Παραφράζοντας  τον  Προυντόν

 

Του Τάσου Σχίζα

 

 

Από τις 7 Ιουνίου 1849 ως τις 4 Ιουνίου 1852, ο Προυντόν εκτίει κάθειρξη στη φυλακή της Αγίας Πελαγίας για το αδίκημα της « προσβολής του Προέδρου της Δημοκρατίας  της Γαλλίας».

Ζει εκεί το πραξικόπημα της 2ας Δεκεμβρίου 1851, το οποίο σηματοδοτεί τον θρίαμβο του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Τα σημειωματάρια που συμπληρώνει σχολαστικά εκείνη την περίοδο  καταδεικνύουν  τη  βαθιά  απογοήτευσή  του από την άμεση καθολική ψηφοφορία, την οποία θεωρεί υπεύθυνη για την εγκαθίδρυση της Δεύτερης Αυτοκρατορίας.

Γαλλία 15 Δεκεμβρίου 1851  και  Ελλάδα 18 Ιουνίου 2012:

….. Η Γαλλία (Ελλάδα) είναι πλέον ένα τίποτα: ο Λουί Βοναπάρτης (Αντώνης Σαμαράς) είναι ο εφημέριος των Ιησουϊτών, το δεξί χέρι της Εκκλησίας, ο ταπεινός υπηρέτης  των  υπηρετών  του …. Θεού.

Αίσχος για αυτό το έθνος το δειλό, το αποσυντεθημένο από τον Φόβο, για την μπουρζουαζία του την εγωιστική, την υλιστική, που ούτε πίστη διαθέτει ούτε δημόσιο πνεύμα: Μεγαλοαστοί, Εφοπλιστές, Τραπεζίτες, Τυχοδιώκτες και Μαφιόζοι, Καναλάρχες…. «πατριώτες».

Αίσχος για το Ηλίθιο Προλεταριάτο που είναι πάντα αχόρταγο για συγκινήσεις και πάντα πρόθυμο να εκπορνευτεί με κάθε τρόπο: Μπαλίτσα, Μπάφο, Παραλία, Κλάμπινγκ και Βυζοδιασκέδαση, Τζόγος, Προποτζίδικο, Στοίχημα.

Αίσχος για τον Κλήρο τον υποκριτή, τον προδότη, τον αρχιτέκτονα όλων των αχρειοτήτων και των προδοσιών : Μασόνοι παππάδες που εμπορεύονται τη «μεταθάνατο» ζωή σε χέστηδες «πιστούς» σε αμνούς προσκυνημένους. Γλείφτες της Μαφίας των ναρκωτικών, του Βαβύλη, του Γιοσάκη, του κάθε …. Ιερώνυμου, του κάθε….. Ιερόδουλου, των Δικαστών, των πρεζεμπόρων, των Μεγαλοδικηγόρων και των  Φασιστών.

Αίσχος για αυτόν τον Στρατό που στερείται συλλογικού και Εθνικού πνεύματος, που συγκροτείται από Τυχοδιώκτες καριερίστες, για τον οποίο, εδώ και σαράντα χρόνια, οι πόλεμοι του ΝΑΤΟ χρησιμεύουν ως σχολείο Τυχοδιωκτισμού και Ανηθικότητας.

Αίσχος για τους… «πνευματικούς» ανθρώπους (Διανοητές – Καλλιτέχνες – Καθηγητές) τους εξαγορασμένους με προαναγγελθέντα Βραβεία κρατικά, με κιτρινισμένες επιφυλλίδες στις εφημερίδες της Μαφίας, με Κρατική τηλεόραση, με γλείψιμο  και  σκύψιμο.

17 Ιουνίου 2012: Ω ! Αυτή η Εκλογική αντίδραση είναι ανάξια σωφροσύνης και ανθρωπιάς:

Όλες οι διαπραχθείσες πράξεις δειλίας, όλες οι προσβολές που υπέμεινε (αδιαμαρτύρητα) η πλειοψηφία αυτού του εκμαυλισμένου λαού, θα τον στιγματίζουν αιώνια.

Πόσο κουράγιο, πόση υπομονή, πόση αντοχή να βγάλει ακόμη από τα σπλάχνα του εκείνο το κομμάτι του Λαού που προσπαθεί να υπερασπιστεί τα στοιχειώδη, τα αυτονόητα;

Πόσοι ακόμα να αυτοκτονήσουν, πόσοι να ματώσουν, να χτυπηθούν, να συλληφθούν, πόσοι να αντισταθούν στο Τέρας,   την  ώρα  που  τα πρεζάκια της μπάλας θα ζητωκραυγάζουν Άβουλοι και Μοιραίοι, για κάθε γκόλ της Εθνικής μας ομάδας Vodafone, για κάθε γκόλ προαποφασισμένο, τζογαρισμένο, «ηρωικό» και βλακώδες;

Ας είναι, προχωράμε, μία ζωή έχουμε, αυτήν θα ζήσουμε, αυτήν θα τιμήσουμε. Μόνο  να  μην  παραμυθιαζόμαστε: Δεν είμαστε  το  99%  και  οι  «άλλοι»  το  1%.

Είμαστε 50% – 50% . Τούτο το χώμα είναι και δικό τους, είναι όμως και δικό μας. Δεν θα πώ Καληνύχτα, θα πώ Καλή Δύναμη.

 

 

Τάσος Σχίζας, 18-6-2012