Ο κόσμος που ονειρεύεται το… 1%!

 

 Του Γιώργου Δελαστίκ

 

Υπάρχουν πολλές, πολλές δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι που ονειρεύονται, στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, το κόμμα τους να κατορθώσει να αλώσει το απόρθητο οχυρό τού… 1%! Ανήκουν φυσικά στον αστερισμό των κομμάτων που έχουν πολύ μικρή εκλογική απήχηση και κινούνται συχνά πολύ κάτω του εκλογικού φράγματος του 3%, στην πολιτική αφάνεια. Κάθε φορά όμως που προκηρύσσονται εκλογές, ευρύτερα στρώματα της κοινής γνώμης έρχονται σε μια φευγαλέα επαφή και με αυτό το εν πολλοίς άγνωστο… παράλληλο πολιτικό σύμπαν του εξωκοινοβουλίου.

Εδώ συναντά κανείς όλες τις πολιτικές τάσεις – συνήθως σε σκληρότερη, πιο ακραία μορφή. Ο μικρόκοσμος αυτός έχει σίγουρα μια μεγαλύτερη αγνότητα από την κεντρική πολιτική σκηνή των κοινοβουλευτικών κομμάτων, καθώς οι άνθρωποι εκεί κινούνται σχεδόν αποκλειστικά από την ιδεολογία ή τη φιλοδοξία τους.

Τα πολύ μικρά αυτά κόμματα δεν νέμονται φυσικά την κυβερνητική εξουσία, ούτε ελπίζουν να επωφεληθούν από αυτήν – με εξαίρεση κατά καιρούς μία – δύο περιπτώσεις που ονειρεύονται να «προαχθούν» στην κοινοβουλευτική… Α΄ Εθνική. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι συγκρούσεις, τα μίση και τα πάθη στον μικρόκοσμο του εξωκοινοβουλίου απουσιάζουν ή είναι υποτονικά. Κάθε άλλο.

Αξίζει τον κόπο μια σύντομη περιήγηση στον κόσμο αυτό που παραμένει ελάχιστα γνωστός. Υπάρχουν και εδώ οι… «υπερδυνάμεις του δικομματισμού». Είναι οι Οικολόγοι Πράσινοι που στις βουλευτικές εκλογές του 2007 είχαν πάρει 1,05% σπάζοντας το φράγμα του 1% και η Δημοκρατική Αναγέννηση του Στέλιου Παπαθεμελή που είχε μείνει στο 0,80%.

 

Στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς η μάχη για την ηγεμονία προβλέπεται σκληρή. Στις προηγούμενες εκλογές είχε επικρατήσει πανηγυρικά το ΚΚΕ (μ-λ) παίρνοντας 0,24%.

 

Σε αυτές τις εκλογές όμως απειλείται από την πρωτοεμφανιζόμενη σε βουλευτικές εκλογές ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία προήλθε από τη συνένωση του ΜΕΡΑ (που είχε έρθει δεύτερο με 0,17%) και του ΕΝΑΝΤΙΑ (που είχε έρθει τρίτο με 0,15%).

 

Επειδή όμως στην Αριστερά εν γένει και στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά ακόμη περισσότερο η πιο δύσκολη πράξη είναι η πρόσθεση, η ομάδα του ΕΕΚ αποχώρησε από το ΜΕΡΑ, και σε αυτές τις εκλογές θα δοκιμάσει μόνη της την τύχη της. Το Μ-Λ ΚΚΕ ήταν το 2007 η τέταρτη σε επιρροή δύναμη του χώρου αυτού με 0,11% και τελευταία η επίμονη και άκρως ιδιόρρυθμη ΟΑΚΚΕ με ποσοστό 0,03%.

 

Στο διαμετρικά αντίθετο άκρο του πολιτικού φάσματος, φέτος κάνει την εμφάνισή της και η ακροδεξιά Χρυσή Αυγή, η οποία αποφάσισε να μετρήσει την εκλογική της επιρροή.

Στο εξωκοινοβούλιο επιβιώνουν επί πολλά χρόνια και δύο πρόσωπα. Το ένα είναι ο Βασίλης Λεβέντης με την Ενωση Κεντρώων του, που κάποτε αποτελούσε την «υπερδύναμη» αυτού του μικρόκοσμου, αλλά που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε πτώση, παίρνοντας μόλις 0,29% το 2007. Ο άλλος είναι ο Δημοσθένης Βεργής με τους Έλληνες Οικολόγους του, που το 2007 καταποντίστηκε στο 0,02%.

 

Πρέπει να σημειωθεί ότι το εξωκοινοβούλιο «ανθίζει» στις ευρωεκλογές. Η χαλαρή ψήφος επιτρέπει σε κάποιους ψηφοφόρους που στις βουλευτικές εκλογές ψηφίζουν κοινοβουλευτικά κόμματα, να ρίξουν ψήφους ηθικής στήριξης στους ρομαντικούς, ανιδιοτελείς ταξιδιώτες της εξωκοινοβουλευτικής πολιτικής… άγονης γραμμής που έτσι πετυχαίνουν αποτελέσματα που τους εμψυχώνουν να συνεχίσουν.

Δεν αναφερόμαστε φυσικά στους υπερτυχερούς Οικολόγους Πράσινους που από το 1,05% των βουλευτικών εκλογών εκτινάχθηκαν στο 3,49% και μπήκαν στην ευρωβουλή εγκαταλείποντας το εξωκοινοβούλιο, στο οποίο θα επιστρέψουν εν μέρει μετά τις βουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, μόνο σε εθνικό επίπεδο.

 

Ο Στ. Παπαθεμελής όμως πήρε στις ευρωεκλογές 1,27% από 0,8% στις βουλευτικές, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκέντρωσε 0,43% στην παρθενική της εμφάνιση και πάει λέγοντας. Μια και μιλάμε όμως για βουλευτικές εκλογές, ας μη συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα…

 

ΑΛΛΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ

 

 

Πληρώνουν από την τσέπη τους τα ενοίκια των κομματικών γραφείων, τα φυλλάδια και τις προκηρύξεις τους. Τοιχοκολλούν μόνοι τους τις αφίσες που τυπώνουν, συνήθως διανέμουν οι ίδιοι και τις εφημερίδες και περιοδικά που εκδίδουν. Η συντριπτική πλειοψηφία των μελών και δραστήριων οπαδών των μικρών κομμάτων του «εξωκοινοβουλίου» είναι φανερό ότι εμφορείται από διαφορετικές αρχές από εκείνες που κυριαρχούν στα κόμματα εξουσίας.

Με μόνο εφόδιο μια ιδεολογία, έχουν διαφορετική κλίμακα αξιών και στόχων, με ειλικρινή διάθεση να προσφέρουν – τουλάχιστον όσον αφορά την πλειονότητα. Θέλοντας να μεταλαμπαδεύσουν πολιτικές ιδέες, συνεχίζουν απτόητοι το ταξίδι τους στην πολιτική έρημο που τους περιβάλλει…

 

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ, 23-09-09,