H ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Καθώς ο καιρός περνά και τα γιατροσόφια των δοκτόρων του θανάτου προς ίαση της οικονομίας της χώρας μας δεν φαίνονται να αποδίδουν, πληθαίνουν οι απειλές για εκδίωξη (έξοδο βέβαια την αποκαλούν) της χώρας μας από την ευρωζώνη. Χωρίς ίχνος σεβασμού προς έναν λαό που δοκιμάζεται, θύμα ομοτραπέζων τους επιόρκων Ελλήνων πολιτικών, αξιωματούχοι διαφόρων χωρών της ΕΕ προβαίνουν σε δηλώσεις άκρως επιτιμητικές για τη χώρα μας και τον λαό της, προβάλλοντας την Ελλάδα ως το μαύρο (κακό) πρόβατο σε ποίμνη λευκών (καλών) προβάτων!
Καθώς η ύφεση εντείνεται και επίκειται η λήψη μέτρων, που θα συντελέσουν στην περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων εργαζομένων και συνταξιούχων, προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι τρέχουσες υποχρεώσεις της χώρας προς τους δανειστές της, η παρουσίαση των δηλώσεων των μεστών κακίας, όχι με βεβαιότητα ανθελλήνων, αλλά οπωσδήποτε απανθρώπων εκπροσώπων του συστήματος, συμβάλλει στην τρομοκράτηση μερίδας του λαού, η οποία στηρίζεται ακόμη στις όποιες αποταμιεύσεις του παρελθόντος, προκειμένου να ανταποκριθεί στις δαπάνες της μείζονος οικογένειάς της. Και είναι αυτό απόρροια της σύγχυσης που προκλήθηκε κατά την προεκλογική περίοδο μεταξύ των διεκδικητών της ψήφου.
Τόσο οι υπέρμαχοι των μνημονίων, όσο και οι πλείστοι από τους αντιθέτους προς αυτά δήλωναν ότι τάσσονται υπέρ της παραμονής της χώρας μας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Μάλιστα οι πρώτοι δεν παρέλειπαν να τονίσουν ότι εκδίωξή μας θα αποτελούσε συμφορά για τη χώρα μας. Βέβαια εμφανίζονταν παράλληλα καθησυχαστικοί τονίζοντας ότι δεν υπάρχει διάταξη που να προβλέπει την αποπομπή χώρας από την ευρωζώνη, συγκαλύπτοντας συνάμα το αντεπιχείρημα ότι δεν θα μας εκδιώξουν, αλλά θα μας εξαναγκάσουν να την εγκαταλείψουμε. Και είναι προφανές ότι οι μάστορες αυτοί του κάθε είδους εκβιασμού έχουν τη δύναμη να το πράξουν, αν το κρίνουν συμφέρον γι' αυτούς. Μπροστά στην προοπτική αυτή της διαρκώς εντεινόμενης αναξιοπρέπειάς μας και του εξευτελισμού μας κάποιοι υποστήριζαν ότι πρέπει να λάβουμε την απόφαση να πτωχεύσουμε και να απαλλαγούμε από τον διασυρμό. Οι υποταγμένοι ψυχή τε και σώματι στη Δύση προέβαλαν την πτώχευση ως νέα συμφορά, καθώς θα πεινάσουμε, θα παγώσουμε και θα πεθάνουμε από έλλειψη φαρμάκων. Αντιμέτωπος με τις αντικρουόμενες απόψεις που παραθέσαμε ο μέσος πολίτης, απληροφόρητος και σε μεγάλο βαθμό μη έχοντας διάθεση προς ενημέρωση ή καυχόμενος ότι τα ξέρει όλα (ελάττωμα από τα θλιβερότερα της φυλής μας) είναι επόμενο να κυριεύεται από τρόμο. Ας κάνουμε κάποιες απλές σκέψεις.
