Το προσχέδιο του προϋπολογισμού και η εν ψυχρώ δολοφονία λαού και χώρας
Του Δημήτρη Καζάκη
Κατατέθηκε το προσχέδιο προϋπολογισμού για το 2013. Πρόκειται για έναν ακόμη προϋπολογισμό του σωτήριου έτους 2013 που έρχεται να προστεθεί στην πορεία ολοκληρωτικής καταστροφής την οποία ακολουθεί από το 2010 η ελληνική κοινωνία και οικονομία. Σύμφωνα με τον Γ. Στουρνάρα, που υπογράφει το προσχέδιο προσποιούμενος τον υπουργό οικονομικών, αναφέρεται το γνωστό:
«Γνωρίζουμε ότι κατά τη διετία που ακολούθησε την ένταξη της χώρας στο Μηχανισμό Στήριξης, η οικονομία βίωσε μια μεγάλη προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής και οι πολίτες κατέβαλλαν τεράστιες θυσίες, οι οποίες δεν πρέπει να πάνε χαμένες.»
Με άλλα λόγια, αυτό που θέλει να πει σε απλά ελληνικά είναι το εξής: το γνωρίζουμε ότι σας έχουμε υποβάλλει σε θυσίες χωρίς αποτέλεσμα και αντίκρισμα, αλλά δεν πρόκειται να σταματήσουμε, αν εσείς δεν μας σταματήσετε!
«Πρέπει, συνεπώς, η Ελληνική οικονομία να εισέλθει το συντομότερο δυνατόν στον ενάρετο κύκλο της δημοσιονομικής σταθερότητας και της ανάπτυξης, ώστε να είναι σε θέση μεσοπρόθεσμα να ανταποκριθεί με όρους ευημερίας και αξιοπρέπειας στην προσπάθεια που καταβάλλουν οι Έλληνες πολίτες.» Προσέξτε αυτή την έκφραση, «ενάρετος κύκλος». Η έκφραση αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τα οικονομικά, αλλά με την θεολογία και μάλιστα την θεολογία του καθολικισμού. Είναι αντιγραφή από τις ομιλίες και τις τοποθετήσεις του Β. Σόιμπλε, υπουργού οικονομικών της Γερμανίας και αρχιερέα του Υπέρτατου Δόγματος. Η οικονομία, η κοινωνία και ο λαός της οφείλει να εισέλθει στον «ενάρετο κύκλο» με τον ίδιο τρόπο που στον καθολικισμό και ιδιαίτερα στις πιο θρησκόληπτες εκδοχές του, ο πιστός όφειλε να ετοιμαστεί για το Καθαρτήριο. Οι θυσίες, τα δεινά, τα βάσανα είναι το αναγκαίο τίμημα που ο πιστός οφείλει να καταβάλει για να εισέλθει στον «ενάρετο κύκλο».
Αυτό που βλέπουμε να εφαρμόζεται σήμερα στην Ελλάδα πρωτίστως, αλλά και σ' ολόκληρη την ευρωζώνη, δεν είναι ένας απλός νεοφιλελευθερισμός. Δεν στηρίζεται απλά στην λατρεία των ανοιχτών αγορών και της ασυδοσίας του ιδιωτικού πλουτισμού. Συνιστά μια ακόμη χειρότερη εκδοχή του. Πρόκειται για το πάντρεμα του δόγματος της ελευθερίας των αγορών, που από τον 19ο αιώνα οι πιο επιφανείς οικονομολόγοι της εποχής είχαν ονομάσει «οικονομική θεολογία», με την ηθική του Θωμά του Ακινάτη. Ο παπισμός έχρισε αυτόν τον τσαρλατάνο σε Άγιο γιατί η διδασκαλία του είχε από τον 13ο αιώνα χαρακτήρα βαθύτατα αντιδραστικό.
