Φθινοπωρινό Πρελούδιο

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Κουλουριασμένος αίλουρος

παραφυλάω

Ενέδρα έστησα στο στίχο

στην άκρη των ματιών της

Μακρύ το ταξίδι από την πηγή

στην θάλασσα

Η καρδιά μου είναι η θάλασσα

Στο μονοπάτι της έμπνευσης

παραμονεύω

Για στίχους διερχόμενους, περαστικούς

Για στίχους ξεχασμένους

Μακριά από το κοπάδι του ποιήματος

Για στίχους αφελείς ή καχύποπτους

Μπουκέτο να φτιάξω

Το ποίημα θα χαρίσω στα μάτια της

 

Θαμπός ο δρόμος μέχρι τα μάτια της

Με καταχνιά και σύννεφα

Ψάχνω το στίχο που θα τα κάνει

χαρούμενα

Όμως ο χρόνος κυλάει

Στα δάχτυλα γλιστράει ανάμεσα

Και ο στίχος υδράργυρος,

ξεφεύγει

 

Σε δυο μέρες μπαίνει

φθινόπωρο

Το φθινόπωρο τα φύλλα

είναι κίτρινα

Το φθινόπωρο τα σύννεφα

είναι μαύρα

Το φθινόπωρο βρέχει

Έρωτας είναι η βροχή

Έρωτας είναι και ο στίχος

Γι' αυτό υπάρχουν οι ποιητές

Για να ψάχνουν στίχους

στα μάτια της

Γι' αυτό υπάρχει το φθινόπωρο

Για να γεμίζουν με βροχή

τα μάτια της

 

Για αυτό υπάρχω εγώ

Για να μαζεύω τους στίχους που πέφτουν

από τα μάτια της

Για να τρυγάω τον έρωτα που αναβλύζει

στα μάτια της

  

                                        29 Αυγούστου 2009,   Γιάννης Ποταμιάνος