ΜΑΤΑΙΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Μεγάλος υπήρξε ο εντυπωσιασμός και αναπτερώθηκαν οι ελπίδες μετά την παρέμβαση Ελλήνων ομογενών, οι οποίοι δήλωσαν δημοσίως ότι έχει συγκεντρωθεί ποσόν εξακοσίων δισεκατομμυρίων ευρών και ότι οι ενεργήσαντες για τη συγκέντρωσή του είναι πρόθυμοι να το διαθέσουν για να απαλλάξουν τη χώρα μας από την ασφυκτική πίεση των δανειστών της υπό όρους. Η είδηση μετεδόθη αρχικά μέσω του διαδικτύου και στη συνέχεια απασχόλησε και τους τηλεοπτικούς σταθμούς.

Επισημαίνουμε κατ' αρχήν ότι πολλοί την αναμετέδωσαν πιστεύοντας ότι η είδηση ήταν χαροποιός. Ισχύει η ρήση «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται»;

Εμφανίζονται ξαφνικά δύο παντελώς άγνωστοι ομογενείς ως εκπρόσωποι και άλλων δηλώνοντας τη συγκέντρωση ενός ποσού, το οποίο φαντάζει υπέρογκο για τα ελληνικά οικονομικά μεγέθη, αν λάβουμε υπ' όψη ότι υπερβαίνει κατά πολύ το μη διαχειρίσιμο πλέον χρέος μας.

Το πρώτο ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι, αν οι ομογενείς μας απανταχού της γης είναι τόσο ισχυροί οικονομικά. Ως ομογενείς βέβαια εννοούμε εκείνους που αισθάνονται Έλληνες και όχι όλους, όσοι φέρουν ακόμη ελληνικό ονοματεπώνυμο. Θα δεχόμασταν ότι η συγκέντρωση του ποσού είναι εφικτή, αν γνωρίζαμε την οικονομική επιφάνεια των ομογενών μας, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Βέβαια κατά καιρούς ακούγεται ότι κάποιοι από αυτούς χρηματοδοτούν με σημαντικότατα ποσά τα κόμματα κατά την προεκλογική περίοδο. Ασφαλώς τα ποσά αυτά υπολείπονται σαφώς του άλλου που ελέχθη ότι συγκεντρώθηκε και πέραν αυτού η προσφορά δεν είναι ανιδιοτελής. Μετά την επιτυχία του υποστηριζομένου κομματικού σχηματισμού, οι δωρητές θα επανακτήσουν τις απώλειες. 

Το δεύτερο ερώτημα είναι το κατά πόσο παραμένει θερμή η αγάπη για την πατρίδα στους ομογενείς τρίτης τέταρτης και πέραν αυτής γενιάς.  Στο παρελθόν υπήρξαν κάποιες κινήσεις προς στήριξη της πατρίδας μας. Δεν γνωρίζω όμως αν, μετά την κατασκευή του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη προ πενήντα ετών, συνεχίστηκαν οι δωρεές προς κατασκευή άλλων νοσοκομείων ή πανεπιστημιακών σχολών ή αν χορηγήθηκαν υποτροφίες για σπουδαστές σε αμερικανικά πανεπιστήμια. Πολλές φορές ακούγεται ότι οι δωρεές Εβραίων προς το Ισραήλ είναι τρομακτικές και οι αντίστοιχες Ελλήνων προς την Ελλάδα μπροστά τους πενταροδεκάρες. Βέβαια δεν είναι όλοι οι ομογενείς μας ανάλγητοι. Κινούνται για την προάσπιση των δικαίων του έθνους μας. Αναφέρω ενδεικτικά τους θαυμάσιους αγώνες της «Παμμακεδονικής ΗΠΑ-Καναδά» για το ζήτημα της Μακεδονίας. Αναφέρω ακόμη το πλήθος των βαριά ασθενούντων, οι οποίοι μετέβησαν στις ΗΠΑ και υποβλήθηκαν σε άκρως δαπανηρές επεμβάσεις με κάλυψη της δαπάνης από ομογενείς!

Το τρίτο και πλέον σημαντικό ερώτημα είναι: Οι οικονομικά ισχυροί ομογενείς είναι πράγματι ελεύθεροι να προβούν σε ενέργεια προς σωτηρία της πατρίδας μας ή είναι απόλυτα δεσμευμένοι; Μπορεί κάποιος να είναι οικονομικά ισχυρός στις ΗΠΑ χωρίς να είναι τουλάχιστον μέλος κάποιας μασωνικής στοάς; Μπορεί να επιχειρήσει το καλό της πρώτης του πατρίδας, αν τα αφεντικά θέλουν την καταστροφή της; Και είναι ώρα να καταγγελθούν εκείνοι, οι οποίοι στις ανησυχίες εκείνων που έβλεπαν ότι τα πάντα στη χώρα μας βαίνουν με βάση σχέδιο διάλυσής της απαντούσαν ειρωνικά και κατήγγειλαν τους οπαδούς της «συνωμοσιολογίας».