Ο «Άγιος» Θωμάς Ακινάτης, έχει πολιτογραφηθεί δίκαια ως ο θεωρητικός της θεοκρατικής δικτατορίας και ο μέγας δάσκαλος της δουλείας. Δεν είναι τυχαίο που τα βασανιστήρια μέχρις εξοντώσεως, το κάψιμο στην πυρά, οι μαζικές σφαγές, οι δολοφονίες, το δηλητήριο, κοκ, ήταν ότι άνθισε στον κήπο της κοινωνικής θεοσοφίας αυτού του αγύρτη «Άγιου», που στην δυτική άρχουσα κουλτούρα πλασάρεται και ως φιλόσοφος. Όλα τους ήταν απαραίτητες θυσίες των αμαρτωλών για να εισέλθουν στον «ενάρετο κύκλο» των πιστών. Αυτή την θεοσοφία εκφράζει στα ψευδεπίγραφα οικονομικά του και ο κ. Στουρνάρας με τον «ενάρετο κύκλο» που επικαλείται, αντιγράφοντας παπαγαλιστί τον Μέγα Διδάσκαλο εκ Γερμανίας.
Όποιος αντέξει την απίστευτη φλυαρία του κειμένου από το προσχέδιο του προϋπολογισμού, τότε θα διαπιστώσει ότι δεν φείδεται ομολογιών. Για παράδειγμα αναφέρει τα εξής: «Ως προς την απόδοση των μέτρων για τη δημοσιονομική προσαρμογή θα πρέπει να αναφερθεί η μικρότερη, σε σχέση με την αύξηση των συντελεστών, αποδοτικότητα των φορολογικών εσόδων. Το φαινόμενο οφείλεται σε αρκετούς λόγους όπως η ύφεση, η μείωση του εισοδήματος των φορολογουμένων, η φοροδιαφυγή, η περιορισμένη ρευστότητα των επιχειρήσεων και των ιδιωτών και η καθυστέρηση έκδοσης αποφάσεων από τα δικαστήρια. Καταμερισμός της υστέρησης σε κάθε έναν από τους παραπάνω παράγοντες είναι δύσκολο να γίνει. Αν όμως ληφθούν υπόψη οι ελαστικότητες φορολογικών εσόδων, όπως αυτές εκτιμώνται από τους διεθνείς οργανισμούς, προκύπτει, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος, ότι τα 2/3 της υστέρησης του συνόλου των εσόδων από έμμεσους και άμεσους φόρους αποδίδονται στην ύφεση της οικονομικής δραστηριότητας.»
Τι εννοεί ο συντάκτης του κειμένου; Κάτι πολύ απλό. Διαπιστώνει ότι παρά τις αυξήσεις των συντελεστών φορολογίας, η απόδοση των φορολογικών εσόδων εμφανίζεται μειωμένη. Με άλλα λόγια, όσο αυξάνεται η φορολογική επιβάρυνση, το κράτος εισπράττει λιγότερα. Η διαπίστωση αυτή παπαγαλίζεται διαρκώς και από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (ΜΜΕ), αλλά την χρεώνουν – που αλλού; – στην φοροδιαφυγή και μάλιστα στα προσωποποιημένα τέρατα της φοροδιαφυγής, τους ελευθεροεπαγγελματίες. Ο κειμενογράφος του προσχεδίου έχει άλλη άποψη. Αν και ισχυρίζεται ότι ο «καταμερισμός» των ευθυνών για την υστέρηση των φορολογικών εσόδων, είναι δύσκολο να γίνει, ωστόσο καταλήγει ότι κατά τα 2/3 οφείλεται στην ύφεση της οικονομικής δραστηριότητας. Και η δήθεν εκτεταμένη φοροδιαφυγή των ελευθεροεπαγγελματιών που κατά τον κ. Πρετεντέρη, αυτόν τον φωτεινό παντογνώστη της εγκάθετης δημοσιογραφίας, ευθύνεται για όλα τα μνημόνια και τα δεινά της χώρας, τι απέγινε; Τίποτε. Πρόκειται απλά για έναν ακόμη βολικό μύθο της μαύρης προπαγάνδας για να μην αντιληφθεί ο απλός κόσμος τους αληθινούς υπαίτιους της σημερινής τραγωδίας. Δηλαδή, για να μην πάρει μυρωδιά τα αφεντικά του κ. Πρετεντέρη.
