ΓΥΜΝΕΣ ΛΕΠΙΔΕΣ
Του Γιάννη Ποταμιάνου
αυτός στέκει δίπλα της
Στο χέρι του κρατάει
ένα κόκκινο πουλί
Τα δάχτυλά του στάζουν αίμα
Η μηχανή γυρίζει
του τσακίζει τα δάχτυλα
Η μηχανή γυρίζει
του τσακίζει τα όνειρα
Τα όνειρά του στάζουν αίμα
Αυτός στέκει δίπλα της
Περήφανος στον πόνο, μαρμάρινος
το πρόσωπό του ένα χλωμό φεγγάρι
Ας του γλύφει τα μάτια η απόγνωση
Αυτός στέκει δίπλα της
περήφανος και στην απόγνωση
Ξέρει καλά
πως ο δρόμος του περνάει
απ' την απόγνωση
Ξέρει καλά πως θα πληρώνει με αίμα
Αίμα για ψωμί
Αίμα για γνώση
Αίμα για ελευθερία
Αίμα για όνειρα
Ας γυρίζει η μηχανή
Αυτός στέκει δίπλα
στις γυμνές λεπίδες
Ξέρει καλά πως δεν φταίνε οι λεπίδες
Ξέρει καλά
πως το κέρδος αφήνει
τις λεπίδες γυμνές
Ξέρει καλά
πως το κέρδος μασάει τα δάχτυλα
Αυτός που ωχρός δίπλα μας
αιμορραγεί, ξέρει
Ξέρει και πληρώνει με αίμα
Ξέρει και επιμένει
να σηκώνει τη σπασμένη γροθιά
Ξέρει και επιμένει
με το κομμένο δάχτυλο, τεντωμένο
να δείχνει στην Ιστορία το δρόμο της
Αυτόν λοιπόν που αιμορραγεί
δίπλα μας
ακούστε τον,
μην τον κοιτάτε, ακολουθήστε τον
το αίμα του δείχνει το δρόμο
1 Οκτωβρίου 2012, Γιάννης Ποταμιάνος
Σημείωση: Αφιερωμένο στα παιδιά που στοίχειωσαν με το αίμα τους το σιδερένιο δάσος, δηλαδή σ' αυτούς που υπέστησαν εργατικό ατύχημα.
ΠΗΓΗ: Τετάρτη, 3 Οκτωβρίου 2012, http://toxefwto.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html?spref=fb