Συμπληρώθηκαν δύο έτη από την αποδοχή της επιτήρησης της χώρας. Σημαντικό το χρονικό διάστημα, για να λησμονηθεί ότι μας διαβεβαίωναν πως μετά διετία θα άρχιζε πάλι η ανάκαμψη. Σήμερα βέβαια μόνο αφελείς και εγκάθετοι μπορούν να δηλώνουν ότι ελπίζουν σε ανάκαμψη της οικονομίας της χώρας. Στο διάστημα αυτό η Ελλάδα απετέλεσε πειραματόζωο επί της ευρωπαϊκής ηπείρου. Δοκιμάστηκε η ανοχή του λαού της στη λήψη μέτρων σε βάρος του. Τί έδειξαν τα αποτελέσματα αυτής της δοκιμής; Ο λαός τα αποδέχθηκε μάλλον συγκαταβατικά, με έκδηλη σε αρκετά μεγάλο βαθμό τη συναίσθηση της συνενοχής του και με αντιδράσεις που δεν έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση την εξουσία, η οποία παραμένει ολοπρόθυμη να εξυπηρετήσει πρωτίστως τις απαιτήσεις των ισχυρών δανειστών, παραβλέποντας ότι ο λαός βυθίζεται σε κατάσταση ανέχειας, απογοήτευσης και, τέλος, απελπισίας. Ποιο είναι το συμπέρασμα: Τα αντιλαϊκά μέτρα θα ενταθούν, καθώς οι «γύπες» της οικονομίας γνωρίζουν πολύ καλά πόσο αίμα μπορούν ακόμη να αφαιμάξουν από τον ελληνικό λαό. Βέβαια υπάρχει και η μερίδα του λαού που τα έδωσε πλέον όλα. Εκεί θα οδηγήσουν με τα μέτρα που πρόκειται να ληφθούν και τη μερίδα των μικρομεσαίων, ώστε να αυξήσουν σημαντικά το στρώμα των νεοπτώχων. Και τότε τι θα συμβεί; Θα αρχίσει η ανάπτυξη, καθώς το κόστος εργασίας στη χώρα μας αλλά και το κόστος ζωής θα έχουν κατέλθει σημαντικά; Η ύφεση που επικρατεί στις βαλκανικές χώρες της ΕΕ βεβαιώνει ότι αυτό είναι μύθος. Όσο για την ελάφρυνση του κόστους ζωής, πώς είναι δυνατόν να επιτευχθεί, αφού το κράτος είναι ανίσχυρο να προβεί σε στοιχειώδη έλεγχο των αισχροκερδούντων, με τη συγκατάθεση και των καταναλωτών (τίτλος υποβιβασμού του πολίτη), τραστ των πολυεθνικών επιχειρήσεων που λυμαίνονται τη χώρα; Συνεπώς εντός της ευρωζώνης ας μη περιμένουμε προκοπή.
Ας υποθέσουμε ότι μας εκβιάζουν να αποχωρήσουμε. Φυσικά δεν είναι δυνατόν να αντισταθούν οι ασκούντες σήμερα την εξουσία στον εκβιασμό. Το ερώτημα είναι τί θα κερδίσουν από την εκδίωξη οι παραμένοντες στην ευρωζώνη; Την απάντηση αφήνουμε στους ειδικούς, περιοριζόμενοι να τονίσουμε ότι το χρέος μας είναι ασήμαντο για τους ισχυρούς του χρήματος και προφανώς δεν παραμένουν άυπνοι με σκέψεις για τρόπους αποπληρωμής του. Κάτι άλλο επιδιώκουν με τους εκβιασμούς και τον εξευτελισμό μας.