Το μόνο επιχείρημα που και το προσχέδιο του προϋπολογισμού παραθέτει υπέρ της πολιτικής των μνημονίων και των βίαιων προσαρμογών που απαιτεί η παραμονή της χώρας στο ευρώ, είναι η περίφημη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. «Το 2011, δεύτερο έτος εφαρμογής του Προγράμματος Οικονομικής Πολιτικής, επιτεύχθηκε μείωση του ελλείμματος της Γενικής Κυβέρνησης κατά 1,2 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, ενώ συνολικά στη διετία 2010-2011 η μείωση ήταν 6,5 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ (από 15,6% το 2009 σε 9,1% το 2011). Αυτή η μείωση είναι η μεγαλύτερη που έχει σημειωθεί από κράτος-μέλος της Ευρωζώνης. Το αποτέλεσμα αυτό στηρίχθηκε στα δημοσιονομικά μέτρα που ελήφθησαν και τα οποία έφθαναν τα 49 δισ. ευρώ ή το 22,5% του ΑΕΠ1 την περίοδο 2010-2012, έναντι 21% του ΑΕΠ του αντίστοιχου προγράμματος της Ιρλανδίας (2008-2015) για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Επίσης σημαντικό αποτέλεσμα ήταν η μείωση του κυκλικά προσαρμοσμένου ελλείμματος της Γενικής Κυβέρνησης, σε εθνικολογιστική βάση, κατά 10 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ την περίοδο 2009-2011, καθώς και η βελτίωση του πρωτογενούς ελλείμματος κατά 8,4 εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ.»
Μέγα επίτευγμα! Πώς το κατόρθωσαν αυτό; Απλά σταμάτησαν να πληρώνουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του ελληνικού δημοσίου, το οποίο στα τέλη Αυγούστου 2012 ανήλθαν σε 7,9 δις ευρώ! Από αυτό το σύνολο, οι οφειλές των ασφαλιστικών ταμείων φτάνουν τα 4,1 δις ευρώ, εκ των οποία 1,3 δισ. ευρώ οφείλει μόνο το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων. Τα νοσοκομεία είχαν στα τέλη Αυγούστου χρέη 1,7 δισ. ευρώ, άλλες ΔΕΚΟ 3,23 εκατ. ευρώ, οι ΟΤΑ όφειλαν 835 εκατ. ευρώ ενώ τα υπουργεία χρωστούσαν 910 εκατ. ευρώ. Βλέπετε πώς κατασκευάζεται ένα πρωτογενές πλεόνασμα; Απλά σταματάς να πληρώνεις τις υποχρεώσεις σου και τις περισσότερες απ' αυτές δεν τις περνάς ούτε καν στον προϋπολογισμό ως οφειλές της Γενικής Διοίκησης.
Η εσωτερική παύση πληρωμών του κράτους εμφανίζεται ως μείωση του ελλείμματος. Την ίδια ώρα που οδηγούν ασφαλιστικό σύστημα, νοσοκομεία, πρόνοια, ανώτερα και ανώτατα ιδρύματα, σχολεία – ότι έχει απομείνει από όλα αυτά μετά το «κούρεμα» που υπέστησαν λόγω PSI – και τοπική αυτοδιοίκηση στην καταστροφή. Ποιος νοιάζεται; Αρκεί να μπορεί ο προϋπολογισμός να εμφανίζει μείωση του ελλείμματος και κάποια στιγμή, όταν τίποτε από όλα αυτά δεν έχει μείνει, θα δείξει και πρωτογενές πλεόνασμα! Ουρά! Προστ! Κατά τα βάρβαρα ήθη των σύγχρονων απογόνων του Αλάριχου που έχουν επιδράμει στην χώρα μας.
