Απαλλαγή από τα Θρησκευτικά;
Του Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη*
Πρόσφατα παρατηρείται στα λύκεια κάτι παράδοξο: γονείς ορθόδοξων μαθητών, ιδίως της Β΄ και Γ΄ Λυκείου, ζητούν και λαμβάνουν για τα παιδιά τους απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών, με σκοπό να έχουν να διαβάσουν ένα μάθημα λιγότερο.
Το υπουργείο Παιδείας ανέκαθεν προσφέρει στους μη ορθόδοξους μαθητές τη δυνατότητα να μην παρακολουθήσουν Θρησκευτικά, επειδή πιθανόν να νιώθουν πρόβλημα στη θρησκευτική τους συνείδηση παρακολουθώντας ένα μάθημα, που σε πολύ μεγάλο ποσοστό αναφέρεται στην ορθόδοξη πνευματική κληρονομιά. Κατά την τ. υφυπουργό Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου «οι μαθητές που δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των αλλοθρήσκων ή ετεροδόξων δεν μπορούν να απαλλάσσονται» (απάντηση 56664/ΙΗ/25-6-2010 σε ερώτηση του Φ. Κουβέλη, δημοσιευμένη στο: http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/67715b2c-ec81-4f0c-ad6a-476a34d732bd/7143231.pdf – ετερόδοξοι = χριστιανοί, αλλά όχι ορθόδοξοι).
Εδώ και λίγα χρόνια, θεσπίστηκε να μην αναφέρεται στην αίτηση απαλλαγής, που καταθέτει ο γονιός για το παιδί του, ο λόγος της αίτησης, γιατί θεωρήθηκε «προσωπικό δεδομένο» του μαθητή. Με την πρόφαση αυτή, οποιοσδήποτε γονιός μπορεί να καταθέσει σχετική αίτηση για το παιδί του, χωρίς να τον ρωτήσει κανείς αν είναι ή όχι ορθόδοξο ή αν έχει πράγματι συνειδησιακό πρόβλημα ή όχι.
Ο γονιός νομίζει ότι διευκολύνει τον αγώνα του παιδιού του, ενόψει του εφιάλτη των Πανελληνίων Εξετάσεων, που έχει απλώσει τα πλοκάμια του και στη Β΄ Λυκείου, παρεμποδίζοντας το έργο των σχολείων και βασανίζοντας τους μαθητές και τις οικογένειές τους. Όμως, στην πραγματικότητα, η ψευδής αίτηση απαλλαγής από τα Θρησκευτικά (κατ' ουσίαν, μια απάτη) μόνο προβλήματα στο μαθητή προκαλεί.
Ένα πρόβλημα είναι ότι το μάθημα αυτό (ένα από τα ευκολότερα μέσα στο Λύκειο, αρκεί να δώσει λίγη προσοχή ο μαθητής) προσφέρει στα παιδιά σας, αγαπητοί γονείς, ένα πολύτιμο θησαυρό γνώσεων. Γνώσεων όχι μόνο για την Ορθοδοξία (που κι αυτές είναι απαραίτητες, ακόμη κι αν «δεν πιστεύουν», αφού η πρόκειται για την πνευματική παράδοση αυτού του τόπου), αλλά και για πολλά άλλα θέματα, κοινωνικά, ηθικά, ακόμη και πολιτικά (π.χ. την κατάσταση του Τρίτου Κόσμου ή την παγκόσμια ειρήνη). Προσφέρει επίσης πλούσιες γνώσεις για τα θρησκεύματα εκτός του χριστιανισμού, καθώς και για την αρχαία ελληνική θρησκεία, το ζήτημα των σχέσεων επιστήμης και πίστης, το φαινόμενο της αθεΐας κ.π.ά. Τις γνώσεις αυτές ο μαθητής που «απαλλάσσεται» τις χάνει. Και είναι σημαντικές για τη μόρφωσή του, δηλαδή για την ελευθερία του.
Αλλά υπάρχει κι άλλο πρόβλημα, που προσωπικά με βασανίζει περισσότερο και με οδήγησε στη σύνταξη αυτού του άρθρου.
Όταν ο γονιός χρησιμοποιεί για το παιδί του ένα δικαίωμα, που απευθύνεται αποκλειστικά στους μη ορθόδοξους, τότε τοποθετεί το παιδί του στους μη ορθόδοξους – δηλαδή αρνείται τη χριστιανική του ιδιότητα. Συνεπώς, η αίτηση απαλλαγής για ορθόδοξους μαθητές γίνεται άρνηση της θρησκευτικής πίστης, πράγμα πολύ πιο σημαντικό από το διάβασμα για τις Πανελλήνιες, γιατί έχει συνέπειες στην αιωνιότητα.
Έτσι το κράτος (ή κάποιοι πίσω απ' το κράτος) πέτυχε εύκολα να κάνει πολλούς ορθόδοξους να βγάλουν τα παιδιά τους εκτός Ορθοδοξίας, δηλ. να κάνουν κάτι, που οι μάρτυρες όλων των εποχών προτίμησαν φρικτά βασανιστήρια μέχρι θανάτου για να μην το κάνουν!
Υπενθυμίζω σε όλους τους ορθόδοξους γονείς και μαθητές ότι η αγία Κυριακή βασανίστηκε και θανατώθηκε σε ηλικία 16 ετών, η αγία Παρασκευή 15 ετών, ο άγ. Μάμας 15 ετών, η αγία Αικατερίνα 19 ετών, ο άγ. Γεώργιος 20 ετών. Οι αγίες Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη (κόρες της αγ. Σοφίας) μεταξύ 8 και 12 ετών! Αμέτρητοι άλλοι άγιοι και αγίες σε παρόμοια ηλικία. Ευτυχώς που δεν ήταν παιδιά μας, γιατί εμείς θα τα εκβιάζαμε ψυχολογικά να αρνηθούν το Χριστό και να χάσουν την αγιότητα και την αιωνιότητα του παραδείσου.
Ελπίζω ότι έγινα σαφής. Η παρακολούθηση του μαθήματος (έτσι όπως τίθεται το θέμα από το ίδιο το κράτος – αλλιώς, ας το κάνει επιλεγόμενο να τελειώνουμε) είναι μια πράξη αντίστασης στην κοινωνική και πνευματική καταπίεση που μας επιβάλλει το πολιτικό σύστημα.
Ένα ΥΓ για τους «άθεους» Έλληνες, γονείς ή μαθητές: δύο μόνο λόγους ξέρω, που ένας Έλληνας (ή Σέρβος, Ρώσος, Ρουμάνος, Ουκρανός και γενικά μέλος ορθόδοξου λαού) μπορεί να νιώθει μη χριστιανός: ή κάποιος τον παραπλάνησε και τον παρέσυρε ή είναι πολύ πληγωμένος από ανθρώπους της Εκκλησίας. Υπάρχουν απαντήσεις και για τα δυο, αρκεί να έχει αφτιά να ακούσει. Ευχαριστώ.
* Ο Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης είναι Θεολόγος – Ρέθυμνο
