Χριστός ή κέρδος;
Tου Περικλή Κοροβέση*
Τα Σατουρνάλια ήταν η μεγαλύτερη γιορτή των Ρωμαίων και κρατούσε εφτά ημέρες, 17-24 Δεκεμβρίου, και έκλεινε στις 25 του ίδιου μήνα, μέρα αφιερωμένη στον Ηλιο. Ο θεός Σατούρνος ήταν η ρωμαϊκή εκδοχή του θεού Κρόνου και αντιστοιχούσε στις γιορτές των Κρονίων. Ήταν η πιο σπουδαία ρωμαϊκή γιορτή και είχε καθολική συμμετοχή.
Πλούσιοι και φτωχοί, ελεύθεροι και σκλάβοι, γυναίκες και παιδιά έπαιρναν μέρος σε ένα ξεφάντωμα χωρίς περιορισμούς και κατέλυαν την τάξη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι σκλάβοι γίνονταν αφέντες και οι αφέντες σκλάβοι. Κάθε λογοκρισία εξαφανιζόταν και η βλασφημία είτε προς τα θεία είτε προς τον αυτοκράτορα ήταν επιτρεπτή. Ανοιγαν οι φυλακές και οι κρατούμενοι έπαιρναν μέρος στις γιορτές, δικαστήρια και σχολεία έκλειναν, όλοι αντάλλαζαν δώρα μεταξύ τους και τα αφεντικά παρέθεταν στους σκλάβους τους πλουσιοπάροχα γεύματα.
Όλα αυτά γίνονταν ειρηνικά και υπήρχε πνεύμα αγάπης και αλληλεγγύης. Κάθε απαγόρευση είχε αρθεί και επιτρεπόταν ακόμη και ο τζόγος που ήταν αυστηρά απαγορευμένος. Αυτό κράτησε σε όλη τη διάρκεια της Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίας.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, στις 25 Δεκεμβρίου γεννιέται και ο Χριστός. Γιατί διάλεξε να γεννηθεί στη μεγαλύτερη ειδωλολατρική γιορτή, καταχείμωνο, και όχι μια ωραία ημέρα της άνοιξης, «όταν ο έρωτας έστηνε χορό με τον ξανθό Απρίλη»; Δυστυχώς ο Χριστός δεν διάλεξε τίποτα. Το ιερατείο επινόησε την ημερομηνία γέννησής του, τέσσερις αιώνες μετά (326 μ.Χ.) για να καταργήσει τα Σατουρνάλια.
Ο Χριστός γεννήθηκε χωρίς χαρτιά (δεν ήταν Ρωμαίος υπήκοος όπως ο Απόστολος Παύλος) και δεν ήταν αυτοκράτορας για να έχει πιστοποιητικό γέννησης, η γήινη του σχέση με την οικογένειά του ήταν προλεταριακή. Ο Ιωσήφ μαραγκός και η μάνα του νοικοκυρά. Τα ρούχα του ήταν τόσο ταπεινά, που αν πήγαινε στη Μητρόπολη, τη δικιά μας, τα Χριστούγεννα, με τους δεσποτάδες μέσα στα χρυσαφένια άμφιά τους, κοσμημένα με πολύτιμους λίθους, δεν θα τον άφηναν να μπει μέσα.
Στην ορθόδοξη υμνογραφία ο Χριστός παρουσιάζεται «σαν ξένος που δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι του», δηλαδή μετανάστης, χωρίς χαρτιά, που αν τον πετύχαινε στον δρόμο η Χρυσή Αυγή θα τον μαχαίρωνε. Και με αυτήν τη μορφή ο Χριστός αναγνωρίζεται από τους φτωχούς, σαν δικός τους θεός, που διαφέρει από τον Χριστό του Ιερατείου, που μετέτρεψε τον Χριστιανισμό σε κρατική ιδεολογία και τα Χριστούγεννα σε γιορτή του καταναλωτισμού και της σπατάλης, χωρίς να κρατήσουν ίχνος από τον μυστικισμό τους.
Ακόμα και τα δημοτικά χριστουγεννιάτικα κάλαντα, ποιητικά αριστουργήματα της λαϊκής λατρείας, έχουν αντικατασταθεί από τα γλυκανάλατα τραγούδια των Χριστουγέννων MADE IN USA, που προωθούν την κατανάλωση στα πολυκαταστήματα. Και έτσι τα Χριστούγεννα γίνονται γιορτές θλίψης που είναι επικίνδυνες για την υγεία.
Ο πάντοτε έγκυρος Σπύρος Μανουσέλης, στην «Εφ. Συν.» (15-16 Δεκ. 2012), μας δίνει ένα επιστημονικό ραπόρτο για τη «Νόσο των Χριστουγέννων». Για τους πιο πολλούς ανθρώπους τα Χριστούγεννα είναι πηγή άγχους και πανικού. Πολλοί εισάγονται σε κάποια ψυχιατρική κλινική με διαταραχές που δεν είχαν εκδηλωθεί προηγούμενα.
Στις μέρες των εορτών παρατηρείται αύξηση των αυτοκτονιών κατά 100%. Αλλά δεν είναι μόνον οι ψυχικές αρρώστιες που εμφανίζονται σε αυτές τις καταναλωτικές γιορτές του καπιταλισμού. Είναι και οι σωματικές. Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων εισάγονται στα νοσοκομεία, ύστερα από σοβαρά καρδιαγγειακά επεισόδια.
Για τους σοβαρούς θεολόγους, σε όποια χριστιανική ομολογία και αν ανήκουν, τα Χριστούγεννα δεν είναι τα γενέθλια του Χριστού, που πρέπει να τα γιορτάσουμε με 2.012 κεράκια, αλλά υπενθύμιση του μυστηρίου της γέννησης της ζωής. Και αυτό ισχύει και για τον θεάνθρωπο, που γεννήθηκε όπως οι υπόλοιποι θνητοί και δεν κατέβηκε με άρμα από τον ουρανό. Και αυτή η γιορτή της ζωής μετατράπηκε σε γιορτή του καπιταλισμού, που πανηγυρίζει το κέρδος και την εκμετάλλευση.
Μήπως είναι καιρός να ξαναβρούμε το χαμένο νόημα των Χριστουγέννων και να είναι η μέρα για αυτούς που δεν έχουν πού «να γείρουν το κεφάλι τους»;
ΠΗΓΗ: 23/12/2012, http://www.efsyn.gr/?p=9580