Όμως δεν είναι μόνο η ευτυχία να πεθαίνει κανείς χωρίς φάρμακα, ασφάλιση και νοσοκομεία χάρις στην εικονική μείωση του ελλείμματος που επιτάσσει η επιβίωση του ευρώ, αλλά υπάρχει και ηδονή της βαθύτερης ύφεσης που έχει υποστεί ποτέ η ελληνική οικονομία. Το προσχέδιο αναφέρεται και σ' αυτήν: «Φαίνεται ότι η Ελληνική οικονομία έχει περιπέσει σε ένα φαύλο κύκλο δημοσιονομικής προσαρμογής – ύφεσης – μη επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων, με κεντρικό σημείο αναφοράς την εντεινόμενη αβεβαιότητα, ο οποίος μπορεί να διακοπεί αν ενισχυθούν οι θετικές προσδοκίες για την οικονομία. Οι θετικές προσδοκίες είναι συνάρτηση, κυρίως, ενός αξιόπιστου προγράμματος οικονομικής πολιτικής και ενός σταθερού χρηματοπιστωτικού πλαισίου.»
Ναι είναι αλήθεια. Αυτό το «φαίνεται» είναι όλα τα λεφτά. Οι συντάκτες του προσχεδίου ομολογούν το προφανές. Ότι η ελληνική οικονομία «έχει περιπέσει σε ένα φαύλο κύκλο δημοσιονομικής προσαρμογής – ύφεσης – μη επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων». Μην ξαφνιάζεστε. Ξέρετε πόση φαιά ουσία κατανάλωσε ο κ. Στουρνάρας και οι επιτελείς του για να διαπιστώσει το προφανές; Σάμπως έχουν και πολύ; Αυτό που μας έμεινε ως αφελές, ίσως, ερώτημα είναι το εξής: αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε, γιατί συνεχίζουμε την ίδια πολιτική η οποία θα επιδεινώσει τον φαύλο κύκλο και δεν θα επιτρέψει την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων; Μην ψάχνετε για απάντηση, δεν υπάρχει. Και αυτή ανήκει στην δικαιοδοσία της Ακινάτικης θεοσοφίας. Πίστευε και μη ερεύνα. Ακολούθει πιστά τις εντολές του Κυρίου σου.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι απελπιστική η φερόμενη επιτυχία της μείωσης του ελλείμματος κατά 6,5% την περίοδο 2009-2011 είχε ως αντίτιμο το βάθεμα της ύφεσης κατά 14% την ίδια περίοδο. Με άλλα λόγια για κάθε 1% μείωση του ελλείμματος η εκτίναξη της ύφεσης υπερέβαινε το 2%. Κι αυτός είναι ο βασικός λόγος γιατί την ίδια περίοδο έχουμε διπλασιασμό της ανεργίας τόσο σε αριθμό ανέργων, όσο και σε ετήσιο ποσοστό στην απασχόληση. Αν για κάθε 1 δις ευρώ μείωση ελλείμματος η ελληνική οικονομία χάνει 2 δις ευρώ σε εισόδημα και η ανεργία αυξάνει κατά 250 χιλιάδες πρόσθετους ανέργους, τότε το ισοζύγιο κάθε άλλο παρά θετικό είναι. Η λογική αυτή που κυνηγά τον «ενάρετο κύκλο» του πρωτογενούς πλεονάσματος μπορεί να δικαιωθεί μόνο εικονικά και μόνο μετατρέποντας την οικονομία σε ερημότοπο.
