι πολίτες της FYROM που υπεραμυνόμενοι της σλαβικής τους ταυτότητας υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει «Μακεδονικό έθνος».
– Το «Μακεδονικό έθνος» ως ιδεολογική σύλληψη-κατασκευή, αυτής ακριβώς της εθνικιστικής γραμμής, δεν μπορεί να αποτελεί άκριτο πεδίο άσκησης «Διεθνισμού» από την ελληνική Αριστερά.
– Διεθνιστής δεν είναι κάποιος όταν παλεύει κατά του εθνικισμού στη χώρα του, κλείνοντας τα μάτια απέναντι στους άλλους εθνικισμούς. Διεθνιστής είναι όταν παλεύει ενάντια σε όλους τους εθνικισμούς. Διαφορετικά η θέση του είναι ανοικτή σε κάθε παρερμηνεία και παρεξήγηση.
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η μετάβαση από τον ομολογιακό «διεθνισμό» και «αντικαπιταλισμό», στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής που προϋποθέτει συγκεκριμένη γεωπολιτική ανάλυση του κρίσιμου για την Ελλάδα ιστορικού χώρου των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι συγκεκριμένα:
– Ποιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις καθόρισαν τη συγκρότηση της FYROM σε κρατικό μόρφωμα, με ποιο τρόπο και με ποιο σκοπό; Είναι άσχετος με την κλιμάκωση του τουρκικού πατερναλισμού σε όλο το μήκος των βορείων συνόρων μας;
– Ποιος είναι ο ρόλος της FYROM στην περιοχή και πώς η ύπαρξή της συσχετίζεται με τη δημιουργία και άλλων κρατικών μορφωμάτων-προτεκτοράτων (Κόσσοβο κ.λπ.) μετά την καταστροφή της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και τη διάρρηξη της ενότητας ανάμεσα στους λαούς της Βαλκανικής χερσονήσου;
– Ποια η αλληλοσυσχέτιση με τους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου (έλεγχος αγωγών, κοιτασμάτων, ευρασιατική επέκταση κ.λπ.); Είναι τυχαία η λειτουργία της μεγαλύτερης αμερικανικής βάσης στα σύνορα Κοσσόβου-Σκοπίων;
– Ποιες επιδιώξεις εξυπηρετεί η FYROM, πώς προσπαθεί να τις υλοποιήσει και τι μπορεί να αντιμετωπίσει η Ελλάδα; Ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες, ειδικά στη συγκυρία της μνημονιακής κατοχής;
– Ποιες δυνάμεις έχουν συμφέρον από τη συνεχιζόμενη, εδώ και είκοσι χρόνια, αποσταθεροποίηση στην περιοχή και ποιο ρόλο παίζει σε όλα αυτά το υπερεθνικιστικό καθεστώς του Γκρουέφσκι;
Και ένα τελευταίο πολιτικό ερώτημα που πρέπει να απασχολεί ένα αριστερό κόμμα: Πώς θα διασφαλίσουμε την ειρήνη στην περιοχή, απομονώνοντας τους εθνικισμούς, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας, έχοντας συνάμα την υποστήριξη της πλειονότητας του ελληνικού λαού;
Το να υποστηρίζει κάποιος ότι για όλα φταίει ο καπιταλισμός και ότι τα εθνικά θέματα θα πάψουν να υφίστανται όταν θα καταργηθούν οι κοινωνικές τάξεις και οι άνθρωποι θα είναι ταξικά αδέρφια, συνιστά «ομολογιακό αναχωρητισμό» από την πολιτική και όχι πολιτική.
* Ο Κώστας Θεριανός είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Οργανωτικός γραμματέας του Δ
.Σ. της Α΄ ΕΛΜΕ Αθήνας
* Ο Παύλος Τουμανίδης είναι μέλος της Γραμματείας Εξωτερικών και Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
* Ο Γιώργος Χερουβής είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
* Ο Βαγγέλης Καραγρηγορίου είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Το είδα: 02-01-2013, http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=4164