Ποιοι ανέλαβαν το έργο αυτό κατασυκοφάντησης των πατριωτών και της αδάπανης διαβεβαίωσης ότι οικονομικές συγκυρίες των αγορών συνετέλεσαν στην καταβαράθρωση της οικονομίας μας, είναι πλέον γνωστοί. Εμείς δεν εννοούμε να διορθωθούμε και να ομολογήσουμε ότι υπήρξαμε θύματα καλοστημένης απάτης, την οποία στηρίξαμε όσο μας ήταν δυνατόν! Και επειδή δεν εννοούμε να διορθωθούμε, γι' αυτό και ελπίζουμε εκεί που δεν υπάρχει ελπίδα. Σε γενικές γραμμές οι ομογενείς δεν μας έπεισαν ότι διαθέτουν σημαντικό κύρος. Απόδειξη ότι, παρά τον σημαντικό αριθμό τους, δεν επέτυχαν σημαντικές νίκες στο παρασκήνιο στα εθνικά μας θέματα. Ασφαλώς την κύρια ευθύνη έχουν οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, οι οποίες δεν έδωσαν μάχες για τα εθνικά μας θέματα, κατ' απαίτηση των αφεντικών μας. Αλλά οι ομογενείς δεν έχουν αφεντικό;

Πέρα από το υπέρογκο του ποσού που ανακοινώθηκε ότι έχει κατατεθεί, επισημαίνεται και ο προαπαιτούμενος όρος για την διάθεσή του στη χώρα μας: Να γίνει εξονυχιστικός λογιστικός έλεγχος για το πού πήγαν τα λεφτά. Δήλωσε μάλιστα ένας από τους εκπροσώπους των ομογενών ότι υπολογισμοί καταλήγουν σε αποτέλεσμα, που δεν δικαιολογεί τον υπέρογκο δανεισμό μας και διαβεβαιώνει προκαταβολικά ότι αυτοί που μαγείρεψαν το έλλειμμα θα λογοδοτήσουν. Εν πρώτοις είναι ο όρος που θέτουν ικανός για να απορριφθεί η πρότασή τους. Τη λίστα που μας έδωσε η Λαγκάρντ, κατ' εντολή του συστήματος, απέκρυψαν επί μήνες οι πολιτικοί μας και θα επιχειρήσουν τώρα έλεγχο σε βάθος, ώστε να αποδοθούν ευθύνες; Ποιοί χρέωσαν τη χώρα και πού διετέθησαν τα χρήματα είναι γνωστό πλέον όχι μόνο στους οικονομολόγους. Αν η υπερχρέωση έγινε από τους πολιτικούς μας, κάποιοι από τους οποίους βρίσκονται πλέον σε δύσκολη θέση, δεν ήσαν αμέτοχοι οι δανειστές μας, αυτοί που κρύβονται πίσω από τον ομιχλώδη όρο «αγορές». Αυτοί είναι οι διεθνείς αιμοσταγείς τοκογλύφοι, τα αφεντικά. Μήπως είναι οι πρόθυμοι να μας ελευθερώσουν ομογενείς μας πάνω από τα αφεντικά;

Εντύπωση μου προκάλεσε η θέση, με την οποία έκλεισε τη συνέντευξή του ο ένας από τους εκπροσώπους: «Το τρίπτυχό μας είναι Ελπίδα, Δικαιοσύνη, Παιδεία. Δεν έχουμε καμία κομματική τοποθέτηση ούτε εκπροσωπούμε καμία θρησκεία. Είμαστε πάνω απ' όλα Έλληνες. Εάν οι Ορθόδοξοι ιερείς βάζουν πρώτα την Ορθοδοξία και μετά την Ελλάδα θα μας βρουν απέναντι. Εάν οι αριστεροί βάζουν πρώτα την ιδεολογία τους και μετά την Ελλάδα θα είμαστε απέναντί τους. Το ίδιο ισχύει και για την Χρυσή Αυγή. Πρώτα και πάνω απ' όλα η Ελλάδα». Η θέση είναι σαφώς ιδεολογική. Άκρως εντυπωσιακός ο ελληνοκεντρισμός, ο οποίος θέτει σε δευτερεύουσα θέση την ορθόδοξη πίστη! Αλλά αυτή η πίστη καλλιέργησε σε προγενέστερες γενιές και μάλιστα επί τουρκοκρατίας τη ζέουσα διάθεση για αγαθοεργία. Σήμερα όταν προβάλλουμε το φαινόμενο κάνουμε λόγο για ιδεολογία του ευεργετισμού.

Δηλώνεται επίσης σαφώς ότι στη χώρα μας δεν πρέπει να είναι ζωντανό το όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα. Τέλος για να διασκεδασθούν κάποιες ανησυχίες αποδοκιμάζεται και το εθνικιστικό κίνημα. Μήπως το σύστημα ετοιμάζει κάποιους αγοραστές του χρέους μας και συνάμα τιμωρούς κάποιων πολιτικών, ως των μόνων ενόχων, προς εκτόνωση στο μέλλον της λαϊκής οργής, όταν αυτή φθάσει σε κατάσταση παροξυσμού; Μήπως τότε η δουλεία μας γίνει βαθύτερη; Μήπως οι «σωτήρες» μας ξεπουλήσουν τα πάντα;

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 7-10-2012