Εκτός ευρωζώνης θα χάσουμε τα πάντα, όπως οι Αδάμ και Εύα τον απωλεσθέντα παράδεισο; Ή μήπως θα κάνουμε αρχή προς ανάκαμψη της οικονομίας ελεύθεροι από δεσμεύσεις; Ούτε το ένα θα συμβεί ούτε το άλλο. Έξοδός μας από την ευρωζώνη δεν σημαίνει και αποδέσμευσή μας από την ΕΕ. Συνεπώς οι ισχυροί θα παραμείνουν βιολιτζήδες και εμείς θα χορεύουμε στον σκοπό τους. Οπωσδήποτε με την ισοτιμία € και νέας δραχμής θα επωφεληθούν στο έπακρο, ώστε να μην δυσφημίζουν πλέον τη χώρα μας ως τόπο προορισμού για αναψυχή. Παράλληλα θα ενταθεί το ενδιαφέρον τους για αγορά γης στη χώρα μας. Μας ικανοποιούν αυτά; Το κύριο ερώτημα όμως είναι: Θα υπάρξουν επενδύσεις στη χώρα μας, ώστε να μειωθεί τουλάχιστον η ανεργία που μαστίζει κυρίως τους νέους. Χωρίς επιφύλαξη απαντούμε αρνητικά. Η Ευρώπη (και όχι μόνο η Ελλάδα) δεν προσφέρεται πλέον για επενδύσεις, που μπορούν λόγω των προϊόντων παραγωγής να γίνουν σε ασιατικό έδαφος. Είναι δυνατόν αυτό να το παραβλέπουν οικονομολόγοι με λαμπρές σπουδές σε διαπρεπή πανεπιστήμια; Συνεπώς το μείζον ερώτημα δεν είναι εντός ή εκτός ευρωζώνης, αλλά πώς μπορούμε να απελευθερωθούμε όλοι οι λαοί της ΕΕ από αυτό το απάνθρωπο σύστημα.
Κι αν ο εκβιασμός προς έξοδο συνοδευτεί από τη διαταγή για πτώχευση; Ή αν την πτώχευση την επιβάλει σε κάποια κυβέρνηση ο λαός που θα αρχίσει να σηκώνει επικίνδυνα για το σύστημα το κεφάλι του; Η απάντηση είναι γνωστή. Ούτε και τότε θα ευρεθούμε έξω από επιτήρηση, όπως συνέβη και στις πτωχεύσεις της χώρας μας κατά το παρελθόν. Μηχανισμοί ελέγχου των δημοσίων εσόδων θα στηθούν και το σημαντικότερο μέρος αυτών θα κατευθύνεται προς πληρωμή των δανειστών μας. Αυτοί ποτέ δεν χάνουν! Βέβαια τον λαό τον απασχολεί τι θα απογίνει αυτός. Θα έχει τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα; Απαντούμε: Τρόφιμα ναι, γιατί η χώρα μας μπορεί να μας θρέψει όλους, ώστε να μην χρειαζόμαστε συναλλαγματοβόρες εισαγωγές. Καύσιμα και ναι και όχι. Εξαρτάται από το αν θα βρεθεί κυβέρνηση θαρρετή, ώστε να συνάψει συμβάσεις με χώρες μη υποταγμένες στη Δύση (εννοώ τη Ρωσία, που απορροφά σημαντικές ποσότητες αγροτικών προϊόντων και στηρίζει τον τουρισμό μας). Φάρμακα: Στα ράφια θα υπάρχουν, όπως και σήμερα, αλλά μήπως θα έχει τη δυνατότητα ο λαός μας να τα προμηθεύεται στο προσεχές μέλλον είτε δεν πτωχεύσουμε είτε μείνουμε εντός της ευρωζώνης;
Ας ηρεμήσουμε λοιπόν, ας κάνουμε την αυτοκριτική μας για την παρακμή που βιώνουμε, ας οπλιστούμε με αγωνιστικό φρόνημα και ας μη λησμονούμε κάτι σημαντικό: Τον τελευταίο λόγο στην ιστορία τον έχει ο Θεός και όχι όσοι απεργάζονται τον αφανισμό των πλασμάτων Του.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 20-08-2012