Ποιος μετά απ' όλα αυτά θα μπορούσε να πει ότι συνεχίζοντας την ίδια πολιτική θα υπάρξουν «θετικές προσδοκίες»; Ρητορική η ερώτηση. Κι όμως το προσχέδιο μιλά για «θετικές προσδοκίες», όπως ο κομπογιαννίτης μιλά για την θεία πρόνοια.
Όμως, ποιο είναι πιο σημαντικό απ' όλα που περιλαμβάνει το προσχέδιο; Πιο σημαντικό από τις αναμενόμενες μειώσεις και περικοπές που διατάσει η τρόικα. Πιο σημαντικό και από τις αυξήσεις των φορολογικών βαρών που προβλέπει για το 2013 σ' έναν αγώνα δρόμου για την εξόντωση του πληθυσμού. Κατά τη γνώμη μας το πιο σημαντικό είναι η αποτίμηση της περίφημης αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους με «κούρεμα» (PSI). Και είναι σημαντικό, εκτός όλων των άλλων, γιατί κανείς από την συμπολίτευση και προπαντός από την αντιπολίτευση δεν φρόντισε να το αναδείξει.
Θυμάστε τις ουρανομήκεις θριαμβολογίες για την απομείωση του δημόσιου χρέους; Να τι μας λέει το προσχέδιο: «Η συμφωνία καλύπτει ομόλογα συνολικού ύψους 205,6 δισ. ευρώ, τα οποία αναλύονται σε ομόλογα ύψους 177,3 δισ. ευρώ υπό το Ελληνικό Δίκαιο, ομόλογα ύψους 18,6 δισ. ευρώ υπό ξένο δίκαιο και ομόλογα ύψους 9,7 δισ. ευρώ δημοσίων επιχειρήσεων με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.» Με άλλα λόγια στο PSI μπήκαν ομόλογα αξίας 205,6 δις ευρώ, τα οποία ανταλλάχτηκαν με ομόλογα ελληνικού δημοσίου και Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας συνολικής αξίας 96,9 δις ευρώ. Συνολικά η εικονική απομείωση χρέους ανήλθε σε 105,97 δις ευρώ.
Κρατήστε αυτό το νούμερο, 106 δις ευρώ απομείωση και μην ζητωκραυγάζεται ακόμη. Για να γίνει αυτή η ανταλλαγή των ομολόγων οι ελληνικές κυβερνήσεις δέχτηκαν να υπογράψουν νέα δανειακή σύμβαση για να χρηματοδοτήσουν τις απαιτήσεις των δανειστών μας. Η νέα δανειακή σύμβαση, σύμφωνα πάντα με το προσχέδιο, περιλαμβάνει:
– τη χρηματοδότηση μέρους της εθελοντικής ανταλλαγής των ομολόγων μέχρι ύψους 30 δισ. ευρώ,
– τη χρηματοδότηση της επαναγοράς τίτλων που έχουν παρασχεθεί ως ενέχυρο στο Ευρω-σύστημα ύψους 35 δισ. ευρώ,
– τη χρηματοδότηση της αποπληρωμής των δεδουλευμένων τόκων ύψους 5,7 δισ. ευρώ,
– τη χρηματοδότηση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών ύψους 23 δισ. ευρώ και
– τη χρηματοδότηση των δανειακών αναγκών μέχρι του ποσού των 109,1 δισ. ευρώ (εκ των οποίων ποσό ύψους 24,4 δισ. ευρώ προέρχεται από το μη χρησιμοποιηθέν ονομαστικό κε-φάλαιο της πρώτης δανειακής σύμβασης, και ποσό ύψους 23 δισ. ευρώ προέρχεται από μη χρησιμοποιηθέν ονομαστικό κεφάλαιο της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών).
Πάρτε μολύβι και χαρτί και κάντε πράξεις. Προκειμένου να κερδίσουμε 106 δις ευρώ εικονική απομείωση, χρειάστηκε να πληρώσουμε με νέο χρέος:
1. 30 δις ευρώ μετρητά στον κ. Νταλάρα και την παρέα του από ξένους τραπεζίτες. Πήραν 30 δις ευρώ μετρητό για 17 δις ευρώ λογιστικές απώλειες που είχαν από την ανταλλαγή των παλιών ομολόγων τους με νέα.
