Πρώτες σκέψεις (ίσως εν θερμώ) για το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου

Του Γιώργου Ντάφλου

Το αποτέλεσμα της 17ης Ιούνη αποτελεί σαφώς υποχώρηση σε σχέση με αυτό της 6ης Μάη. Οι δυο κύριες μνημονιακές δυνάμεις (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) από 32% και 149 έδρες βρέθηκαν στο 42% και στις 162 έδρες. Έτσι τα βήματα που έγιναν στις 6 Μάη όχι μόνο δεν ολοκληρώθηκαν αλλά είχαμε πισωγύρισμα και αυτό φυσικά δημιουργεί απογοήτευση σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας. Η μεγάλη αλλά όχι αρκετή για τη πρωτιά άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην μεταφορά ψήφων από την πανωλεθρία των άλλων αριστερών σχηματισμών (ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ). Το ΚΚΕ έχασε περίπου το 50%  και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το 70% των ψήφων τους.

Ο φόβος, οι εκβιασμοί και η πρωτοφανής τρομοκρατία που ασκήθηκε από το εσωτερικό και το εξωτερικό έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ψήφο του Ελληνικού λαού και ξαναγύρισε ένα σημαντικό κομμάτι στο μνημονιακό μπλοκ. Αρνητικό ρόλο έπαιξε και η στάση του ΚΚΕ που μιλούσε για τον κίνδυνο της άτακτης χρεοκοπίας με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Από την 6η Μάη πίστευα ότι είναι πολύ δύσκολο να αντέξει μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ την επίθεση (παρόλο το στρογγύλεμα των θέσεων του) που θα εντείνονταν από τα ντόπια και τα ξένα κέντρα. Δυστυχώς οι άλλοι πόλοι της αριστεράς ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ υποβάθμισαν την συγκεκριμένη πολιτική μάχη – για την εκλογική ανατροπή του μνημονιακού μπλοκ που θα περιείχε κι έναν ισχυρό συμβολισμό –  λες και το επίδικο των εκλογών ήταν η λαϊκή εξουσία και η αντικαπιταλιστική έξοδος από την ευρωζώνη αντίστοιχα. Δεν μπόρεσε έτσι να δημιουργηθεί  ένα πλατύ μέτωπο με τους τρεις σημαντικότερους πόλους  (ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και φυσικά και άλλα ρεύματα (όπως Καζάκης κ.α)  που θα έκανε κοινή κάθοδο με τους (ενδεικτικά) τρεις στόχους που ο Ευτύχης Μπιτσάκης έθεσε εδώ και αρκετό καιρό:

1. Να μην πεινάσει ο κόσμος -που ήδη πεινάει

2. Σταματάμε να πληρώνουμε διότι δεν έχουμε λεφτά. Στο μέλλον θα δούμε τι θα κάνουμε

3. Έξω η τρόικα! Αποκτήσαμε κυβέρνηση νόμιμη με εκλογές

Φυσικά ο κάθε πολιτικός χώρος θα κρατούσε τους στρατηγικούς του στόχους που θα ήταν πεδίο ζυμώσεων και συγκρούσεων.

Όμως ο πόλεμος δεν τελείωσε! Πρέπει να κρατήσουμε ζωντανό αυτό που πετύχαμε τα 2,5 τελευταία χρόνια και να το μπολιάσουμε για τις μάχες που έρχονται. Και δημιουργία του μετώπου που προηγούμενα περιγράφηκε συνεχίζει να είναι ζητούμενο. Όμως θα έχουμε δυο καινούργιες δυσκολίες:

Η επιστροφή της ΝΔ στην ρητορική της ΕΡΕ του 50 προαναγγέλλει σκλήρυνση στάσης και αύξηση καταστολής με τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Η ενδυναμωμένη παρουσία της Χρυσής Αυγής με σημαντικές δυνάμεις σε ρόλο συμπληρωματικού παρακρατικού-κρατικού μηχανισμού καταστολής.

Και ένα μικρό σχόλιο για τις δράσεις από δω και πέρα: Πέρα από τις γνωστές μορφές κινητοποιήσεων με πανεργατικές απεργίες(με 1,5 εκ ανέργους;) – συλλαλητήρια, καταλήψεις, χρειάζεται και η οργάνωση ενός παράλληλου δικτύου δράσεων και οργάνωσης της κοινωνίας. Η αυτοοργάνωση σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας είναι σήμερα ζητούμενο. Το κίνημα της πατάτας, που εκδηλώθηκε το προηγούμενο διάστημα, είναι ένα πρόπλασμα για την οργάνωση που απαιτείται. Η ενίσχυση του συνεταιριστικού κινήματος και η παραγωγική ανασυγκρότηση στον πρωτογενή τομέα (γεωργία-κτηνοτροφία) πρέπει να αποτελέσουν την αιχμή της αριστεράς, που έχει το στελεχιακό δυναμικό να ενισχύσει αυτές τις δράσεις αρκεί να μην αυτό διατίθεται για παράλληλους μονολόγους σε ακροατήρια 25 ανθρώπων. Αλλιώς με τα λόγια «θα χτίζουμε παλάτια και ανώγεια»

Γιωργος Νταφλος, 19-6-2012