Σιωπή ….., ίχνος του Πνεύματος

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

 

Όταν τα νερά

του ξέχειλου ποταμού,

στερεύουν χορεύοντας,

τα σύννεφα φταίνε,

που λειψά ταξιδεύουν.

*

Όταν τα κύματα,

καθηλώνονται χαμαί,

του πέρατος της λίμνης,

ο αγέρας τ’ ουρανού

έχει σκοντάψει…

*

Όταν η διαδήλωση

των απεργών, ανάσα

στα μαγαζιά ακουμπά,

οράματα φαίνεται

πως ξεπεζεύουν σιμά…

*

Όταν στης παρέας

τον άμουσο χορό,

ουρλιαχτά βασιλεύουν,

σταυροδρόμια κόκκινα

στης ομίχλης τον καιρό…

*

Όταν ξωκλήσι

τ’ ορίζοντα φωταυγές

το δρόμο τους διαπερνά,

συνειδήσεις παλεύουν,

ίχνος του Πνεύματος.

*

Αλλιώς, της μάνας

ο δουλεμένος γιος,

τη σιωπή του αρχίζει,

γιατί τα λόγια του

μάταια απ’ το κλάμα…

Νοέμβριος 2005