2. 35 δις ευρώ μας κόστισε η ΕΚΤ ως εγγύηση επειδή η Ελλάδα χαρακτηρίστηκε σε κατάσταση «selective default» (επιλεκτική πτώχευση) από τους οίκους αξιολόγησης. Θυμάστε που μας έλεγαν Βενιζέλος και Σία ότι το selective default δεν σημαίνει τίποτε για την χώρα; Το ελάχιστο που σήμαινε ήταν 35 δις ευρώ που μας επέβαλε η ΕΚΤ ως δική της εγγύηση, έστω κι αν εκείνη ήταν που οδήγησε την Ελλάδα σε κατάσταση «επιλεκτικής πτώχευσης».
3. Την ανακεφαλαιοποίηση των εγχώριων τραπεζών – των γνωστών τεσσάρων αδελφών – με 23 δις ευρώ, που μέχρι το τέλος του χρόνου θα φθάσει συνολικά στα 48 δις ευρώ. Μια ανακεφαλαιοποίηση που γίνεται για να καλυφθούν οι λογιστικές ζημιές των εν λόγω τραπεζών από το PSI που έφτασαν συνολικά στα 26 δις ευρώ. Για 26 δις ευρώ λογιστικές ζημιές, το κράτος δανείζεται για να τους δώσει 48 δις ευρώ μετρητά.
4. 5,7 δις ευρώ για την πληρωμή δεδουλευμένων τόκων που αναγνώρισε το ελληνικό κράτος στους τραπεζίτες δανειστές του προκειμένου να τους γλυκάνει το «κούρεμα», όπως αναφέρει το Newsletter Ιουλίου του ΕΤΧΣ.
Πόσα φτάνουν όλα αυτά μαζί; Τα 118,7 δις ευρώ. Δηλαδή για να πετύχουν μια εικονική, λογιστική απομείωση χρέους σε βάθος δωδεκαετίας αξίας 106 δις ευρώ, πλήρωσαν και θα πληρώσουν μετρητοίς έως το τέλος του 2012 σχεδόν 120 δις ευρώ σε ανταλλάγματα και εγγυήσεις. Και δεν φτάνει αυτό. Μιλάνε για νέα αναδιάρθρωση χρέους. Τι θα μείνει σε τούτη την χώρα, αν προχωρήσει σε νέα αναδιάρθρωση χρέους; Ούτε βράχος.
Το επιμύθιο της όλης ιστορίας καταγράφεται από το ίδιο το προσχέδιο που σημειώνει: «Το χρέος της Κεντρικής Διοίκησης στο τέλος του έτους 2012 εκτιμάται ότι θα ανέλθει στα 343.230 εκατ. ευρώ ή 170,8 % του ΑΕΠ, έναντι 367.978 εκατ. ευρώ ή 171,1% του ΑΕΠ το 2011, παρουσιάζοντας μείωση το 2012 κατά 0,3% του ΑΕΠ. Το έτος 2013 το ύψος του χρέους της Κεντρικής Διοίκησης προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί στα 352.320 εκατ. ευρώ ή 182,5% του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 11,7% του ΑΕΠ έναντι του 2012.» Δεν φτάνει που η αναδιάρθρωση χρέους με PSI εξελίχθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες απάτες κοινού ποινικού δικαίου σε βάρος του ελληνικού λαού, το δημόσιο χρέος συνεχίζει να καλπάζει ακάθεκτο. Μην ανησυχείτε, όμως, θα μας σώσουν και πάλι. Μετά θάνατο.
ΠΗΓΗ: Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 7/9/2012. Το είδα: Τρίτη, 9 Οκτωβρίου 2012, http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_9.html
